عقیق: در پی هجمه هایی که در دهۀ اول محرم امسال، در قالب سخنرانی و شعر، به مجالس عزاداری حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) وارد شد، برخی از شاعران و نویسندگان و هنرمندان در پی بیانیه ای، به این هجمه ها انتقاد کرده اند.
بیانیه جمعی از شاعران، نویسندگان و هنرمندان، در دفاع از عزای سیدالشهدا (ع)
حسین (علیه السلام) مظلوم هماره تاریخ است؛ مظلومیتی که با شهادت نیز به پایان نرسید. اگر دیروز در دشت کربلا، صفوف کوفیان عربدۀ «بُغضَاً لِاَبیک» سر دادند، امروز هنوز در کوچه پس‌کوچه‌های تاریخ صدای چکاچک شمشیرهای حق و باطل شنیده می‌شود و همچنان یاران متلون داغ بر داغ می‌نهند. دیروز حسین (علیه السلام) را سر بریدند و امروز می‌خواهند عزایش را... چه خیال خامی!
بهانۀ نگارش این سطور، هجمه‌ای است که این روز‌ها، هم‌زمان با ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام)، با دعوی پالایش محافل حسینی از خرافه و گزافه، به اوج خود رسیده است! نیک می‌دانیم که این رشته سر دراز دارد و پای جریانی در میان است که سودای باطل کم‌رونق کردن عزای اباعبدالله (علیه السلام) را در سر می‌پروراند. جریانی که سال‌هاست می‌کوشد به مدد رسانه‌های صهیونیستی و با اتکا به اندیشه‌های وهابی، به محکمات و مسلمات عقاید مکتب حقۀ شیعۀ جعفریۀ اثنی عشریه مانند عصمت، شفاعت، توسل، زیارت، عزاداری، ظهور و... تشکیک وارد کند و متأسفانه برخی از سخنرانان، نویسندگان و شاعران مسلمان نیز ناخواسته در دام این جریان افتاده و جبهه‌ای را که باید در برابر دشمن بیارایند، در مقابل محبان و شیفتگان آل الله (علیهم صلوات الله) تجهیز می‌کنند.
ما هم قویاً معتقدیم آنچه در طول سال‌های اخیر در معدودی از محافل حسینی جریان دارد، حد اعلای اقامۀ عزا و ذکر جمیل خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) نیست و از آنچه شایسته و بایسته است، بسیار فرو‌تر است. قطعاً اشعار و گفتار و رفتار موجود در معدودی از مجالس پسندیده نیست، اما آیا تذکر محدود به برخی مجالس، اعلان عمومی و لشکرکشی رسانه‌ای و فرهنگی می‌طلبد؟! آیا باید به خاطر چند مورد رفتار ناشایست، به کلّ عزای حسینی حمله‌ور شد و در مقابل همه هیئات و مرثیه خوانان صف‌آرایی کرد؟! آیا باید به بهانۀ نگاه همه‌جانبه به واقعۀ عاشورا، حماسه را در تعارض با مرثیه و شعور را در تقابل با شور قرار داد؟ حال آنکه این مفاهیم هیچ‌گونه ضدیتی با هم ندارند و هیچ یک از آنها به تنهایی به دست نمی‌آید.
آیا اساساً محل نزاع این‌جاست؟ در همین دهۀ اول محرم، خیل رسانه‌های مبلغ وهابیت و هجمۀ آنها را نسبت به اصل عزای سیدالشهداء (علیه السلام) ندیده‌اید؟ طنین ناقوس کلیساهای خانگی و ترویج مسیحیت تبشیری و ممسوخ را کنار گوشمان حس نمی‌کنید؟ در برابر ظهور عرفان‌های نوظهور و تلاش برای جدایی معنویت از مکتب اهل بیت (علیهم السلام) احساس تکلیف نمی‌کنید؟ دست و پا زدن خرده بقایای بهائیت را نمی‌بینید؟ که در منابر رسمی، عنوان هیئات حسینی را به سخره می‌گیرید؟ که ضریح مطهر حسین بن علی (علیه السلام) را که بر سیل اشک دلسوختگان تا کربلای معلا می‌رفت، با نماد شرک بنی اسرائیل قیاس کردید و گفتید تکه آهنی که به کربلا نرسیده، چه شرفی دارد؟ که در ایام عزای اشرف اولاد آدم که زمین و زمان و عرشیان و فرشیان سیه پوشند، رخت سپید پوشیدید و طعنه به سیه‌پوشان زدید و به این رفتار خود مباهات کردید؟! که در مقابل چشم مردم عزادار، در رسانۀ ملی اعلام کردید: روز عاشورا را ـ که مطابق فرمایش معصومین (علیهم السلام) روز اشک و ندبه و عزاداری است ـ به مطالعه گذرانده و در مجالس عزا شرکت نکرده‌اید و تلویحاً در خانه نشستن را به حضور در تکایا و حسینیه‌ها رجحان دادید! که در چنبرۀ جهان‌بینی قافیه‌ایتان، گریستن بر اباعبدالله (علیه السلام) را نشانۀ عدم شناخت حضرتش عنوان کردید؟! که اقامة عزا و مرثیه‌خوانی را بزرگ‌ترین تحریف و انحراف در فرهنگ عاشورا اطلاق کردید! آیا این گفته‌ها به صواب است؟
