نماز خواندن بهتر است یا اختراعات ادیسون؟
نماز پیوند خلق و خالق و ستون دین است و با
هیچ چیز قابل مقایسه نیست. باید توجه داشت که اختراعات و عبادات دو مساله جدا
هستند و نمی توان آنها را با هم سنجید.
اگر کسی به مبدا و معاد معتقد باشد، مانند همین جناب
ادیسون که مسیحی و به خدا معتقد بود، چنین شخصی اگر مطابق دین خود کاری کرده و رضای
خدا را در نظر داشته باشد، اجر او محفوظ و در آخرت مأجور است.
نماز سرچشمه همه خوبی هاست و به هیچ وجه با اختراعات قابل
مقایسه نیست. به برکت نماز بقیه اعمال مان مورد قبول واقع می شود: "إنّ اول
ما یحاسب به العبد الصلوة فإن قبلت قبل ما سویها ... "(1)
هیچ جایگزینی برای نماز نمی توان یافت که برکات نماز را
داشته باشد.
هیپنوتیزم راه رسیدن کمال نیست. گاهی – به
ضرورت – انسان از خواب مصنوعی کمک می گیرد اما کمال واقعی همان راه صادق و مستقیمی
است که همه انبیاء پیموده اند و آن را به دیگران ارائه کرده اند. اگر انسان راه حق
را بشناسد و سپس با اعتدال در این راه، گام بردارد و دیگران را هم با خود ببرد،
راه کمال را پیموده است.
وقتی پیمودن راه کمال به این سادگی است، چرا به دنبال هیپنوتیزم
و امثال آن باشیم؟! در قرآن کریم آمده است: "لقد یسرنا القرآن للذکر؛ ما قرآن
را برای یاد حق آسان قرار دادیم"(2)
اگر به کارهای بد عادت نکنیم انجام کارهای خوب بسیار آسان
است. کسی که اهل استعمال دخانیات نیست، به آسانی از سیگار و چیزهایی مانند آن دوری
می کند، چون جسم خود را به آن عادت نداده است برای او کشیدن تریاک یا سیگار اصلا مهم
نیست، چون خود را به این سموم عادت نداده است؛ ولی با اعتیاد، این کار بر بدن
تحمیل می شود و ترک آن مشکل می گردد. گناهان نیز در حقیقت این گونه اند. امیر
مومنان (ع) فرمود:" تعطروا بالاستغفار لاتفضحنکم روائح الذنوب"(3)
عطر دو قسم است؛ عطر گاهی ظاهری است که استفاده از آن
مستحب است به خصوص هنگام نماز و گاهی باطنی است که شامه جان را می پروراند و همان
فضیلت و طهارت روح است. امام علی (ع) فرموده است: با استغفار خود را معطر کنید و
گرنه بوی بد گناه آبروی شما را از بین می برد.
کسانی که با مکتب اهل بیت (ع) آشنا شدند به آسانی از گناه
می گذرند و اجازه نمی دهند که بوی تعفن گناه روح آنها را آلوده سازد.
بنابراین، اگر با این اصول اسلامی آشنا شدیم و سموم ظاهری
و باطنی و عطرهای ظاهری و باطنی را شناختیم، دیگر به کارهای غیر طبیعی و غیر عادی،
مثل هیپنوتیزم نیازی نداریم.
بعضی می گویند که صاحبدلان می توانند آتش دهان
شخص غیبت کننده را ببینند؛ آیا این مساله با ستار العیوب بودن خدا منافات ندارد؟
خداوند ستارالعیوب بر اساس حکمت خود می داند
که کجا ستار باشد و کجا ستار نباشد. اگر کسی ستار عیوب دیگران باشد و در عین
حال مخفیانه مرتب گناهی شود، خدا اسرار او را فاش نخواهد کرد تا آنجا که حتی در
قیامت هم کسی از اعمال او باخبر نمی شود، پس عملکرد خود شخص در این مساله بسیار
مهم است.
اگر کسی پرده دیگران را ندرد و آشکارا به گناه دست نیازد،
خدا هم پرده اش را نمی درد. بنابراین کسی که با قلم، بیان و اندیشه های ناصواب
خود، آبروی دین خدا و مردم را می برد، دیگر شایسته نیست که خدا آبروی او را حفظ
کند. در این موقعیت خدای سبحان به صاحبدلان اجازه می دهد که حقیقت اعمال او را
ببینند و حتی ممکن است که در قیامت هم در مقابل دیگران رسوا شود.
پی نوشت ها :
1_(الکافی، جلد 3، ص 268)
2_(سوره قمر، آیه 17)
3_(وسائل
الشیعه، جلد 16، صفحه 70)
منبع:شبستان
211008