آقایان اینجا مقدس است

عقیق: تصور کنید کلیپی از معاون رییس اداره منابع طبیعی فلان استان منتشر شود که جنابشان با شلوارک در حال بستنی خوردن در یکی مراکز تفریحی خارج از کشور هستند.
ما مردم و رسانه هایمان چه می کنیم ؟ آسمان به زمین بیاید ، تا او را وادار به عذرخواهی رسمی نکنیم دست از سرش بر نمی داریم. چرا ؟ بستنی خوردن با شلوارک در خارج از کشور جرم است ؟ نه .
اما مساله اینجاست که روی پیشانی آن آقا نوشته شده مدیر جمهوری اسلامی و این یعنی تو باید مراقب لباس پوشیدن و رفتارت هم باشی.
حالا چطور ممکن است کسی خودش را مداح خاندان عصمت بداند و نداند که از لباس پوشیدنش تا آرایش مویش و حتی دایره واژگانش دقیقا زیر ذره بین مردم به خصوص جوان ترهاست.
اما مشکل از جایی شروع شد که «هنر مداحی» تقلیل پیدا کرد به میکروفن دست گرفتن و خش انداختن توی صدا و پیدا کردن رفیقی که توی جلسه‌ای میکروفن دستت بدهد. مشکل از روزی آغاز شد که این جماعت، گرداننده برخی از هیئت‌‌ها شدند و دیوار دفاعی ‌شان را پشت نوکری امام حسین (ع) بستند، هر کس خواست نقدی کند، با همان صدای خش‌دار نطفه و لقمه‌اش را شبهه ناک خواندند و گفتند شما چه‌کاره هستید که در دستگاه امام حسین (ع) اظهار نظر می‌کنید؟ این دستگاه صاحب دارد!
بعد هر کار دلشان خواست به اسم نوکری کردند، از خواندن اشعار سخیف تا فیلمبرداری‌ وتدوین به سبک فیلم‌های بالیوودی و حالا هم که نوبت مش مو رسیده و خدا می‌داند که چهار صباح دیگر چه سورپرایز دیگری برایمان داشته باشند!
بیایید بیرون آقایان! از پشت دیوارهای دفاعی‌تان بیرون بیایید. شما هر چه هستید، نمی‌توانید نماد نوکری دستگاه سیدالشهدا باشید. تا روزی که استاد نبینید، تا روزی که زحمت نکشید، تا روزی که مبدا و مقصدتان صرفا هیئت و قهوه‌خانه باشد و زانوی ادب مقابل یک استاد اخلاق زمین نزنید، وضع همین است. برای جمع کردن فالور لطفاً از روش‌هایی دیگر استفاده کنید و هیئت را ابزار نکنید. اینجا مقدس است.

مهدی ملک پور

سردبیر