تأکید می‌کنیم که فضای هیئات، تکایا و حسینیه‌ها باید عاری از خرافه و بدعت و غلو باشد و اتفاقاً زدودن غبار از رخسار مجالس عاشورایی را به شدت می‌ستاییم. اما دوستان! به خاطر داشته باشیم که هرآن‌چه متکی بر خرد خودبنیاد نبود و با عقل منقطع از وحی سازگاری نداشت، انحراف نیست. میان زدودن خرافه و بدعت و غلو با وهن مجالس عزای سید و سالار شهیدان، تفاوت از زمین تا آسمان است! اما سوگمندانه باید گفت بسیاری از گفته‌ها و سروده‌های اخیر، به اصل و اساس گریستن بر سیدالشهدا و اقامۀ عزای حسینی هجمه وارد می‌کند. این در حالی است که ائمه معصومین (علیهم صلوات الله اجمعین) بر اقامۀ عزای حسینی توصیه اکید فرموده و به تعظیم آن کوشیده‌اند. خاصه آنکه مرجع نهضت امام خمینی (رحمت الله علیه)، قیام عاشورا و مبنای پیروزی انقلاب اسلامی، برپایی عزا و اشک بر سیدالشهدا (علیه السلام) بوده است.
ما بر این باوریم که قرائت‌های حماسی، ارزشی، عرفانی، پایداری، اعتراض و مکتبی از فرهنگ فرا بعدی عاشورا در جای خود مفید و محترم‌اند اما در ایام عزاداری سالار شهیدان، نباید از قرائت ماتمی و عاطفی و عزاداری به شیوه سنتی و به دور از مطالب حاشیه‌ای غفلت کرد که در فرهنگ گران‌سنگ عاشورا شور و شعور به هم آمیخته است.
علی ایحال مشفقانه، ناصحانه و برادرانه به دوستانمان ـ که ناخواسته به وادی خرده‌گیری بر بساط عزای سیدالشهداء (علیه السلام) درغلتیده‌اند ـ توصیه می‌کنیم قوای قلمی و قدمی خود را در جهت بسط و گسترش فرهنگ عاشورا که همانا با اقامۀ عزا و اشک بر قتیل العبرات محقق می‌شود، به خدمت بگیرند.
همۀ ما در یک جبهۀ واحدیم و اگر می‌گوییم «یا لَیتَنا کُنا مَعَک»ای کاش بتوانیم هم‌نوا با حجت بن الحسن (اَرواحُنا لَهُ اَلفِداء)، صبح و شام بر مصائب جد مظلومش بگرییم، که: «اَلا وَ صَلی اَلله عَلی الباکینَ عَلی اَلحُسین (علیه السلام) رَحمَهً وَ شَفَقَه»
اسامی برخی از امضاکنندگان به ترتیب حروف الفبا:
خسرو آقایاری
محمد آقاسی
عباس احمدی
سید علی احمدی
مبین اردستانی
محمدرضا اسدزاده
سعید اسماعیلی
علی اشتری
دکتر اسماعیل امینی
حافظ ایمانی
احمد بابایی
محمد حسین بدری
حجت الاسلام والمسلمین مهدی بنیانیان
رسالت بوذری
کاظم بهمنی
محمد بیابانی
جواد پورسعید
محمود تاری
مجید تال
زکریا تفعلی
مهدی توکلیان
امیر تیموری
هادی جانفدا
حجت الاسلام والمسلمین رضا جعفری
سید محمد جوادی
محمود حبیبی کسبی
روح الله حبیبی‌پور
حامد حجتی
میلاد حسنی
سیدمحمدحسین حسینی
جواد حیدری
شهاب خالقی
صابر خراسانی
احد ده‌بزرگی
حسین دهلوی
دکتر عبدالرضا رادفر
روح الله رجایی
مهدی رحیمی
داود رحیمی
حسین رستمی
کاظم رستمی
جعفر رسول‌زاده (آشفته)
محمد مهدی رسولی
دکتر محسن رضوانی
مسعود زارعیان
مهدی زنگنه
محمود ژولیده
محمد امین سبکبار
میثم سلطانعلی
سید وحید سمنانی
محمد سهرابی
محمد مهدی سهرابی کیا
سید شهرام شکیبا
حسین شکیب راد
قاسم صرافان
محمد صمدی
رضا صیادی
فاطمه طارمی
پیمان طالبی
علی عباسی
محسن عرب خالقی
حامد عسکری
محمود علومی
سید احمد علوی
هانی امیر فرجی
علی اکبر فرهنگیان
وحید قاسمی
علیرضا قزوه
مهدی قمصریان
عباس کیقبادی
شیرینعلی گلمرادی
دکتر مرتضی گودرزی دیباج
عبدالرضا لطف اللهی
علی اکبر لطیفیان
محمد ماجد
محسن موسایی
سید داریوش مفتخر حسینی
مصطفی متولی
محمدعلی مجاهدی (پروانه)
امیرحسین مدرس
حامد مرادیان
اسماعیل مصفا
علیرضا معینی
هادی ملک‌پور
حجت الاسلام والمسلمین سید عباس موسوی مطلق
فرشاد مهدی‌پور
یوسفعلی میرشکاک
هادی ناصری
علی ناظمی
نعیم نخعی
محمد سعید نقاشیان
مرتضی یراق بافان
و...
