۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۳ : ۱۶
عقیق:در قطعه ۲۶ گلزار شهدای بهشت زهرا(س) یادبودی است که خیلیها با دیدن عکس صاحب آن و عنوان «شهید گمنام» که روی سنگ مزار نوشته شده، میروند و زائر شهید مفقودالاثر «ابراهیم هادی» میشوند؛ شهیدی که برای بچههای جنوب شرق تهران و کسانی که اهل دل هستند، خیلی عزیز است البته این شهید برای جوانهایی که کتاب «سلام بر ابراهیم» را خواندند، حال و هوای دیگری دارد.
اهل ورزش بود. با ورزش پهلوانی یعنی ورزش باستانی شروع کرد. در والیبال وکشتی بی نظیر بود. هرگز در هیچ میدانی پا پس نکشید ومردانه می ایستاد.
مردانگی اورا می توان در ارتفاعات سر به فلک کشیده بازی درازو گیلان غرب تا دشت های سوزان جنوب مشاهده کرد. حماسه های او در این مناطق هنوز در اذهان یاران قدیمی جنگ تداعی می کند.
دروالفجر مقدماتی پنج روز به همراه بچه های گردان کمیل وحنظله در کانالهای فکه مقاومت کردند اما تسلیم نشدند.
سرانجام در 22 بهمن سال 61 بعد از فرستادن بچه های باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد. دیگر کسی او راندید.
ذاکر اهل بیت حاج مهدی سماواتی از دوستان و هم محلی های این شهید در گفت و گویی تصویری به ذکر خاطراتی از این اسطوره اخلاق و حماسه پرداخته است:
همسایه و هم محلی بودیم . توفیق داشتم در #بسیج مسجد محمدی مدتی در خدمتشان بودم
با تمام اعضاء و جوارحش بندگی خدا می کرد
هنوز زمزمه نوحه هایش و تصویر سینه زدن ها و گریه هایش در خاطر دوستانش مانده
مظهر اخلاص و تقوا و سرباز گوش به فرمان امامش بود
درباره او به می توان گفت که ابتدا سرباز جهاد اکبر و مبارزه با نفس بود ، سپس سرباز جهاد اصغر و جبهه ها