من راه را گشودم و ایشان وارد شد و نشست و از زیر ردای خود ظرفی را بیرون آورد که مقداری ماش پلو و کمی گوشت و نان در آن بود و از من خواست که در خوردن غذا شرکت کنم و من آن قدر خوردم تا اینکه سیر شدم، سپس با صدای بلند – بر خلاف عادتش – فرمود:
چای کو؟ من با سرعت بلند شدم و چای را آماده ساختم و ایشان یک فنجان کوچک میل فرمود و سپس بلند شد و با من خداحافظی کرده و تشریف بردند.

پی نوشت:

اسوه عارفان  - ص28

منبع:تسنیم