همه کاره هیچکاره نشویم

* همه كاره هيچكاره

«من أوما الى متفاوت خذلته الحيل/ كسى كه به كارهاى پراكنده بپردازد، از يافتن راه حل صحيح براى آنها ناتوان مى‏ ماند».

* شرح

يك ضرب‌‏المثل فارسى، كه به پيروى از كلام امام عليه‏ السلام، در زبان ما پيدا شده است مى‏گويد: «همه كارها، هيچكاره‌‏اند!».

ولى متأسفانه، اين عيب در بعضى از افراد وجود دارد، كه خود را ((همه كاره)) مى‏‌دانند. يعنى، در آن واحد، به چند كار مختلف مى‏‌پردازد و انتظار هم دارند كه در تمام آن كارها، موفق و سر بلند باشد. در حاليكه چنين افرادى، نه تنها در كار خود موفق نمى‏شوند؛ بلكه به ده ها مشكل و ناراحتى برخورد مى‏كنند كه از چاره جويى و يافتن راه حل آنها عاجز مى‏مانند. علاوه بر آن باعث مى‌‏شوند كه چرخ امور جامعه نيز بخوابد و به افراد اجتماعى هم لطمه بخورد. زيرا در جامعه بشرى، كارهاى مردم، به يكديگر مربوط و پيوسته است، طورى كه اگر در يك گوشه از جامعه، كارى معطل بماند و به خوبى انجام نشود، كارهاى ديگران هم بر اثر آن معطل خواهد ماند.

از قديم گفته‏ اند: ((شكارچى طمع كارى كه در آن واحد دنبال دو خرگوش بدود، هيچكدام را نمى‏تواند شكار كند)). انسانى هم كه بخواهند در آن واحد، دنبال چند كار برود، هيچكدام از آن كارها را ياد نمى‏گيرد و در هيچ رشته‏ اى، نمى‏توان مهارت لازم را بدست آورد.

بدون شك، اگر كسى بگويد: ((من هم پزشكى مى‏ دانم، هم معمارى مى‏كنم، هم نان مى‌‏پزم، هم قاليباف هستم، هم در نجارى و در و پنجره سازى مهارت دارم و هم راديو و تلويزيون تعمير مى‏كنم)) مطمئن باشيد كه هيچكدام از اين كارها را بلد نيست و اگر هم، از هر يك از اين كارها اطلاعى داشته باشد، اطلاع او آن قدر كم و ناچيز است كه هيچگاه موفق نخواهد شد يكى از اين كارها را به درستى انجام دهد.

پس، انسان عاقل كسى است كه: بجاى آن كه فكر و وقت خود را تلف كند و از هر كارى، مقدار كمى ياد بگيرد، نيروى خود را صرف يادگيرى و انجام يك كار كند تا هم در زندگى شخصى موفق شود و هم وجودش براى جامعه فايده بيشترى داشته باشند.