تکمیلی
در پی انتشار این بیانیه تعداد دیگری از شعرا آیینی نویسندگان و هنرامندان کشور نیز برای امضای آن اعلام آمادگی کردند که اسامی آن ها متعاقبا منتشر خواهد شد.
از متن و مفاد این بیانیه، که بیانگر همدلی و همراهی شاعران حسینی است، بسیار خشنود و خرسندم. نام این شاعر کوچک آستان آسمانی اباعبدالله (ع) را نیز در زیر این بیانیه درج فرمایید. آن را امضا می کنم.
مرگ بر ديانت حسين كُش
مرگ بر شريح هاي عدل كش
مرگ بر حكم و هواي عدل كش
تمام قد عرض ارادت و لبيك لك لبك دارم.لطفا حقير را اگر قابل بودم فدايي عزاداران و شاعران آستان حسيني محسوب فرماييد.
www.forsats.parsiblog.com
آدرس پايگاه اينترنتي:
www.farhangi.parsiblog.com
باید بپذیریم که میان بیهوده گفتن و توهین و دشنام، مرزی است ولو به باریکی ردپای یک مور، که عدالت و در خط حسین(ع) بودن نادیده نگرفتن همین مرز است و رد نشدن از خطوط قرمز آموزه هایی که از اولیاءالله آموخته ایم.
* سیاوش امیری/ شاعر و پژوهشگر انقلاب اسلامی و دفاع مقدس
باید بپذیریم که میان بیهوده گفتن و توهین و دشنام، مرزی است ولو به باریکی ردپای یک مور، که عدالت و در خط حسین(ع) بودن نادیده نگرفتن همین مرز است و رد نشدن از خطوط قرمز آموزه هایی که از اولیاءالله آموخته ایم.
* سیاوش امیری/ شاعر و پژوهشگر انقلاب اسلامی و دفاع مقدس
نتوانند ز عشق تو رهانند مرا
شدم ای دوست سگ قافله ی عشاقت
به امیدی که به کوی تو رسانند مرا
انقدر بر در میخانه بکوبم سر خویش
تا که از باده عشق تو چشانند مرا
به ابي انت وامي ياثارالله
زنده باد محمود حبیبی کسبی!
هر دو بزرگوار خسته نباشید و دستتون درد نکنه، تا هنرمندان با غیرتی مانند شما وجود دارند، دل ما محکم است که کسی نمی تواند به راحتی به باورها و مقدسات چند ده میلیون نفر توهین کند و آب هم از آب تکان نخورد...
دمتان گرم و سرتان خوش
خدا را شکر گریان حسینیم ...
***
محمود عدالت منش- کمترین نوکر آستان حسینی
در دهه اول ماه مُحرم امسال از اینجانب تعدادی رباعی عاشورایی در رسانه ها و مطبوعات منتشر شد که مضمون اصلی آنها آسیب شناسی مداحی و مرثیه خوانی های مجالس حسینی بود . در رباعی های مورد اشاره این کمترین بر حسب تکلیف و رسالت دینی و با استناد به رهنمودهای حضرت امام ( قدس سره الشریف ) ، استاد شهید آیت الله مرتضی مطهری و با استناد به دغدغه های مقام عظمای ولایت - به نیت اصلاح - به شیوه های غلط مداحی و مرثیه خوانی اشاره کرده و پیشنهاد داده بودم که شایسته است مجالس عزاداری حسینی تنها به سوگ و مرثیه خلاصه نشود ، و در کنار سوگ و مرثیه ، اهداف قیام حسینی و ابعاد حماسی ، انقلابی و عرفانی واقعه کربلا نیز مورد توجه قرار گیرد . متاسفانه بعد از چاپ این رباعی ها - به خاطر سوء تفاهم و سوء برداشت - از سوی بعضی از دوستان که در صداقت و حسن نیت شان هیچ شکی نیست ، مورد هجمه بسیار سنگین و آماج تهمت های گوناگون قرار گرفتم که برای حفظ وحدت جبهه فرهنگی انقلاب ، در برابر همه این بی مهری ها خویشتن داری و سکوت پیشه کرده و کلامی به شکوه و گلایه بر زبان نرانده ام .
