اول- راستگوئى، مبادا هرگز دروغى از دهانت بیرون آید.
دوم- ورع و پارسائى، مبادا بر خیانتى دلیر گردى (و خیانتى از تو سر زند).
سوم- ترس از خداى عز و جل بدان سان که گویا او را ببینى.
چهارم- بسیار از ترس خدا گریستن که به هر اشک ریختنى هزار خانه در بهشت برایت ساخته شود.
پنجم- نثار کردن مال و جان خود را براى دین و مذهبت.
ششم- پیروى از سنت و روش من در نماز و روزه و صدقه، اما نماز پنجاه رکعت (شاید دو رکعت وتیره را که پس از نماز عشا نشسته باید خواند از باب اینکه به جاى نماز شبست براى کسى که موفق بدان نشود به حساب نیاورده باشد)

و اما روزه در هر ماه سه روز: پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه آخر ماه، و اما صدقه تا بتوانى باید بپردازى تا حدى که بتو گویند: اسراف و زیاده‏ روى کردى با اینکه اسراف نمى ‏کنى (یعنى بهر مقدار صدقه بدهى بجا است و اسرافى در آن نیست) و بر تو باد به نماز شب ؛و بر تو باد به نماز زوال (ظهر) و بر تو باد به نماز زوال و بر تو باد به نماز زوال، (مجلسى و دیگران گویند: ظاهر این است که مقصود نافله ظهر است) و بر تو باد به خواندن قرآن در هر حالى، و بر تو باد باینکه دستهاى خود را در نمازت بلند کنى و بگردانى (یعنى در حال تکبیر گفتن و برگرداندن آن) و بر تو باد به مسواک کردن با هر وضو، و بر تو باد باخلاق خوب که با مردم باخلاق خوب رفتار کنى و از اخلاق بد دورى جوئى و اگر نکردى جز خویشتن را نباید ملامت و سرزنش کنى.

جعفر بن ابراهیم از امام صادق(ع) و او از پدر بزرگوارش روایت فرموده که گفت رسول خدا (ص) فرمود: حسب (شرف خانوادگى) مرد دین او است، و مردانگیش خرد و عقل او است، و شرفش زیبائى او است، (یعنى زیبائى به شرف است) و بزرگواریش پرهیزکارى و تقواى او است.

پی نوشت:

(الروضة من الکافی / ترجمه رسولى محلاتى، ج‏1، ص113و114)

منبع:افکار

211008