ارباب مقاتل درباره سرگذشت اسب حضرت سيد الشهداء (ذوالجناح) مطالب مفصلي ذكر نكرده اند. آنچه كه در اكثر مقاتل معتبر آمده است، عبارت است از: اين كه بعد از شهادت امام حسين (ع) اسب ايشان يال هاي خود را به خون مطهر سيد الشهداء آغشته كرد و به سمت خيمه ها حركت كرد و شيهه هاي بلندي مي كشيد.
عقیق:ارباب مقاتل درباره سرگذشت اسب حضرت سيد الشهداء (ذوالجناح) مطالب مفصلي ذكر نكرده اند. آنچه كه در اكثر مقاتل معتبر آمده است، عبارت است از: اين كه بعد از شهادت امام حسين (ع) اسب ايشان يال هاي خود را به خون مطهر سيد الشهداء آغشته كرد و به سمت خيمه ها حركت كرد و شيهه هاي بلندي مي كشيد. اهل حرم با شنيدن صداي ذوالجناح از خيمه ها بيرون آمدند و به شهادت امام حسين (ع) پي بردند.[1] اما برخي مقاتل جديد التأليف، نظير كتاب ناسخ التواريخ، موارد ديگري را بيان مي كنند؛ نظير اين كه آن اسب در جلوي خيمه ها آن قدر سر بر زمين زد تا اين كه جان داد و يا به سمت شط فرات حركت كرد و خود را در آب فرات انداخت.[2]
پی نوشت ها: [1] زيارت ناحيه مقدسه؛ امالي شيخ صدوق، ص163. [2]سپهري، ميرزا محمد تقي، ناسخ التواريخ، ج 6، ص 2. منبع: اسلام كوئست 211008