عقیق: مراسم سخنرانی و ذکر توسل طبق روال هر هفته در حسینیه جلوه برگزار شد.

در این مراسم حجت الاسلام والمسلمین علوی تهرانی درباره مهدویت سخنرانی کرد و حاج حسن خلج به مدیحه خوانی پرداخت.

گزیده ای از سخنان حجت الاسلام علوی را بخوانید؛

*در بحث مهدویت ما در دوره چهارم زندگی حضرت هستیم، یعنی دوره غیبت کبری، و از سلسله مسائل دوران غیبت کبری، این مسئله را مطرح کردیم که «منتظر کیست؟» تعریفش گذشت، این منتظر چه وظایفی دارد؟ وظیفه اهل انتظار برای امام عصر(عج) چیست؟ چه باید بکند تا آن معنا پیدا بکند؟ وظائف اهل انتظار به دو بخش تقسیم میشود. بخش اول وظائف عمومی است؛ وظائف عمومی یعنی آن دسته از وظایفی که مخصوص به آن امام نیست. مربوط به همه امامان می باشد. این چیزی نیست که مربوط به یکی از ذوات بشود، تمام دوازده امام را شامل میشود.

یک: ما چرا باید معرفت داشته باشیم. چرا باید امام را بشناسیم؟ دو: اگر معرفت داریم به چه چیزی از امام باید برسیم؟ امام را در چه مرتبه ای باید بشناسیم؟ آنجا بیان شد که شناخت امام در سه مرحله است: بحث فضائل امام است، بحث کرامات امام است و بحث مقامات امام است. بین امام و ملک از ملک برتر است، چون معلم ملک است، بین امام و صد و بیست و چهار هزار پیغمبر، غیر از وجود نازنین خاتم الأنبیاء(ص)، از آن ها هم برتر است، چون بر آنها ولایت دارد، اگر هر یک از انبیا بخواهند به مقام نبوت برسند، باید ولایت دوازده امام ما را داشته باشند، اگر ولایت علی (ع) تا ولایت خاتم الأوصیاء را نداشته باشند، آنها هرگز به مقام نبوت نمی رسند. نسبت به خود خدا، مرحله شناخت خدا، اصلا با شناخت خدا حاصل می شود.

اما بین امام و خود پیغمبر چه رابطه ای وجود دارد؟ بین امام و خود پیغمبر، حضرت صادق (ع) می فرمایند: « أدنی معرفة الإمام، أنه عدل النبی إلا النبوة و وارثه » پایین ترین حد شناخت امام اینست که تو بدانی همتای پیغمبر است، مگر در مسئله نبوت؛ نبوت یعنی همان دین. بیست و سه سال قرآن نازل شد، در طول این بیست و سه سال دین آورده شد، این وظیفه اختصاصی پیغمبر است، ما به أعلی صوتٍ إعلام می کنیم، به دشمنان تشیع که بدانید ما هرگز مدعی نیستیم علی بن أبیطالب(ع) و یازده فرزند معصومش پیغمبر هستند، ما شیعه هرگز اعتقاد به این معنا نداریم که یکی از آیات قرآن را این دوازده نفر آورده باشند. این تهمتی است که شما به شیعه زدید. شیعه مبانی نظری اعتقادش پیرامون نبوت این است که وجود نازنین حضرت محمدبن عبدالله(ص)، خاتم الأنبیاء است، دین به واسطه او آورده شده است، « من البدو إلی الختم »، هر آنچه که شیرازه دین مبین اسلام است که دین مبین اسلام ناسخ تمام ادیان گذشته است، به واسطه حضرت رسول اکرم(ص) آورده شده است، این اعتقاد شیعه پیرامون نبوت است، اما غیر از مقام نبوت برای حضرت رسول اکرم(ص) هر مقام دیگری که وجود دارد، این مقام برای آن دوازده خلیفه بر حق ایشان هم وجود دارد.

