عقیق: فرش‌های دستباف قدیمی که گویی تو را به عرش متصل می‌کند، در معماری اینجا همه‌چیز مدبرانه انتخاب شده است، از نیم‌طبقه‌های زنانه که تهویه هوا را آسان کرده تا پنجره‌های عریضی که مسجد را از نور مصنوعی در روز بی‌نیاز نموده‌اند.
برای افراد مسن و بانوان، امکانات رفاهی مثل آسانسور، آب‌سردکن، وضوخانه مجزا از سرویس بهداشتی و حسینیه و سایر امکانات دیگر فراهم است، این مسجد مجلل نیست، اما دربرگیرنده همه جوانب امر است، امنا از اهالی محل هستند و خرد جمعی بر تصمیم‌گیری‌ها حاکم است.
درب چوبی‌اش را که بگشایی، هزار خاطره از گذشته در ذهنت مرور می‌شود، منبر کوچکی که تمام بار معنوی مسجد را به دوش می‌کشد و آن سن یک متری که تجلی‌گاه یادگاری‌‌هایی شهداست دل را می‌رباید.
از پیشکسوتان که بپرسی به تو از نیت بانی و مؤسس مسجد خواهند گفت: «حاج سید تقی تقوی این نیت مسجدی را بنا نهاد تا باقیات و صالحات آخرت گردد».
بعد از بنا نهادن مسجد حضور مؤمنین در دوره‌های مختلف به آن رنگ و بوی انسان‌پروری بخشید و افراد چون شهید مهدی سلطانی با برگزاری کلاس‌های عقیدتی مخفیانه در قبل از انقلاب این نیت را پررنگ کردند و می‌توان گفت حاج تقوی با بنای چنین مسجدی اجر تربیت د‌ه‌ها پسر موحد را کسب کرده است.
تا قبل از کرونا در تمام فصول ساعت‌های منتهی به غروب مسجد مملو از صدای دل‌نشین جوانان کودکانی بود که شاید بزرگان و شهدای آینده از میان آنان برخیزند.
اینجا بیش از یک عبادتگاه و به معنی حقیقی کلمه کلاس انسان‌سازی است؛ مسجدی که ایده پردازی آن با توجه به نیازهای مردم انجام شده است و همواره برنامه‌های متعددی برای جذب تمام نسل‌ها دارد.
کلاس‌هایی نیز برای افزایش آرامش در خانواده برای بانوان و افزایش معرفت دینی برای نوجوانان در نظر گرفته‌اند.
از فیوضات این مسجد همین بس که اولین امام جماعت، آن مردی وارسته به نام آمیرزا هادی محسنی عراقی بوده که درجه اجتهاد داشته است.
مسجد در سال ۱۳۵۵ و همزمان با محرم‌الحرام بهره‌برداری می‌شود و کتابخانه آن در سال ۵۸ فعال، می‌توان گفت آن روزها مردم هرچه داشتند از مسجد بود، از حفظ امنیت محلات تا تأمین مایحتاج زندگی و آموزش اسلحه برای عموم.
ویژگی‌های این مسجد اقامه ۳ وعده نماز جماعت است که برخلاف بسیاری از مساجد با جدیت پیگیری می‌شود، درب‌های مسجد از ساعتی پیش از اذان بازند و خادم مقیم مسجد است و حضور مستمر دارد.
در این فضای روح‌بخش حدود ۲۱ شهید مستقیماً تربیت شده‌اند که ۲۰ شهید در دفاع مقدس و یک شهید در دفاع از حریم آل الله به شهادت رسیدند، چهره‌هایی چون دکتر ذوالفقاری مخترع و هیئت‌علمی دانشگاه اراک و دکتر جمشیدی که یک دوره عضو تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای بود و شهیدان انصاری، اکبرزاده، بخشنده، مهدی سلطانی، خدام، سامری، ثابت‌فرد و شهدای دیگر و بسیاری از رزمندگان در شروع انقلاب و طول جنگ از تربیت‌یافتگان این مسجدند، ما در میان شهدای جنگ تحمیلی روحانی سردار شهید مجتبی اکبرزاده مسئول آموزش عقیدتی لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب ستاره‌ای درخشان‌تر از سایرین است، از شاخصه‌های وی توجه خاص به اقامه نماز در هر حال و با هر کمیتی و حفظ بیت‌المال و تعامل سازنده با فضای مسجد است.
