عقیق:  مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «از نور معصومین تا آخرالزمان: راز خلقت، هدایت و آزمایش ایمان» پرداختند که متن آن بدین شرح است:

بر اساس دیدگاه‌های دینی و فلسفی، زمان به خودی خود دارای ارزش ذاتی یکسان است، اما برخی از روزها و شب‌ها به دلیل رویدادهای مهمی که در آنها رخ داده است، از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند.

این برتری ناشی از وقایع تاریخی یا معنوی است که در آن زمان‌ها اتفاق افتاده است. این ایده برگرفته از بیانات امام خمینی (ره) است که بر این موضوع تأکید کرده‌اند.

در متون دینی، از جمله زیارات و روایات، اشاره شده است که چهارده معصوم (علیهم‌السلام) نخستین موجوداتی بودند که خداوند آفرید و تمام پیامبران به واسطه پذیرش مقام پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله) به درجات والای معنوی دست یافته‌اند.

* نور پیامبر و اهل بیت: سرچشمه آفرینش جهان

در روایتی از پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله) نقل شده است که فرمودند: «اگر من در زمان حضرت آدم می‌بودم، او از من پیروی می‌کرد؛ اگر در زمان موسی و عیسی می‌بودم، آنان نیز از من اطاعت می‌کردند.».

این بیان نشان می‌دهد که چهارده معصوم (علیهم‌السلام) نه تنها راهنمای امت، بلکه هدایت‌گر پیامبران پیشین نیز بوده‌اند. این موضوع در زیارت امام رضا (علیه‌السلام) نیز به روشنی بیان شده است

در روایتی معتبر آمده است که خداوند پیش از آفرینش جهان، نور پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) و اهل بیت (علیهم‌السلام) را آفرید.

بر اساس این روایت، خداوند ابتدا کلمه‌ای را بر زبان آورد و از آن نوری خلق کرد. سپس کلمه‌ای دیگر گفت و از آن روحی آفرید. آنگاه نور و روح را در هم آمیخت و پیامبر (صلی‌الله علیه وآله)، علی (علیه‌السلام)، فاطمه (سلام‌الله علیها)، حسن (علیه‌السلام) و حسین (علیه‌السلام) را خلق کرد.

از نور پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) عرش الهی آفریده شد و عرش از نور ایشان است. نور پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) از نور خداست و برتر از عرش است.

سپس نور علی (علیه‌السلام) شکافته شد و از آن فرشتگان آفریده شدند. فرشتگان از نور علی (علیه‌السلام) هستند و نور او از نور خداست و علی (علیه‌السلام) برتر از فرشتگان است. پس از آن، نور فاطمه (سلام‌الله علیها) شکافته شد و از آن آسمان‌ها و زمین آفریده شدند.

آسمان‌ها و زمین از نور فاطمه (سلام‌الله علیها) هستند و نور او از نور خداست و فاطمه (سلام‌الله علیها) برتر از آسمان‌ها و زمین است. سپس نور حسن (علیه‌السلام) شکافته شد و از آن خورشید و ماه آفریده شدند. خورشید و ماه از نور حسن (علیه‌السلام) هستند و نور او از نور خداست و حسن (علیه‌السلام) برتر از خورشید و ماه است.

در نهایت، نور حسین (علیه‌السلام) شکافته شد و از آن بهشت و حورالعین آفریده شدند. بهشت و حورالعین از نور حسین (علیه‌السلام) هستند و نور او از نور خداست و حسین (علیه‌السلام) برتر از بهشت و حورالعین است.

* حفظ ایمان در آخرالزمان: مانند نگه داشتن آتش در دست

در قرآن کریم، از پیامبران به صورت کلی یاد شده است، اما از پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله) با عظمت و احترام ویژه‌ای یاد شده است. در سوره شمس، خداوند به خورشید و ماه سوگند یاد کرده است: «وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا» (سوگند به خورشید و روشنایی‌اش و ماه وقتی که پس از آن می‌آید).

مفسران، خورشید در این آیه را به پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله) تفسیر کرده‌اند. با ظهور ایشان، تاریکی‌های جهل و شرک از بین رفت. اگر برخی حق را نپذیرفتند، این تقصیر خودشان است.

