۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۵ : ۱۲
اظهارات روحانی جنجالی شبکه‌های اجتماعی:
هیئت‌ها کلیسا شده‌اند/ چرا مسئولان از «من و تو» می‌ترسند!؟
حجت‌الاسلام سیدحسن آقامیری از روحانیون جنجالی می‌گوید: خیلی‌ها سؤال می‌کنند که اگر اداراتی مثل سازمان تبلیغات، وزارت فرهنگ و ارشاد، وزارت جوانان و غیره در سراسر ایران تعطیل شوند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ به نظر من فاجعه‌ای رخ نخواهد داد!
عقیق:حجت‌الاسلام سیدحسن آقامیری را کمتر در تلویزیون دیده‌ایم اما فایل‌های صوتی و تصویری‌اش در فضای مجازی زیاد است. سخنان جنجالی و پربحثی که ناشی از برداشت او از دین است طرفدارهای زیادی دارد. دفتر ساده‌ای در طبقه پنجم ساختمانی در شمال شهر تهران دارد. شغل دولتی ندارد و اصرار دارد که سیاسی نیست و منتقد مسئولان و سیاست‌های فرهنگی و تبلیغی است و از انتشار حرف‌های تند و تیزش چندان نگران نیست. بخش‌هایی از گفت‌وگوی مجله «خیمه» با این روحانی جنجالی را مرور می‌کنیم:** اهل بیت (ع) کار می‌کردند؛ اما برخی تصور می‌کنند که اهل بیت (ع) دست به خاک می‌زدند طلا می‌شد و کاری انجام نمی‌دادند؛ در حالی که این‌گونه نیست همه آنها شاغل بودند کشاورزی می‌کردند، تجارت می‌کردند و روایت‌های بسیاری هم در این زمینه وجود دارد. در یکی از هیئت‌های قم سؤال کردم که شغل حضرت ابوالفضل (ع) چه بود؟ هیچ کس نمی‌دانست. به آنها گفتم می‌دانید چرا نمی‌دانید؟ چون نمی‌دانید شغل من و امثال من چیست؛ چون اگر حضرت ابوالفضل (ع) شغل داشته باشد حاج آقا هم باید شغل داشته باشد؛ بنابراین ابوالفضلِ ذهن شما باید بیکار باشد تا بیکاری ما توجیه شود. وابستگی مالی روحانیت به مردم یا دولت‌ها نمی‌تواند درست باشد. وابستگی باعث می‌شود کفه ترازوی حرف‌ها به یک طرف کج شود.
**روحانی‌ها باید لباس مردم را به تن کنند و بین مردم باشند تا از مسائل جامعه آگاهی یابند و درد مردم را بدانند؛ وقتی فقط بالای منبر بنشینیم و صحبت کنیم حرف‌های ما را درک نخواهند کرد؛ چون سخنان ما از جنس سخن مردم نیست؛ چون خیلی‌هایمان مانند مردم زندگی نمی‌کنیم. پیغمبر (ص) چهل سال به صورت امی و ظاهرا بی‌سواد میان مردم بود و هیچ کس از پیامبر (ص) حیا نمی‌گرفت و همه در مقابل او راحت بودند. پیامبر (ص) چهل سال جامعه را ویزیت کرد تا از درد جامعه آگاه شود تا به «طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ» تبدیل شد.
** آخوندها را در بالاترین قسمت مجلس می‌نشانند در حالی که پیامبر (ص) هر جا خالی بود آنجا می‌نشست. کسی هم از حاج آقا سوال نمی‌کند چون منبر یک طرفه است. مونولوگ صورت می‌گیرد در حالی که باید دیالوگ باشد؛ وقتی پیغمبر (ص) سخنرانی می‌کرد؛ سلمان، امیرالمؤمنین (ع) و ... سؤال می‌پرسیدند. گاهی منبرها آنقدر طولانی می‌شوند که شنونده قید سؤال پرسیدن را می‌زند و بی‌خیال می‌شود.
