عقیق:سردار غلام محمدخان یکی از شعرای برجسته
افغانستان در 124 ق در شهر قندهار به دنیا آمد. در اواخر 1299 ق به سبب
مسائل سیاسی نفی بلد شد و به کراچی رفت. در سال 1302 ق از آن شهر به بغداد
مهاجرت کرد و بعد از 6 ماه به استانبول رفت. سلطان عبدالحمیدخان او را به
شهر شام دعوت کرد و تا اواخر عمر در آن شهر اقامت داشت. سرانجام در شب جمعه
15 شعبان 1318 ق وفات کرد.دیوانی از او با عنوان «کلیات دیوان طرزی» به یادگار مانده است. وی در شعر طرزی تخلص می‌کرد و اشعاری را در قالب‌های گوناگون در وصف و منقبت پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) سروده است. در دیوان طرزی یک ترجیح‌بند، چند قصیده و یک ترکیب‌بند متأثر از محتشم کاشانی در منقبت امام حسین(ع) و شهدای کربلا دیده می‌شود.
بخش‌هایی از ترجیح‌بند طرزی در ستایش و قیام عاشورا از سردار غلام محمدخان را در ادامه بخوانید:
به دشت کرب و بلا شهید صاحب دین شد
مرا به آل علی دشمنی چرخ یقین شد
رخ سپهر پر از گرد همچو روی زمین شد
ز رنگ خون شفق سرخ جیب چرخ برین شد
حسین کشته چو از تیغ ظلم شمر لعین شد
زمین به لرزه در آمد سپهر خم گردید
ز غصه پیرهن ماه آفتاب درید
ملک به سجده در افتاد نعره عرش کشید
خلیل و آدم و حوا ز غم به خاک تپید
حسین کشته چو از تیغ ظلم شمر لعین شد
خمید از غم این بار پشت طاقت چرخ
دوید مه ز سراسیمگی ز غره به سلخ
به کام عیش جهان گشت شهد عشرت تلخ
کشید نعره و حوش و طیور و مور و ملخ
حسین کشته چو از تیغ ظلم شمر لعین شد
ز گرد غصه، رخ آفتاب گشت سیاه
کشید حلقه ماتم ز هاله عارض ماه
چو مردمک به نظر تیره گشت روز نگاه
خیال نشو و نما شد برون ز طبع گیاه
حسین کشته چو از تیغ ظلم شمر لعین شد
