عقیق: در ایام عید نوروز بنا داریم در مطالب کوتاهی، خاطرات جالب و شنیدنی از هیأت‌ها و مداحان برای شما نقل کنیم.

حاج فریدون کریم‌پور مداح اهل بیت (ع) که ۱۵ سال است، هرشب جمعه کربلا می‌رود در یکی از خاطرات خود می‌گوید:

به خدا قسم به هر جایی می‌خواهید برسید زیر سایه نوکری سیدالشهدا(ع) است. به همه می‌‌گویم اگر خدا، آبرو، دین، آخرت، دنیا و اولاد خوب می‌خواهید در زیر سایه سیدالشهدا(ع) و گریه بر آقا اباعبدالله(ع) به دست می‌آید. این نعمتی است که نباید آن را از دست بدهیم، نباید به خاطر چند مشکل دنیایی، امام حسین(ع) را هم قاطی آنها کنیم. چه ربطی دارد؟ مگر زمانی که ارباب ما، زندگی و اولاد و خودش را در درگاه الهی داد، از خدا گله کرد؟ ما که اصلاً چیزی نیستیم که بخواهیم خودمان را با این فضا قیاس کنیم، اما وقتی داریم می‌بینیم یاد بگیریم.

در اوج جوانی، اوج عشق‌بازی‌ام با امام حسین(ع)، اوج قهرمانی، خدا با مرگ برادرم، من را ضربه فنی کرد. خدا می‌دانست این برادر چقدر برای من عزیز است. من برای سلامتی برادرم در مسجد جمکران نذر می‌دادم. برادرم در مسیر جمکران چقدر کمک می‌کرد یا کمک‌هایی در راه خدا برای تهیه جهیزیه و... داشت اما این اتفاق برای ما افتاد.

آنجا خدا داشت من را می‌دید. من به خدا چه بگویم؟ خدا عزیز من را گرفت، به خدا قسم با گریه رفتم دو رکعت نماز شکر خواندم. گفتم اگر تو اینطوری دوست داری عیب ندارد! خیلی او را دوست داشتم اما عیب ندارد!

السلام علیک یا اباعبدالله! جانم به فدایت، تو چه کشیدی؟ من چه کشیدم! تو کسی را از دست دادی که عالم نمی‌تواند مثل عباس(ع) را پیدا کند، تو چنین عباسی را از دست دادی! که وقتی شما در مقابل این برادر قرار گرفتی با زانو زمین خوردی؟! این چه داغی بود؟ من چطور می‌توانم داغ خودم را با داغ تو یکی کنم؟ من کجا تو کجا! این همه اطراف من هستند و دست من را می‌گیرند.

منبع:فارس