۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۷ : ۱۹
آیت‌الله هادوی تهرانی:
ریشه مودت اهل‌بیت(ع) تبعیت است
استاد تفسیر حوزه علمیه گفت: این تفسیر مشهور یعنی مودة به معنای محبت صرف، غلط است؛ مودة به معنای محبت قلبی محض نیست بلکه به معنی تبعیت است.
عقیق:آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی در ادامه سلسله جلسات تفسیر سوره مبارکه«ص» گفت: در دعای آخر سوره ص، خداوند خطاب به نبی اعظم فرمود: شما به مردم بگو من از شما اجر نمی‌خواهم؛ این تعبیر درمورد انبیاء مختلف نیز آمده است؛ مثلا در مورد یوسف(ع) یا در مورد نوح(ع)؛ برای لوط و برای شعیب نیز تکرار شده است.
وی افزود: در سوره انعام، خداوند جمعی از انبیاء و اولیاء بعد از ابراهیم را ذکر می‌کند و ... (آیه ۸۳) بعد از این که همه را نام برد و به آیه ۹۰ رسید، می‌گوید: اولئک الذین هدی الله و ...؛ بنابراین این که در سوره ص خداوند بفرماید بگو من پاداشی نمی‌خواهم؛ این برای انبیا تکرار شده است. اما چرا در سوره شوری، پیامبر استثنا بشود یعنی قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی. این مودة فی القربی چیست؟.
این استاد حوزه بیان کرد: این حرف‌هایی که برخی منبری‌های ما می‌زنند، که این اجر رسالت پیغمبر است که ما فامیل پیامبر را دوست داشته باشیم، این‌ها درست نیست و خلاف قرآن و مکتب تشیع هست البته آنها متوجه این قضیه نیستند زیرا اگر این باشد که همه مسلمانان شیعه‌اند!.
وی افزود: بنابراین هیچ مسلمانی نیست که مودة فی القربی به معنای محبت خاندان پیغمبر به عنوان جزای کار پیغمبر را قبول نداشته باشد؛ ولی این جواب درست نیست؛ جواب در این آیه ۴۷ سوره سبا است: فهو لکم. این اجری که من خواستم برای مودة فی القربی، برای خودتان است و الا اجر من نزد خداست. فامیل شما را دوست داشته باشیم چه ربطی به ما دارد؟ خداوند می‌فرماید: این مودة فی القربی به درد او می خورد و می‌تواند با این به خدا برسد.
هادوی تهرانی عنوان کرد: این تفسیر مشهور یعنی مودة به معنای محبت صرف، غلط است؛ مودة به معنای محبت قلبی محض نیست بلکه به معنی تبعیت است. اساس مدت، تبعیت هست؛ چون شما وقتی از کسی با میل تبعیت می‌کنید که به او علاقه دارید.
این استاد تفسیر حوزه تصریح کرد: بعضی از این منبری‌های ما که می‌گویند حسین(ع) را دوست داشته باش هر کاری دلت می‌خواهد بکن! این حرف را فقط خود شیطان می‌زند؛ هیچ کسی این حرف را نمی‌زند، هر کسی از این حرف‌ها می‌زند خودِ خود شیطان است که دارد سخنرانی می‌کند! کجا خود ائمه گفته‌اند که ما را دوست داشته باشید؛ هر غلطی خواستید بکنید؟! این مودت، مودتی است که منشا تبعیت است.
وی افزود: قربی یعنی فامیل پیغمبر و هر کسی که نسبت فامیلی با پیغمبر دارد البته فامیلی هم دو جور است: نسبی و سببی حالا آیا همه را شامل می‌شود؟ بعضی می‌گویند آری و بعضی می‌گویند نه. ابن عربی می‌گوید: آیه تطهیر تمام سیدها را می‌گیرد! از این حرفا هست که منبری‌های ما دوست دارند...! ولی ابن عربی هر چه می گوید درست نیست؛ حرف درست دارد اشتباه هم دارد.
وی افزود: بعضی از اساتید گرامی ما می‌گویند حرف‌های ایشان تحریف شده است؛ من برای اثبات این صحبت یک ماه رمضان وقت گذاشتم و فتوحات ایشان را خواندم و به این نتیجه رسیدم که طبق ساختار فکری‌ای که من از ایشان متوجه شدم، این حرف‌ها، حرف‌های خود ایشان است.
هادوی تهرانی عنوان کرد: درست است که تعبیر این آیه عام است، ولی این آیه یکسری افراد خاص را مورد نظر دارد؛ طبق ملاک قرآن و تفسیر آن، این ها فقط قربای معصوم هستند؛ مثلا سنی‌ها می‌گویند هرکسی اصحاب پیغمبر است، عادل است. حال اصحاب چه کسانی هستند؟ آن‌هایی که یا پیغمبر را دیده‌اند و یا کور بوده و پیغمبر آنها را دیده است...! .
وی افزود: من یک وقتی در جمع علمای اهل سنت بودم؛ یکی از آنها گفت که ما به عدالت صحابه قائلیم و شما به عصمت ائمه قائل هستید و این دو مثل هم هست و دعوا ندارد؛ گفتم آقا این چه حرف بی ربطی است که شما می‌زنید؟! ما که می‌گوییم عصمت ائمه، چند نفر آدم مشخص و دقیقا که کاملا معلوم است چکار کرده و تمام اطلاعات آنها مشخص است.