یکی از وظائف وجود نازنین پیامبر عظیم الشأن اسلام اینست که مردم را تعلیم بدهد به حکمت، به کتاب، «و یعلمهم الکتاب والحکمة»، تعلیم کتاب و حکمت کند، «ویزکیهم» و تزکیه شان کند، تعلیم از کتاب و حکمت را گفتم، مراد از کتاب تعلیم قرآن است، مراد از حکمت بیان کلمات حکمت آموز است، که عقل آنها را تصدیق می کند، منتهی این کلام، کلامی است که از معصوم صادر می شود، در همه زمینه ها هم هست، نهج الفصاحه اکثر کلمات رسول اکرم (ص) را جمع کرده است. همین وظیفه تعلیم کتاب و حکمت وظیفه امام معصوم است. 

*وقتی سقیفه تشکیل شد، حضرت علی(ع) در خانه نشستند، قرآن نوشتند بعد آمدند به مردم عرضه کردند، گفتند: قرآنی که من دارم، آیه را بیان کرده، نزولش را بیان کرده، شأنش را بیان کرده، روز و شبش را بیان کرده، ناسخ و منسوخش را بیان کرده، محکم و متشابه اش را بیان کرده، مقصودش را بیان کرده، تأویلش را بیان کرده، گفتند ما نمی خواهیم. فقط سقیفه علی(ع) را خانه نشین نکرد، مردم هم علی (ع) را خانه نشین کردند، یعنی مردم هم نمی خواستند علی(ع) حاکم شود، چون می دانستند که اگر علی(ع) حاکم بشود، اینجور نیست که هر کسی که با بیت المال هر کاری که دلش بخواهد بکند، چون می دانند علی(ع) به فرزند خودش هم رحم نمی کند، در بیت المال. این ها می دانستند که علی(ع) کیست، با علی بزرگ شده بودند، نمی توانستند، نمی خواستند، شیطان هم نمی گذاشت داشته باشند.

آخرین وظیفه از وظائف نبوت این است که انبیاء (ص) رفع مخاصمه می کنند. «كانَ النَّاس أُمَّةً وَحِدَةً فَبَعَث اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشرِينَ وَ مُنذِرِينَ  وَ أَنزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَب بِالْحَقّ‏ لِيَحْكُمَ بَينَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِوَ مَا اخْتَلَف فِيهِ إِلا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَت بَغْيَا بَيْنَهُمْفَهَدَي اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقّ‏ بِإِذْنِهِوَ اللَّهُ يَهْدِي مَن يَشاءُ إِلي صِرَطٍ مُّستَقِيمٍ»، جامعه الهی امت واحده هستند. به آن کاری نداریم که یکی شرقی است و یکی غربی و یکی سیاه پوست و یکی سفید پوست، ملاک ما مرزبندی جغرافیایی نیست، ملاک ما مرزبندی توحیدی است. اگر مردم موحد باشند، امت واحده اند. برای آنها انبیاء را فرستادیم همراه بشارت و انذار، آنها را به بهشت بشارت دادیم و نسبت به جهنم هشدار دادیم، کتاب دادیم به أنبیاء، کتابی که به حق است، استوار است دارای ریشه است، تا بین مردم قضاوت کنند، حکم کنند، تا در موارد نزاع بین مردم توسط قرآن، حکم کنند. این وظیفه بعد از پیغمبر وظیفه امام معصوم است. ما امام را حافظ دین می دانیم، و پیغمبر را شارع دین می دانیم، اما در غیر مسئله تشریع تمام وظیفه ای که پیغمبر اسلام دارد، دوازده معصوم که وصی بر حق ایشان هم هستند، همان وظایف را دارند. این معرفت وظیفه عمومی بنده و شما به عنوان یک منتظر است. اگر ما به این مقام از شناخت نرسیده باشیم نمیتوانیم بگوییم ما منتظریم.