** اعتقاد دارم کار فرهنگی وابسته به بودجه نیست؛ وقتی بحث بودجه پیش می آید دیگر کار فرهنگی نیست؛ بلکه اقتصادی است و منافع تقسیم می‌شود. سالیانه چند 10 میلیارد تومان بودجه فرهنگی در ایران هزینه می‌شود؟ اگر این بودجه چند 10 میلیاردی را به صورت مستقیم مثل وام بلاعوض در اختیار ازدواج جوانان قرار داده بودیم بسیاری از مشکلات فرهنگی حل شده بود... خیلی‌ها سؤال می‌کنند که اگر اداراتی مثل سازمان تبلیغات، وزارت فرهنگ و ارشاد، وزارت جوانان و غیره در سراسر ایران تعطیل شوند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ به نظر من فاجعه‌ای رخ نخواهد داد! از طرفی سالانه چند ده میلیارد تومان بودجه باقی می‌ماند؛ مثلاً ساختمان‌های این مراکز هزاران میلیارد تومان قیمت دارند که می‌توان آن را صرف ازدواج جوانان کرد یا 90 درصد مساجد در ایران بیکار هستند که می‌توانستیم آنها را مدیریت کارآمدتری بکنیم. عده‌ای به نام دین شور همه چیز را درآورده‌اند و به نام امام حسین (ع) خرج می‌تراشند. انگار اسمش را بگذاریم حسینیه همه چیز تطهیر می‌شود. اگر امام حسین (ع) در فلان روستا حضور داشت سه مسجد و چهار فاطمیه و پنج حسینیه می‌ساخت؟ هزینة ساخت این اماکن را باید صرف حل مشکلات جوانان کرد.
** وجود آدم‌های غیر متخصص در بعضی بخش‌ها باعث شده با همه چیز برخورد سیاسی شود و از هر سخنی برداشت سیاسی کنند؛ از روضه‌خوانی من برداشت سیاسی می‌کنند. این خراب‌کردن روحیه آدم‌هاست. من نه می‌خواهم نماینده شوم، نه کار حزبی بکنم. فقط می‌خواهم کار آخوندی خودم را انجام بدهم. کسی که قصد انجام کار فرهنگی دارد باید قید پست‌ها و فعالیت‌های سیاسی را بزند و در هیچ جناحی قرار نگیرد. هر کسی هم خواست کار جناحی انجام دهد از مسیر سیاسی استفاده کند نه اینکه همه چیز را ابزار سیاست‌های خودش بکند.
** هیئت‌ها کلیسا شده‌اند. بسیاری از هیئتی‌ها فقط در هیئت خودشان و جایی که دوستان‌شان حضور داشته باشند شرکت می‌کنند. یکی از چیزهایی که در هیئت رفتن لذت بسیاری دارد، دیدن دوستان است؛ اگر همین فرد به هیئتی که آشنایی با اعضای آن ندارد، دعوت شود نمی‌رود؛ چون بعد از هیئت به قهوه‌خانه می‌روند قرار شب‌نشینی دارند یا کافی‌شاپ می‌روند یا فلافل می‌خورند و در کل هیئت رفتن تفریح خوبی برای آنهاست. هیئت هر چه باشد باشد، حاج آقا هر چه می‌گوید بگوید، آخرش می‌گویند که حاج آقا خوب صحبت نکرد یا مداحی‌اش خوب نبود. باید بدانیم که هیئت مکتب‌خانه است ما به هیئت می‌رویم تا درس یاد بگیریم. مکتب رفتن لباس خودش را می‌خواهد مکان خودش را دارد و باید شرایطی منطقی داشته باشد. در اصل آخوند باید منبر برود تا مخاطبان را برای شنیدن زیارت عاشورا آماده کند؛ اما امروز برعکس است اول زیارت عاشورا می‌خوانند تا مردم جمع شوند تا حاج آقا منبر برود و مثلاً 45 دقیقه صحبت کند آن هم در محیطی که آمادگی ندارد! مسئولان هیئت هم انگار علم لدنی دارند و عموما پای منبر نمی‌نشینند.
