عقیق: حاج حسین سازور مداح اهل بیت (ع) که در روز دیدار مداحان با مقام معظم رهبری نیز پیش از بیانات معظلم‌له دقایق کوتاهی سخنرانی کرد و گفت: «متاسفیم که در کشور در خصوص جایگاه ولی فقیه کم تبیین شده است. ما جایگاه شما را همطراز امیرالمومنین می‌دانیم و دفاع از شما و جایگاه شما، دفاع از پیامبر، دفاع از حضرت زهرا و امیرالمومنین است. در این راه باید هزینه دهیم و هزینه‌اش هم آبروی ماست.» یادداشتی درباره دفاع از انقلاب و خون شهدا در شرایط امروز کشور نوشت.

او در این یادداشت نوشته است:

بسم رب شهدا و صدیقین

نوعاً بعد از برگزاری هر مجلس روضه یا مجالس مربوط به اهل بیت (ع)، خطیب یا مداح دعا می‌کنند. یکی از دعاهای مرسوم این است: خدایا ما را مدیون خون شهدا قرار نده یا اینکه خدایا ما را پاسدار خون شهدا قرار بده. آیا واقعاً به این دعا اعتقاد داریم؟ چگونه باید پاسدار خون شهدا باشیم و مدیون خون آن‌ها نباشیم؟ حداقل پاسداری از خون شهدا و مدیون نبودن به شهدا چیست؟

یکی از حداقل‌ها این است که روابط اجتماعی خود را بر اساس آرمان شهدا قرار دهیم و یکی از مصادیق روابط اجتماعی رفاقت با دوستان، همکاران و ... است. آیا حاضریم به خاطر آرمان شهدا به دوست یا رفیقمان که نسبت به شهدا و آرمان شهدا طعنه می‌زند یا خدای نخواسته بی‌احترامی می‌کند، حداقل یک تذکر بدهیم؟ آیا آرمان شهدا، حفظ انقلاب اسلامی و پیروی از ولایت فقیه نبوده است؟ 

پس چگونه در مواجهه با کسی که به انقلاب و ولی فقیه طعنه می‌زند یا سخن دشمن را به زبان می‌آورد و در مجلس اهل بیت (ع) و رسانه‌های موجود مانند فضای مجازی، چنان به انقلاب و آرمان شهدا می‌تازد که انگار ماموریت دارد از شهرت خود برای لجن‌پراکنی علیه مقدسات انقلاب و شهدا همه توان خود را به کار گیرد، حاضر نیستیم یک تذکر به او بدهیم و یا در رفاقت با او تجدید نظر کنیم یا برای دفاع از شهدا و ادای دین به انقلاب و شهدا با این فرد خطاکار قطع رابطه کنیم!! یا حتی برای روشنگری او اقدام کنیم. آیا حفظ رفاقت با این اشخاص و ترجیح دادن رفاقت با این اشخاص به انقلاب و شهدا، ما را پاسدار خون شهدا قرار خواهد داد؟

نگاهی به تاریخ اسلام و سرنوشت کسانی که روابط اجتماعی خود را بر دین و اهل بیت و مقدسات ترجیح دادند، برای ما درس است. آن‌ها که از اطراف امیرالمومنین علیه‌السلام و از اردوگاه آن حضرت به خاطر حفظ رفاقت با مخالفین آن حضرت فاصله گرفتند، سرنوشتشان به کجا انجامید؟؟ بیدار باشیم! رفاقت‌ها هر چند شیرین باشد به تلخی دور شدن از آرمان شهدا نمی‌ارزد.

 در دوران انقلاب ببینید امام خمینی رضوان الله تعالی علیه با کسی که فرموده بود ثمره عمر من است، چگونه برخورد کرد. امام فرموده بود من با خدا عهد بسته‌ام که رضای او را به هیچ چیز دیگر نفروشم.

اگر پیرو امامیم، اگر به آرمان‌های امام وفاداریم، اگر به شعار ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند اعتقاد داریم،‌ همه رفاقت‌ها و دوستی‌ها، فدای یک لحظه‌ انقلاب اسلامی و فدای یک هزارم یک قطره خون شهدا باد. بیایید به این سنت مولا علی علیه السلام و سیره پیروان راستین او همچون امام خمینی و رهبر بزرگوار انقلاب پایبند باشیم. 

کسانی که دوستی‌ها و رفاقت‌ها را براساس آرمان‌های ایمانی و براساس رضایت خدای متعال و براساس حفظ انقلاب و دفاع از خون شهدا و پیروی از رهبر بزرگوار قرار می‌دهند ان‌شاءالله عاقبت بخیرند.