روایت امام عسکری درباره نکتۀ اخلاقی در قضاوت

وی افزود: در این هنگام بود که آیۀ 65 سورۀ مبارکۀ نساء نازل شد؛ «فَلَا وَ رَبِّكَ لَا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَكِّمُوكَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لَا یَجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلِیمًا»، سوگند به پروردگارت که ایمان نیاورند مگر آن که در نزاعی که میان آنهاست تو را داور قرار دهند و از حکمی که تو می‌دهی هیچ ناخشنود نشوند و سراسر تسلیم آن شوند.

حجت‌الاسلام والمسلمین عابدی با اشاره به حدیثی از امام عسگری(ع) در جلد 27 وسائل الشیعه صفحه 233 حدیث 3، باب دوم از کیفیت الحکم گفت: امام عسگری(ع) تفسیری 21 جلدی داشتند، البته آن تفسری از بین رفته، اما در این تفسیری که امروزه به نام ایشان موجود است، ایشان از رسول خدا(ص) چنین نقل می‌کنند: پیغمبر با بیّنه و یقین قضاوت می‌کرد، مردم نیز اعتراض کردند که با این نحوۀ قضاوت ما به حق مان نمی‌رسیم، حضرت فرمود: «إنّما أنا بشر و إنّکم تختصمون إلیّ ... »، من هم بشری هستم به شما و شما اختلاف خود را نزد من می‌آورید، شاید بعضی از شما دلایل خود را بهتر از دیگری بیان کنید و من مطابق آنچه می‌شنوم به نفع او قضاوت کنم. هر کسی به خاطر قضاوت من حق مسلمانی را تصرف کند، پاره‌ای از آتش را به دست خود آورده است، خواه نگهدارد و خواه رها کند.