حضرت ايوب در اين دعا ادب را از دو جهت نگاه داشته است؛ اول اين كه نگفته است خدايا! تو مرا به بلا انداخته اى، بلكه مى گويد: مرا بيماری و سختى رسيده است. و ديگر اين كه نگفته است: بر من رحم نما! بلكه خود را درمعرض رحمتش قرار داده و گفته است: تو از همه مهربانان عالم برترى. او چنين گويد، تا مرتبه صبر را حفظ نمايد.