عقیق:یکی از اصول مهم فرهنگ سیاسی قرآن و عترت (ع) "حفظ اتحاد و پرهیز از افتراق" است. حفظ اتحاد به معنای نداشتن اختلاف نظر نیست بلکه یعنی هنگام بروز اختلافات، نقاط مشترک بیش از نقاط اختلاف مورد توجه قرار داده شود تا از جدایی های بیهوده جلوگیری شود. قرآن کریم در آیه 103 سوره مبارکه آل عمران می فرماید: «همگی به ریسمان الهی (یعنی اسلام و قرآن کریم) تمسک کنید و پراکنده نشوید» و پس از آن به نعمت ایجاد الفت و برادری میان مومنان اشاره شده است. ریسمان الهی همان رشته مشترکی است که اولا همه افراد جامعه اسلامی آن را به رسمیت می شناسند و ثانیا به الهی بودن آن اعتقاد دارند. امیرمومنان امام علی (ع) تاکید می کنند: «از بلاهایی که به سبب اعمال زشت و نکوهیده بر سر ملت های پیش از شما آمد، بپرهیزید؛ احوال خوب و بدشان را به یاد بیاورید و از اینکه همانند آنان شوید پیشگیری کنید. اگر در احوال نیک و بد آنان فکر کنید همان کاری را انجام خواهید داد که موجب عزت آنها شد و دشمنان آنها را از اطرافشان دور کرد و باعث شد که دوران سلامت و عافیت آنان طولانی شود یا باعث شد که نعمت و فراوانی به سراغ آن جوامع آمد و احساس کرامت و بزرگواری باعث پیوندشان شد. این پیوند در اثر اجتناب ورزیدن از تفرقه و پراکندگی، مهربانی کردن به یکدیگر و تشویق نمودن همدیگر به این کار است. همچنین با تفکر در احوال جوامع پیشین از کارهایی که پشت آنان را شکست و قدرت آنان را از بین برد، دوری کنید؛ کارهایی مانند کینه توزی در دل ها، دشمنی در سینه ها، بریدن از همدیگر و دست شستن از یاری همدیگر. در احوال مومنان پیش از خود بیندیشید و بنگرید که آنان چگونه بودند، آن گاه که گروه های بزرگ هماهنگ بودند و خواسته ها یکی و دل ها یکسان و دست ها همیار یکدیگر بودند و سلاح ها در پشتیبانی یکدیگر به کمک می آمدند و بینش ها ژرف و اراده ها یکی بودند. آیا آنان در سراسر زمین تاج سروری نداشتند و بر جهانیان تسلط نداشتند؟ همچنین به فرجام کار آنها بنگرید، آن هنگامه ای که در میانشان جدایی افتاد، رشته الفتشان از هم گسسته شد، سخن ها و دل هایشان از هم متفاوت و گوناگون شد و جا شدند و به حزب ها و دسته های مختلف تقسیم شدند. در این هنگام، خداوند جامه کرامت را از تن آنان بیرون آورد و نعمت های فراوان الهی را از ایشان گرفت و تنها داستان سرگذشتی از آنها در میان شما باقی ماند تا درس عبرتی برای عبرت آموزان باشد. »(نهج البلاغه، خطبه 192) ایشان همچنین فرموده اند: «از پراکندگی بپرهیزید زیرا کسی که از عموم مردم جدا شود، طعمه شیطان خواهد شد، همان طور که گوسفند جدا شده از گله طعمه مرگ می شود.» (نهج البلاغه، خطبه 127) امام علی (ع) می فرمایند: «شیطان راه های خود را برای شما آسان و هموار می کند و می خواهد رشته های دین شما را از هم بگسلاند و به جای یکپارچگی، پراکندگی نصیبتان کند و بر اثر پراکندگی، فتنه و فساد پدید بیاورد. پس از وسوسه ها و افسون هایش رویگردان باشید.» (نهج البلاغه، خطبه 121) منبع:شبستان