**اسلام دین کیفیت است نه کمیت، آمار می‌دهند که امسال پنج میلیون نفر در مراسم راهیان نور شرکت کرده‌اند؛ اما باید پرسید اگر آمار بالا نشان‌دهنده موفقیت‌آمیز بودن است؛ چرا امروز اوضاع راهیان نور این‌گونه است؟ ما فقط آمار می‌دهیم؛ ولی آمار دادن به کجا خواهد انجامید. من امسال به مراسم اعتکاف رفتم دیدم که همه سرشان توی موبایل است و توی تلگرام چرخ می‌زنند. مراسم اعتکاف در ایران غیر فنی و غیر کارشناسی برگزار می‌شود. طیف بسیاری از اعتکاف، زده شده‌اند و می‌گویند که اعتکاف هم خبری نبود. اجرای غیر علمی فعالیت‌های دینی نسخه‌های معنوی را از چشم می‌اندازد و بی‌هویت می‌کند. اعتکاف برای کسی است که یک سال کار معرفتی انجام داده است و قصد دارد در اعتکاف محصولش را درو کند، نه کسانی که دور هم جمع می‌شوند و مشغول تلگرام و بگو و بخند هستند و شاید از این و آن غیبت می‌کنند و تهمت می‌زنند. اعتکاف دارویی است که نیاز به نسخه دکتر دارد چه کسی نسخه داده که همه در اعتکاف شرکت کنند؟ ملتی که از دارو زده شده باشد مریض می‌ماند. اعتکاف هم مانند دعای کمیل و ندبه برای هر کسی نیست. دکتری باید فرد را ویزیت کند و برایش نسخه بنویسد.
** به مردم توصیه شده که بعد از نماز قرآن بخوانند؛ اما باید این موضوع را در نظر گرفت که شخصی می‌خواهد پس از نماز با حاج آقا صحبتی کند؛ اما حاج آقا و بقیه دسته جمعی قرآن می‌خوانند و این آقا هم که حوصله قرآن خواندن ندارد رها می‌کند و می‌رود. از طرفی مدت‌های طولانی قرآن را فقط عربی می‌خواندند و اصلاً متوجه نمی‌شدند که چه می‌خوانند. چه کسی گفته است که قرآن شنیدن برای همه خوب است؟ اهل بیت (ع) در روایات روی عقل ما حساب کرده‌اند. می‌گویند نگاه کردن به قرآن ثواب دارد؛ حال باید پرسید برای چه کسی؟ آیا اگر من که آخوند هستم و می‌توانم تفسیر آن را مطالعه و درباره آن فکر و مباحثه کنم فقط به جلد قرآن نگاهی بیندازم برای من ثواب دارد؟
**بعضی روضه‌خوان‌ها روضه را به گونه‌ای می‌خوانند که قساوت قلب افزایش می‌یابد؛ آنها از احوال امام چیزی نمی‌گویند و فقط به یک صحنه درام اشاره می‌کنند و همین موضوع سبب ایجاد قساوت می‌شود. روضه امام حسین (ع) قساوت نمی‌آورد به شرط آنکه حال امام (ع) را بدانیم؛ وقتی به او سنگ می‌زدند ایشان آنها را دعا می‌کرد یا وقتی نیزه می‌زدند نیزه‌داران را دعا می‌کرد. حال امام (ع) مانند پدری بود که بچه‌هایش به او جسارت می‌کردند؛ اما او به آنها محبت می‌کرد. این نوع روضه‌خوانی سبب می‌شود که قساوت قلب پیدا نکنیم و خشن نشویم. مرام اهل بیت (ع) این‌گونه است. همیشه برایم سؤال بود که چرا بعضی از روضه‌خوان‌ها بداخلاق هستند؛ بعدها متوجه شدم که روضه‌خوانی لطافت می‌خواهد. اما بعضی از روضه‌خوان‌ها بد می‌خوانند و صحنه جنایی ایجاد می‌کنند و از دید شمر می‌خوانند در حالی که باید از نگاه امام حسین(ع) روضه خواند.
** باید گفت کنداکتور تلویزیون را طوری تنظیم کنید که قبل از اذان فیلم تمام شود. کنداکتور را غیر اسلامی می‌چینند و سبب اعتراض بسیاری هنگام اذان می‌شوند یا نمازی که بعد از اذان پخش می‌کنند حوصله همه را سر می‌برد. این چه کار دینی است؟ شهید آوینی سال‌ها پیش گفته بود که ماهواره خواهد آمد و شما نیز حریف آن نخواهید شد. حالا که ماهواره وارد کشور شده فکری برای آن کنید. ماهواره همه جا هست؛ اما بعضی از مسئولان آن را انکار می‌کنند. اینها از همه چیز می‌ترسند. اینها از شبکه «من و تو» که کل آن یک ساختمان دو طبقه است، می‌ترسند.
منبع:فارس
گزارش خطا