وی افزود: شما می‌گویید صحابه که یک عنوان بزرگی است که اصلا خیلی از آنها را نمی‌دانید کی هستند؟ از کجا آمده و چکار کردند؟ گفتم: از کجا می‌دانید این‌ها همه عادل بوده‌اند؟ صرف اینکه پیغمبر را نگاه کرد، عادل می‌شود؟ پس اگر اینجور است همه کفار که به پیغمبر نگاه کردند یا ایشان به آنها نگاه کرد، مسلمان عابد و زاهد می‌شدند.
منبع:ایکنا
وی افزود: در سوره انعام، خداوند جمعی از انبیاء و اولیاء بعد از ابراهیم را ذکر می‌کند و ... (آیه ۸۳) بعد از این که همه را نام برد و به آیه ۹۰ رسید، می‌گوید: اولئک الذین هدی الله و ...؛ بنابراین این که در سوره ص خداوند بفرماید بگو من پاداشی نمی‌خواهم؛ این برای انبیا تکرار شده است. اما چرا در سوره شوری، پیامبر استثنا بشود یعنی قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی. این مودة فی القربی چیست؟.
این استاد حوزه بیان کرد: این حرف‌هایی که برخی منبری‌های ما می‌زنند، که این اجر رسالت پیغمبر است که ما فامیل پیامبر را دوست داشته باشیم، این‌ها درست نیست و خلاف قرآن و مکتب تشیع هست البته آنها متوجه این قضیه نیستند زیرا اگر این باشد که همه مسلمانان شیعه‌اند!.
وی افزود: بنابراین هیچ مسلمانی نیست که مودة فی القربی به معنای محبت خاندان پیغمبر به عنوان جزای کار پیغمبر را قبول نداشته باشد؛ ولی این جواب درست نیست؛ جواب در این آیه ۴۷ سوره سبا است: فهو لکم. این اجری که من خواستم برای مودة فی القربی، برای خودتان است و الا اجر من نزد خداست. فامیل شما را دوست داشته باشیم چه ربطی به ما دارد؟ خداوند می‌فرماید: این مودة فی القربی به درد او می خورد و می‌تواند با این به خدا برسد.
هادوی تهرانی عنوان کرد: این تفسیر مشهور یعنی مودة به معنای محبت صرف، غلط است؛ مودة به معنای محبت قلبی محض نیست بلکه به معنی تبعیت است. اساس مدت، تبعیت هست؛ چون شما وقتی از کسی با میل تبعیت می‌کنید که به او علاقه دارید.
این استاد تفسیر حوزه تصریح کرد: بعضی از این منبری‌های ما که می‌گویند حسین(ع) را دوست داشته باش هر کاری دلت می‌خواهد بکن! این حرف را فقط خود شیطان می‌زند؛ هیچ کسی این حرف را نمی‌زند، هر کسی از این حرف‌ها می‌زند خودِ خود شیطان است که دارد سخنرانی می‌کند! کجا خود ائمه گفته‌اند که ما را دوست داشته باشید؛ هر غلطی خواستید بکنید؟! این مودت، مودتی است که منشا تبعیت است.
وی افزود: قربی یعنی فامیل پیغمبر و هر کسی که نسبت فامیلی با پیغمبر دارد البته فامیلی هم دو جور است: نسبی و سببی حالا آیا همه را شامل می‌شود؟ بعضی می‌گویند آری و بعضی می‌گویند نه. ابن عربی می‌گوید: آیه تطهیر تمام سیدها را می‌گیرد! از این حرفا هست که منبری‌های ما دوست دارند...! ولی ابن عربی هر چه می گوید درست نیست؛ حرف درست دارد اشتباه هم دارد.
وی افزود: بعضی از اساتید گرامی ما می‌گویند حرف‌های ایشان تحریف شده است؛ من برای اثبات این صحبت یک ماه رمضان وقت گذاشتم و فتوحات ایشان را خواندم و به این نتیجه رسیدم که طبق ساختار فکری‌ای که من از ایشان متوجه شدم، این حرف‌ها، حرف‌های خود ایشان است.
هادوی تهرانی عنوان کرد: درست است که تعبیر این آیه عام است، ولی این آیه یکسری افراد خاص را مورد نظر دارد؛ طبق ملاک قرآن و تفسیر آن، این ها فقط قربای معصوم هستند؛ مثلا سنی‌ها می‌گویند هرکسی اصحاب پیغمبر است، عادل است. حال اصحاب چه کسانی هستند؟ آن‌هایی که یا پیغمبر را دیده‌اند و یا کور بوده و پیغمبر آنها را دیده است...! .
وی افزود: من یک وقتی در جمع علمای اهل سنت بودم؛ یکی از آنها گفت که ما به عدالت صحابه قائلیم و شما به عصمت ائمه قائل هستید و این دو مثل هم هست و دعوا ندارد؛ گفتم آقا این چه حرف بی ربطی است که شما می‌زنید؟! ما که می‌گوییم عصمت ائمه، چند نفر آدم مشخص و دقیقا که کاملا معلوم است چکار کرده و تمام اطلاعات آنها مشخص است.
وی افزود: شما می‌گویید صحابه که یک عنوان بزرگی است که اصلا خیلی از آنها را نمی‌دانید کی هستند؟ از کجا آمده و چکار کردند؟ گفتم: از کجا می‌دانید این‌ها همه عادل بوده‌اند؟ صرف اینکه پیغمبر را نگاه کرد، عادل می‌شود؟ پس اگر اینجور است همه کفار که به پیغمبر نگاه کردند یا ایشان به آنها نگاه کرد، مسلمان عابد و زاهد می‌شدند.
منبع:ایکنا
گزارش خطا
