۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۶ : ۱۰
حقیقت ایمان در کلام امیرالمومنین علی(ع)
ایمان، تنها یک کلمه نیست، بلکه یک باور قلبی است، باوری که به زندگی انسان جهت می دهد و در چگونه زیستن او نقشی مهمّ دارد و محور ارزش گذاری برای اندیشه ها و عملکردهای افراد است و به دلیل همین اهمیت است که گام اولِ ورود به مسیر بندگی و مسلمانی، ایمان است و کسی که این باور مقدّس را داشته باشد، «مؤمن» نامیده می شود.
عقیق:كلمه ايمان اينطور نيست كه بتوان براي آن يك جمله به صورت تعريف منطقي آورد و همه چيز روشن شود. ايمان يك فضا براي زندگي است در مقابل فضاي زندگي كفري. انسان مختار است كه به ماوراي طبيعيت ايمان نياورد و به صورت يك انسان مادي زندگي كند يا ايمان بياورد و تمام زندگي خود را در راستاي اهداف و آرمان هاي معنوي تعريف كند. بی این حال سر ايمان باورمندي يقيني به وحدت و مبدايت خداوند براي هستي و انسان و معاد و بازگشت انسان بعد از مرگ و پاداش و جزا است. اگر كسي چنين باوري داشت تمام اركان زندگي و رفتار و اخلاق وی مطابق اين باور الهي خواهد شد و تغيير خواهد كرد. بر این اساس این مهم یکی از موضوعات مورد تاکید ائمه اطهار (ع) و به ویژه جانشین برحق پیامبر (ص)، امیرالمومنین علی (ع) می باشد. در این راستا این امام همام می فرمایند: اَلاْیْمانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ اِقْرارٌ بِاللِّسانِ وَ عَمَلٌ بِالاْرْکانِ؛ ایمان معرفت است از روی دل، اقرار است بـه زبان و عمل است به ارکان (اعضا و جوارح).
همچنین در زمینه نشانه ایمان بیان می دارند: الاِیمَانُ أَنْ تُؤْثِرَ الصِّدْقَ حَیْثُ یَضُرُّکَ عَلَی الْکَذِبِ حَیْثُ یَنْفَعُکَ؛ نشان ایمان آن است که راستگویی را در آنجا که به تو زیان می رساند، بر دروغ در آنجا که سود دارد مقدم داری؛ و نیز فرموده اند: ایمان درختی است که ریشه اش یقین و شاخه اش پرهیزکاری است.
حضرت علی (ع) در جایی دیگر درباره پایه های ایمان می فرمایند: اَلاْ یمانُ عَلی أَرْبَعِ دَعائِمَ: عَلی الصَّبْرِ وَالْیَقینِ وَالْعَدْلِ وَالْجِهادِ؛ ایمان بر چهار پایه استوار است: شکیبایی، یقین، دادگری و جهاد؛ و همچنین فرموده اند: لا یـَصـْدُقُ اِیـمـانُ عـَبـْدٍ حـَتـّی یـَکـُونَ بـِمـا فـی یـَدِ اللّهِ سـُبـْحـانـَهُ اَوْثـَقَ مـِنـْهُ بـِمـا فـی یَدِهِ؛ ایمان بنده به یقین نرسد، تا آنکه اعتمادش به آنچه نزد خداوند است، بیش از آن باشد که به داشته های خودش است.
پی نوشت ها:
1-نهج البلاغه، حدیث، 30، 218، 302، 450.
2-آمدی، شرح غررالحکم ، ج2: 47.
3- پورطباطبایی، یکهزار سخن از حضرت علی (ع): 75-74.
منبع:قدس
211008
همچنین در زمینه نشانه ایمان بیان می دارند: الاِیمَانُ أَنْ تُؤْثِرَ الصِّدْقَ حَیْثُ یَضُرُّکَ عَلَی الْکَذِبِ حَیْثُ یَنْفَعُکَ؛ نشان ایمان آن است که راستگویی را در آنجا که به تو زیان می رساند، بر دروغ در آنجا که سود دارد مقدم داری؛ و نیز فرموده اند: ایمان درختی است که ریشه اش یقین و شاخه اش پرهیزکاری است.
حضرت علی (ع) در جایی دیگر درباره پایه های ایمان می فرمایند: اَلاْ یمانُ عَلی أَرْبَعِ دَعائِمَ: عَلی الصَّبْرِ وَالْیَقینِ وَالْعَدْلِ وَالْجِهادِ؛ ایمان بر چهار پایه استوار است: شکیبایی، یقین، دادگری و جهاد؛ و همچنین فرموده اند: لا یـَصـْدُقُ اِیـمـانُ عـَبـْدٍ حـَتـّی یـَکـُونَ بـِمـا فـی یـَدِ اللّهِ سـُبـْحـانـَهُ اَوْثـَقَ مـِنـْهُ بـِمـا فـی یَدِهِ؛ ایمان بنده به یقین نرسد، تا آنکه اعتمادش به آنچه نزد خداوند است، بیش از آن باشد که به داشته های خودش است.
پی نوشت ها:
1-نهج البلاغه، حدیث، 30، 218، 302، 450.
2-آمدی، شرح غررالحکم ، ج2: 47.
3- پورطباطبایی، یکهزار سخن از حضرت علی (ع): 75-74.
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
