در این زمینه، ابتدا باید گفت که امکان این‌که جنیان بتوانند چیزی را جابه‌جا کنند، در خود قرآن نیز مورد اشاره قرار گرفته است:
«فرد نیرومندى از جنّیان [رو به سوى سلیمان کرد و ]گفت: پیش از آن‌که از جایگاهت برخیزى، من آن تخت را نزد تو می‌آورم و من در این کار، توانا و امینم».[1]
از این آیه می‌توان نتیجه گرفت که همواره این امکان وجود دارد که اشیا توسط آنان جابه‌جا شود، اما با این وجود باید توجه داشت که این‌گونه نیست که خدا به آنها این اجازه را داده باشد که آنان همواره در کار بشر دخالت کرده، زندگی عادی آنان را مختل کرده و به زحمتشان بیندازند.
در همین راستا، در بیشتر مواردی که ارواح و اجنه نسبت به اموری؛ مانند گم‌شدن اشیا مقصر شناخته می‌شوند، در واقع آنان هیچ تقصیری نداشته، بلکه انسان‌ها تنها به دلیل برخی مشکلات جسمی و روحی، به دنبال مقصری از میان آنان می‌گردند.
در همین زمینه، امام صادق(ع) درباره آنچه در مورد آسیب رساندن از ناحیه ارواح مطرح شده بود، می‌فرماید: «بیشتر آن چیزی که در مورد آزار ارواح مطرح می‌شود، به دلیل بیماری‌هایی؛ مانند تلخی مزاج، فشار خون و بالا رفتن بلغم می‌باشد و انسان قبل از آن‌که این بیماری‌ها او را نابود کنند، باید به درمان آنها بپردازد».[2]
بر این اساس، بیشتر مواردی که گم شدن اشیا به اجنه نسبت داده می‌شود، در واقع این‌گونه نبوده و چه بسا منشأ گم شدن آنها بعدها روشن شود.
با این وجود، ادعیه‌ای جهت رفع مزاحمت اجنه وجود دارد.[3]
پی نوشت:
[1]. «قالَ عِفْریتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقامِکَ وَ إِنِّی عَلَیْهِ لَقَوِیٌّ أَمینٌ»؛ نمل، 39.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 92، ص 150، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[3]. همان، ج 92، ص 150.