حضرت زهرا(س) عطیه الهی است/ ولایت مطلقه فاطمه(س) بر کل عالم امکان

وی ادامه داد: پیامبر هم فاطمه را هم می بوسید و هم می بویید و وقتی از ایشان سوال می کردند که چرا این کار را می کنید می فرمودند که هر وقت من مشتاق بهشت می شوم، به سراغ فاطمه(س) می روم چون فاطمه(س) بوی بهشت می دهد.

وی افزود: حضرت زهرا به تعبیر قرآن کریم عطیه الهی است. عطیه بخشش خداست در حد کرمش. نمود و نماد دارایی خزائن الهی است. فوق نیاز عالم امکان است و کوثر است. کوثر است یعنی علم کثیر است. کثیر یعنی هم علم است و هم خیر کثیر است. حضرت زهرا(س) نسل ماندگار و کثیر است. با اینکه در طول تاریخ قربانیان نسل حضرت زهرا(س) قابل مقایسه با هیچ نسل دیگری نیست در عین حال بیشترین نسل را فاطمه(س) دارد. هیچ جای عالم را سراغ ندارید که در آنجا از فرزندان حضرت زهرا(س) کسی قابل شناسایی نباشد.

آیت الله صدیقی گفت: حضرت زهرا(س) طبق آیه تطهیر، مقام، رتبه و سعه وجودی و ولایتشان، از انبیاء سلف حتی اولوالعظم بالاتر است زیراکه خداوند منان و حکیم با کلمه «انّما» طهارت حضرت زهرا را معرفی کرده است. «اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرًا» کلمه انما یعنی این نوع طهارت و وجود و ولایت، فقط برای اهل بیت است که محور آنها حضرت زهرا(س) است. برحسب آیه مباهله، حضرت زهرا(س) حجت بالغه خداست. همان تعبیری که امام عسکری فرمودند که ما حجت خدا بر مردم هستیم اما مادرمان فاطمه(س) بر ما حجت است.

وی ادامه داد: حضرت زهرا(س) الگو و اسوه است. سوره هل اتی در شأن ایشان نازل شده است و که در مورد مسئله پایبند بودن به امدادهای غیبی است. حضرت برای شفای فرزندانش نذر می کند، روزنه غیب را به ما نشان می دهد. در مقام وفای به تعهداتش، قرآن می فرماید «یوفون بالنذر». با اینکه همیشه در انجام مسئولیت های الهی و بندگی در مقام بالایی است، مع ذلک مغرور نیست بلکه می ترسد، «یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً». اعتقاد حضرت زهرا(س) به معاد در حالی که در وظایف بندگی اش کم نمی گذارد، این طور است که از قیامت و از روز عبوس می ترسد و نگرانی دارد. این از علائم ایمان شدید حضرت زهراست که قرآن کریم در شکل ارائه تابلو وجود و زندگی حضرت زهرا، به ما درس می دهد که ما هم به تعهداتمان پایبند باشیم و هم مغرور نشویم. باید نگران قیامت باشیم و از آن خوف داشته باشیم.

وی افزود: حضرت زهرا(س) سیره همیشگی اش اطعام بود. «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی‌ حُبِّهِ مِسْکِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّه» یطعمون استمرار را می رساند. حضرت زهرا در این عالم نفس می کشیدند مایه برکت این عالم بودند و سیره و روش ایشان این بود که اطعام می کردند در عین اینکه خودشان، به خوراک نیاز داشتند، مسکین و یتیم و اسیر را اطعام می کردند. این وسعت دید حضرت زهرا در رسیدگی به حال ضعفا اختصاص به مسلمانان نداشت. یعنی اسیری که غیر مسلمان بود به او هم اطعام و ایثار می کردند.

آیت الله صدیقی گفت: فاطمه(س) در عبودیت و خداترسی و با عشق خدا آنقدر عبادت کرده بودند که پاهای مبارکشان ورم داشت در دعاها هم اهل ایثار بودند، امام مجتبی نقل می کنند که دیدم شب تا صبح مادرم به شیعیان دعا کردند ولی اسمی از ما نبردند. وقتی سوال کردم چرا فقط برای دیگران دعا کردید و اسمی از ما نبردید، فرمودند که «الجار ثم الدار».

وی در پایان گفت: در بعد سیاسی و در سیاست مداری و بینش سیاسی و بصیرت هم آن حضرت نظیر ندارد. لذا علاوه بر این که به میدان آمد و خودش با منافقین و مهاجمین روبرو و درگیر شد. اما خطبه ای که حضرت زهرا خواندند و کلماتی که در بستر شهادت خود به تاریخ سپردند، اوج سیاستمداری و هجمه عظیم خانمان براندازی است که علیه اشخاصی است که مقابل ولایت حقه ایستادند. ایشان فرماندهی جنگ نرم را شخصاً به عهده گرفتند و کاری که از حضرت علی(ع) در آن شرایط ساخته نبود، حضرت زهرا(س) انجام دادند. همه اینها را یکجا در این آیه کریمه و آیات بعد خداوند فرموده که « إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا» این اخلاصی که حضرت زهرا داشت نه توقع تشکر داشت و نه به خاطر بهشت و نه از ترس جهنم بود بلکه «لِوَجْهِ اللَّهِ» بود.

منبع:مهر