خورشید طلوع کرد، اما برخی زمین‌ها قابلیت پذیرش نور را ندارند. دانشمندان منافع خورشید را بی‌شمار می‌دانند. شب‌ها در تاریکی، حیوانات درنده فعال می‌شوند، اما با طلوع خورشید پنهان می‌شوند.

خداوند در قرآن حتی به نام پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) سوگند یاد کرده است که نشان‌دهنده عظمت ایشان است.

فضائل و مناقب پیامبر و اهل بیت (علیهم‌السلام) آن‌چنان گسترده است که درک کامل آن برای بشر ممکن نیست، اما خداوند ما را از دوستداران آن‌ها قرار داده است.

در روایات آمده است که در آخرالزمان، ایمان مردم بسیار سست خواهد شد. در برخی روایات بیان شده است که مردم صبح مسلمان هستند و شب کافر می‌شوند.

این دوران، زمان سختی‌ها و آزمایش‌های بزرگ است. در روایتی دیگر آمده است که حفظ ایمان در آخرالزمان مانند نگه داشتن آتش در دست است.

برای حفظ ایمان، توصیه شده است که پس از نماز، دعای «یا اَللهُ یا رَحمانُ یا رَحیمُ یا مُقَلِّبَ القُلوبِ ثَبِّت قلبی عَلی دینِک» خوانده شود.

همچنین دعای «اَللّهُمَّ عَرِّفْنی نَفْسَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی نَفْسَکَ لَمْ اَعْرِف نَبِیَّکَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی رَسُولَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی رَسُولَکَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَکَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی حُجَّتَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی» نیز بسیار تأکید شده است.

* از مکه تا مدینه؛ سفر پررنج پیامبر (ص) برای گسترش اسلام

دعای عدیله نیز حداقل سالی یک بار توصیه شده است. این دعا شامل تمام عقاید حقه یک مسلمان است و از خدا می‌خواهد که این عقاید را تا پایان عمر حفظ کند.

پدر پیامبر (صلی‌الله علیه وآله)، عبدالله نام داشت و مادرش آمنه بود. ایشان در چهل سالگی به پیامبری مبعوث شدند، اما در حقیقت از ابتدا پیامبر بودند.

خود ایشان فرمودند: «من پیامبر بودم در حالی که آدم هنوز بین آب و گل بود.» فضائل پیامبر و اهل بیت (علیهم‌السلام) آن‌چنان گسترده است که درک کامل آن ممکن نیست.

به عنوان مثال، حضرت آدم (علیه‌السلام) بیست و پنج حرف از اسماء الهی را می‌دانست، برخی پیامبران تنها یک اسم را می‌دانستند، اما چهارده معصوم (علیهم‌السلام) هفتاد و دو حرف از اسماء الهی را می‌دانستند. همچنین، یک‌سوم قرآن درباره اهل بیت (علیهم‌السلام) است.

پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) چهل سال در میان مشرکان زندگی کردند و در این مدت مأموریت تبلیغی نداشتند. پس از بعثت، ایشان سیزده سال در مکه به مبارزه پرداختند، اما نتوانستند در آنجا بمانند.

سپس به طائف رفتند، اما مردم طائف نیز ایشان را طرد کردند و حتی به کودکان دستور دادند تا پیامبر را سنگ‌باران کنند. پس از آن، ایشان به مکه بازگشتند و سپس به مدینه هجرت کردند.

در مدینه، ایشان ده سال به هدایت مردم پرداختند و اسلام گسترش یافت. ما نیز وظیفه داریم این امانت را به خوبی حفظ کنیم و با عمل به دستورات دینی، آن را پاس بداریم.

پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) در طول زندگی‌شان با سختی‌های بسیاری مواجه شدند. از این میان تنها دو نفر از حضرت حمایت کردند.

ایشان خواهر و برادر نداشتند و یتیم بودند، اما خدا همواره با او بود. ایشان برای گسترش اسلام رنج‌های بسیاری کشیدند و خون دل‌های زیادی خوردند. حتی در عصر حاضر، از انقلاب اسلامی تاکنون، شهیدان بسیاری برای اسلام تقدیم شده‌اند.

ما نیز باید به دستورات معصومین (علیهم‌السلام) عمل کنیم. اگر به این دستورات عمل کنیم، رستگار خواهیم شد و اگر نه، زیان‌کار خواهیم بود.

منبع:حوزه