و نیز فرمود: "هرگاه شیطان وسوسه‌ات می‌کند تا از راه حق گمراهت کند و خدا را از یادت ببرد، پس از او به خدا پناه ببر(و بر خدا توکل کن)، که او به کمک حق بر(در برابر) باطل آید و مظلوم را یاری رساند؛ چرا که خود فرمود: «شیطان بر مؤمنان و بر کسانی که بر خدا توکل کنند سلطه‌ای ندارد.
به فرموده امیرمؤمنان(ع): "مطمئن‌ترین فرصت برای تهاجم شیطان، زمانی است که کسی گرفتار وسوسه گناهی مانند عجب و خودپسندی و خودپسندی و ... شده و مدح و ثناگویی و تملق دیگران را درباره خود دوست بدارد(و از این حالت‌ها به خدا پناه نبرد).
نکته:
یاد خدا و پناهندگی به او بهترین راهکار رهایی از دام شیطان است؛ چون هیچ زمان و زمینی خالی از حضور خدا نیست، هیچ زبانی هم نباید ساکت و خاموش از یاد خدا باشد؛ زیرا نیاز بشر دائمی است و بهترین عامل رفع نیاز، یاد خدای بی‌نیازی است که همواره درصدد رفع حاجت نیازمندان است، از این‌رو اگر در زمان یا مکان یا با زبانی از این فرصت استفاده نشد جز حسرت محصولی نخواهد داشت.
مصداق ذکر
امام صادق(ع) می‌فرمایند: "ذکر خدا تنها گفتن "سبحان‌الله والحمدلله ولااله‌الا‌الله و الله‌اکبر" نیست. بلکه ذکر خدا به این است که هر بار به چیزی فرمان دهد پیروی کنی و از چیزی که نهی کند ترکش کنی"
همانطور که اصل ذکر در اسلام توصیه شده کیفیت آن نیز بیان شده است،
بنابراین ذاکر باید از ذکری که شارع مقدس(خدا) بیان کرده بهره گیرد و هرگز
به دنبال ذکر "اختراعی" نرود. چنانچه سفارش بزرگان اهل معرفت نیز همین
است.
پی نوشت:
کتاب مفاتیح‌الحیات، مؤلف: آیت‌الله عبدالله جوادی آملی، ناشر: مرکز نشر اسراء، نوبت چاپ: بیست و چهارم بهار 1391
منبع:ایسنا