ای کاش این دوستان - که قلبا دوستشان دارم - از بزرگان و خوبانی چون استاد میرشکاک و قزوه عزیز درس « دشمن شناسی » می آموختند و چنگ بر صورت دوستان وفادار انقلاب نمی کشیدند . این دوستان غافلند که دشمنان هوشیار و دانایی که برای از هم پاشیدن جبهه فرهنگی انقلاب و به زیر تیغ بردن شاعران زخم خورده و دردمندی همچون قزوه ، 35 سال است هم قسم شده اند و راه به جایی نبرده اند ، امروز به مراد خویش رسیده اند و روز عروسی آنهاست که می بینند – بی هیچ هزینه ای - شاعران انقلاب به اتهام های واهی به جان هم افتاده اند و با صدور بیانیه و تحریک این و آن ، چنگ بر صورت هم می کشند و خود زنی می کنند !
بگذریم ... از زمان انتشار این بیانیه در رسانه ها تا کنون ، بسیاری از شیفتگان و محبان آل الله ( علیهم السلام ) - بخصوص دوستان شاعر و مرثیه خوان - با این کمترین و استاد قزوه تماس گرفته و عنوان کرده اند که ما به احترام حقیقت روشنی که در کلام شما دیدیم ، از امضای بیانیه خودداری کرده ایم . ضمن تشکر از صداقت زلال این خوبان « حسینی مرام » و « عاشورا قیام » و با عنایت به این که همه ما از دل شدگان آن امام همام و مهرپروریم ، و زیر خیمه نورانی حضرت اباعبدالله ( ع ) سینه می زنیم ، پس از دعوت و فراخوان صمیمانه شاعر عاشورایی استاد قزوه ، تکلیف و وظیفه خود دانستم که به احترام این حنجره زلال عاشورایی و به نیت تالیف قلوب ، کدورت ها را کنار گذاشته و دست برادری همدیگر را بفشاریم تا انشاالله در فردای محشر لیاقت جرعه نوشی از کوثر زلال شفاعت مولا را داشته باشیم :
- « اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد. »
- غبار آستان اباعبدالله ( ع ) : رضا اسماعیلی
- دوشنبه 11 آذر 1392
به امید فرج آقا امام زمان(عج)
ذاکر و شاعر آستان اباعبدالله الحسین(ع) الحقیر الصغیر رضارسولی
http://khademolhoseine.blogfa.com/
امیدوارم دراین راستا دیگران نیز قدم بردارند
لبیک یاحسین
واقعا دست آقايان بوذري و حبيبي كسبي درد نكند
دمتان گرم بزرگواران
اجركم عندالحسين
متأسفانه چند مسئله هست که مورد غفلت واقع شده است:
1- مداحان پیشکسوت خود را از جوانان جدا می کنند در صورتی که باید آنها را راهنمایی کنند و در بعضی مواقع نیز به آنها نهیب بزنند و هشدار بدهند و جلوی کج روی ها را تا حد ممکن بگیرند.
2- برخی سخنرانان کم بصیرت نیز آتش بیار معرکه می شوند و از آن طرف با می افتند.
3- علمای ما هم متأسفانه دیر به فکر اصلاح و ارشاد می افتند و نزدیک محرم که می شود به فکر آسیب شناسی در مداحی می افتند.
4- کاش سخنرانی ها هم مورد ارزیابی و آسیب شناسی قرار می گرفت.
5- از خوداجتهادی باید به شدت پرهیز شود و به مجتهد جامع الشرایط نگاه کرد. ملاک و معیار برای شیعه، امام معصوم (ع) است و در زمان ما ولی فقیه؛ بنابر این الگوی ما باید حضرت امام و رهبری عزیز باشند که از ما چه می خواهند.
6- نوآوری با حفظ سنت هرگز فراموشمان نشود.
و توکلت علی الله
حسین علیه السلام
خبرنامه جوانان عشاق الرضا تنکابن
به کوری چشم دشمنا امضاء می کنم: حسام سادات
من هم جزو اين سياهي لشكر حسين(ع)