دعاى يوسف(ع)
يوسف عزيز در تاريك خانه زندان به محضر مبارك حضرت ربّ الارباب عرضه
داشت: قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ الَىَّ مِمَا يَدْعُونَنى إلَيْهِ وَ
إلّاتَصْرِفْ عَنّى كَيْدَهُنَّ أصْبُ إلَيْهِنَّ وَ أكُنْ مِنَ
الْجاهِلينَ* فَاسْتَجابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إنَّهُ
هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ» (1)
يوسف گفت: پروردگارا! زندان نزد من محبوبتر است از عملى كه مرا به آن مى خوانند، و اگر نيرنگشان را از من نگردانى به آنان رغبت مىكنم و از نادانان مى شوم. پس پروردگارش خواسته اش را اجابت كرد و نيرنگ زنان را از او بگردانيد؛ زيرا خدا شنوا و داناست.
دعاى نوح(ع)
وَ نُوحاً إذْ نادى مِنْ قَبْلُ فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَنَجَّيْناهُ وَ أهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظيمِ» (2)
و نوح را [ياد كن] هنگامى كه پيش از اين [پيامبران ياد شده] ندا كرد:
[پروردگارا! مرا از اين قوم فاسد و تبهكار نجات بخش.] پس ندايش را اجابت كرديم، و او و خانواده اش را از آن اندوه بزرگ نجات داديم.
دعاى ايوب(ع)
وَ أَيُّوبَ إذْنادى رَبَّهُ أَنّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَ أنْتَ أرْحَمُ الرّاحِمينَ* فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَكَشَفْنا ما بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ آتَيْناهُ أهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَ ذِكْرى لِلْعابِدينَ» (3)
و ايوب را [ياد كن] هنگامى كه پروردگارش را ندا داد كه مرا آسيب و سختى
رسيده و تو مهربانترين مهربانانى. پس ندايش را اجابت كرديم و آنچه از
آسيب و سختى به او بود برطرف نموديم، و خانواده اش را [كه در حادثه ها از
دستش رفته بودند] و مانندشان را همراه با آنان به او عطا كرديم كه رحمتى از
سوى ما و مايه پند و تذكرى براى عبادت كنندگان بود.
دعاى يونس(ع)
از دعاى يونس كه در تاريكى هاى دريا در شكم ماهى گرفتار بود و راه حلّى جز دعا نداشت بدين گونه در قرآن مجيد ياد مى شود: وَذَا النُّونِ إذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَن لَن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِى الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّى كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ* فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذلِكَ نُنْجِى الْمُؤْمِنِينَ» (4)
و صاحب ماهى[حضرت يونس] را [ياد كن] زمانى كه خشمناك [از ميان قومش] رفت و گمان كرد كه ما [زندگى را] بر او تنگ نخواهيم گرفت، پس در تاريكى ها [ى شب، زير آب، و دل ماهى] ندا داد كه معبودى جز تو نيست تو از هر عيب و نقصى منزّهى، همانا من از ستمكارانم. پس ندايش را اجابت كرديم و از اندوه نجاتش داديم؛ و اين گونه مؤمنان را نجات مىدهيم.
دعاى زكريا(ع)
زكريا به وقت پيرى از نداشتن فرزند در اندوه عجيبى به سر مى برد، حل اين مشكل رنج دهنده را جز از طريق دعا نديد، به پيشگاه حضرت حق روى آورد.
وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْداً وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ* فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَباً وَرَهَباً وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ» (5)
و زكريا را [ياد كن] زمانى كه پروردگارش را ندا داد: پروردگارا! مرا تنها [و بى فرزند] مگذار؛ و تو بهترين وارثانى. پس [نداى] او را اجابت كرديم و يحيى را به او بخشيديم و نازايى همسرش را براى وى اصلاح نموديم، آنان همواره در كارهاى خير مى شتافتند، و ما را از روى اميد و بيم مىخواندند، و پيوسته در برابر ما فروتن بودند.
دعا در كلام رسول خدا(ص)
تمام انسانها به دعا نيازمندند، چرا كه در زندگى همه آنان مشكلات و بن بست هايى پيش مى آيد كه راه حلّى جز دعا و نيايش ندارد.
رسول خدا(ص) فرمود:
الدُّعاءُ جُنْدٌ مِنْ أَجْنادِ اللَّه مُجَنَّدٌ يَرُدُّ الْقَضاءَ بَعْدَ أنْ يُبْرَمَ. (6)
دعا سپاهى از سپاهيان مجهّز حضرت حق است و به اندازه اى قدرت دارد كه قضاى محتوم را دفع مى كند.
پی نوشت ها:
1_(يوسف (12): 33- 34.)
2_(انبياء (21): 76.)
3_( انبياء (21): 83- 84.)
4_(انبياء (21): 87- 88.)
5_(انبياء (21): 89- 90.)
6_(الجامع الصغير: 1/ 655، حديث 4263؛ كنز العمال: 2/ 63، حديث 3119.)
منبع:جام نیوز