او حتی قبل از جنگ تحمیلی در تعطیلی حوزه علمیه قم به محله می‌آمد و پس از نماز صبح تا قبل از نماز مغرب در مسجد حاج تقوی به برپایی کلاس‌های متعدد برای افراد مختلف اقدام می‌کرد و بین کلاس‌ها به مطالعه کتاب خویش می‌پرداخت و همین انس با مسجد او را از خاک تا افلاک رساند.
این بزرگ‌مرد شجاع اهل مطالعه دوراندیش شوخ‌طبع و نرم‌خو، با پشتکار در کسب دانش حریص بود؛ هیچ‌کس نمی‌توانست در سلام کردن بر وی پیشی بگیرد و همیشه شخصیت مورد علاقه دوستان رزمندگان و خانواده ماند.
او گفتار را با رفتار در هم آمیخت و در جبهه‌ها با رایج کردن ذکر صلوات و هدیه دادن عطر و تسبیح به حاجی صلواتی معروف شده بود و غیبت، تهمت و گناهان دیگر را در لشکر ریشه‌کن کرده بود.
وی در راه بالا بردن سطح معنویت نیروها ابتکارات خاصی به خرج می‌داد و حضورش در محضر دوست را این‌گونه بیان می‌کرد: «بیشترین تکیه‌ام نیز بر این است که باید دل از دنیا کند و دل به خدا بست آن‌وقت زندگی لذت‌بخش می‌شود و اگر کسی خدا را فراموش کند به وعده خدا زندگی بر او تنگ می‌شود»، این شهید سرانجام در عملیات کربلای ۴ به دیار اشراق پر کشید و الگوی جاودانه شرافت و انسانیت برای اهل حق شد.
از توصیه شهید اکبرزاده به برادرش مهدی دغدغه خاصی برای نماز ارتباط با مسجد آشکار می‌شود «سعی کن حتماً نمازهایت را به جماعت بخوانی و بچه‌های مسجد محله‌مان رفت و آمد کن». از جمله دوستان صمیمی و مسجد شهید اکبر زاده شهید مدافع حرم حمیدرضا انصاری است که به نحوی مبدل تمام کانون‌های فرهنگی مساجد نیز هست.
وی در سال ۶۷ برای انجام کار فرهنگی-تشکیلاتی کانون فرهنگی اصحاب الحسین را در مسجد تأسیس کرد و ۲۰ سال مسئولیت آن را عهده‌دار شد.
او در ایام مختلف برای مربیان اردوهای علمی، فرهنگی، ورزشی، تفریحی و کلاس‌های آموزش رزمی برگزار می‌کرد و در برنامه کوه‌نوردی کوله‌های گروه‌های خاصی را سنگین می‌کرد تا آمادگی جسمی بچه‌ها بیشتر شود و در جای مشرف به مزار شهدا همگی بر این ارواح مقدس سلام می‌دادند که به ایستگاه شهدا معروف است، معتقد بود یک رزمنده هم از نظر جسمی هم از نظر علم و تقوا هم از نظر روحی باید آماده جان‌فشانی باشد.
همواره با خانواده آنها در ارتباط جویا و پیگیر وضعیت تحصیلی‌شان بود و با توسعه کتابخانه مسجد برای کتاب‌خوان شدنشان بسیار تلاش کرد و همان سال‌های اولیه دهه ۷۰ نخستین کامپیوتر را برای بالا بردن بار علمی اهالی مسجد به کانون آورد و معتقد بود تقویت رزمنده در مسجد شکل می‌گیرد.
در جذب و ماندگاری جوانان تمام می‌گذاشت و مکرراً رأس هیئتی از بچه‌های مسجد به دیدار خانواده شهدا می‌رفت، فقط مسجد می‌تواند افرادی چون او که در قد و قامت مشاهیری مثل دکتر حسابی و دکتر عبدالعظیم قریب متجلی ثبت شده‌اند و دیگر مردان طراز عبودیت را این‌گونه تربیت کنند.
مسجدی که ارتباط با مدارس، مخاطبین، خانواده‌های مسجد، اهالی مسجد، فعالیت محله‌محور و نه مسجدمحور، طبقه‌بندی مخاطبان عام بر حسب سن و جنسیت و داشتن برنامه‌های مختلف عقیدتی سیاسی برای تمام گروه‌ها و حفظ و نگهداری آنان بعد از گذراندن دوره‌های آموزشی بخشی از امتداد راه فرزندان خمینی در کانون فرهنگی‌اش است.
اینجا یاران حسین زمان آماده نبرد با استکبار می‌شوند و به‌راستی که مسجد سنگری برای عروج انسان‌های اهل دل است در قیامت بر قبای سیر و سیرت آدمی که در گوشه شهادتش می‌دهد.
*******
گزارش از زهرا طالبی
منبع:فارس