شنیدم موقعی که حاج شیخ حسن مامقانی از عراق آمد، به تهران نرفت، بلکه به شهر ری رفت و مظفرالدین شاه برخلاف مرسوم به دیدن ایشان رفت. در همان ملاقات، مظفرالدین شاه دست در جیبش کرد و تلگراف فاضل شربیانی را به شیخ حسن نشان داد.

شربیانی نوشته بود: «کسی به ایران می‌آید که در دنیا نظیری برای او نیست!» این دو عالم با هم این‌گونه بزرگوارانه مشی می‌کردند؛ ولی متأسفانه میان مریدانشان اختلاف و نزاع بود.

درباره این ملاقات از نوادگان مرحوم مامقانی شنیدم:

مظفرالدین شاه که سبیل بلندی داشت، وقتی به دیدن مامقانی رفت، مامقانی به او گفت: این سبیل مناسب شاه نیست و به کسی دستور داد که قیچی بیاورد. وقتی قیچی آوردند، مامقانی در همان جا سبیل شاه را قیچی کرد!

در همان مجلس تقدم و تأخّری پیش می‌آید و آشیخ حسن برای جبران آن کار، مظفرالدین شاه را مقدم می‌دارد.

این ذیل را من به نقل آقای والد از آشیخ بهاءالدین نوری که خودش در آن جلسه حاضر بود، شنیده بودم.

پی نوشت:

کتاب جرعه‌ای از دریا، ج3، ص343