اكنون به آيات زير بينديشيد و نتيجه گيرى خود
را بيازماييد.
-1مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ
فَعَلَيْها وَ ما رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ (فصلت- ۴۶) هر كه كار نيك كند به
سود خود اوست و هر كه كار بد كند به زيان خودش مى باشد و پروردگار تو به بندگانش ستم
نمى كند.
2- إِنْ
أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها (اسراء- ۷)
اگر نيكى كنيد به خود نيكى كرده ايد و اگر بدى كنيد به زيان خود مرتكب شده ايد.
3- فَمَنْ
أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِيَ فَعَلَيْها (انعام- (104
هر
كه چشم گشايد و بينا شود به سود خود اوست و هر كه چشم فرو بندد و كور شود به زيان
او مى باشد.
راستى
آيا كسى هست كه آيات بالا را منكر شود؟ و آيا كسى هست كه كور دلى را بهتر از
بينايى بداند؟
درست
است كه زيان ديده از عمل بد ديگران به رنج مى افتد و آسيب مى بيند ولى آيا ستمديده
و مظلوم همواره بى ياور است؟
براى
اينكه پاسخ درست پرسشهاى بالا را دريابيد، به اطراف خود كه ظالم و مظلومى را در
بر دارد بنگريد و يا به تاريخ كه سرنوشت نيكوكاران و بدكاران را بر صفحه اوراقش
ثبت كرده مراجعه كنيد تا به اين نتيجه برسيد كه، هر كه كار نيك كند به سود خود
اوست و هر كه كار بد كند به زيان خودش مى باشد.
پس
براى بردن سود بيشتر و پرهيز از ضرر و زيان بايد كار نيك كرد و وقتى نيكوكارى عادت
مردم شد جامعه اى به وجود خواهد آمد كه همه افرادش در مصيبت و شادى هم شريك و با
همه كثرت و تعداد فراوانشان يك تن و يا «يد واحده» خواهند بود. كه المسلمون يد واحدة.
اگر
كسانى نفع خود را در زيان ديگران بدانند و با حيله و نيرنگ يا با اعمال زور مقصد و
مقصود خود را بر همنوعان خويش تحميل كنند از كيفرى كه در طبيعت براى آنان مقرر شده
نجات نخواهند يافت و همچنين آنان كه سود خويش را در نفع ديگران مى دانند و با كارهاى
نيك پيكر جامعه را زينت و زيور مى بخشند از پاداش الهى بى نصيب نخواهند ماند
پی نوشت:
محاسبه نفس يا روش پيشگيرى از وقوع جرم (ترجمه محاسبة النفس)، ص۹۱و۹۲.
منبع:افکار نیوز