عقیق: بنی عباس در آغاز کار با شعار طرفداری از خاندان پیامبر و مبارزه با ستم و ستمگری روبروی بنی امیه قرار گرفتند و از موقعیت خویشاوندی با رسول خدا و فرزندانش در میدان سیاست بیشترین بهره برداری را کردند. وقتی که به قدرت رسیدند در ستمگری و ایجاد خفقان نسبت به اهل بیت پیامبر و شیعیان گوی سبقت را از بنی امیه ربودند.
دوران امامت حضرت موسی بن جعفر(ع) ابعاد
قتلها و غارتها بیشتر، و زندانها و تبعیدهای علویان گسترده تر گردید و گاهی فشارها
از طرف حکومت وقت به قدری زیاد بود که اقامت در یک محل غیر قابل تحمل می شد، حتی
حضرت کاظم(ع) قبل از دستگیری برای مدتی مجبور گردید مدینه را ترک نماید و به طور
ناشناس به سرزمین شامات برود تا جائی که
تاریخ در این مورد می نویسد:
موسی بن جعفر در حالی که از حکومت وقت
گریزان بود به صورت ناشناس به یکی از روستاهای شام وارد شد.
در آن منطقه در دل کوه، غاری وجود داشت و
عابدی در آن غار زندگی می کرد که هر سال یک روز مریدان خویش را که به زیارتش می
آمدند موعظه می نمود موسی بن جعفر(ع) نیز در چنین روزی به در غار رسید.
راهب نگاهی به جمعیت گرد آمده انداخت،
همین که چشمش به امام کاظم(ع) افتاد عظمت و هیبت امام(ع) دل او را تسخیر کرد و
پرسید:
ای مرد! شما غریب هستید؟
بله، من غریبم.
از ما هستی یا از غیر ما؟
از شما نیستم.
تو از امت حضرت محمد(ص) می باشی؟
بله، از امت پیامبر اسلام حضرت محمد(ص)
هستم.
آیا از نادانان آنها هستی و یا از
داناهایشان؟
از نادانان آنها نیستم.
سپس راهب در جمع مردم، پرسشهایی را از امام(ع) کرد. نخستین سؤال این بود که:
چگونه است که درخت طوبی ریشه در خانه
عیسی دارد و یا به عقیده شما ریشه اش در
خانه محمد(ص) است و حال آنکه شاخه هایش در همه خانه ها می باشد؟
امام فرمود:
درخت طوبی در یک تشبیه مانند خورشید است همانطور که خورشید در وسط آسمان هست و نورش به همه مکانها می رسد درخت طوبی نیز چنین است.
چگونه در بهشت هر آنچه از غذاهایش بخورند
نه تمام می شود و نه کم می گردد؟
امام(ع):
همانند چراغ در دنیا،که هر چه از آن، چراغهای دیگر را روشن کنند چیزی از نور آن کم نمی شود.
آیا در بهشت سایه ای گسترده وجود دارد؟
امام(ع):
هنگام قبل از طلوع خورشید سایه گسترده است و آیه 45 سوره فرقان اشاره به همین معنا است.
آنچه که در بهشت خورده و آشامیده شود بول
و غیظ ندارد؟
امام(ع):
بچه در شکم مادر تغذیه می شود ولی بول و
غایط ندارد.
امام(ع):
بهشتیان را خدمتکارانی است که بدون
فرمان، هر آنچه را بخواهند در اختیارشان قرار می دهند.
امام(ع):
آنجا را می توان به مغز و اعضاء بدن انسان تشبیه کرد چگونه وقتی انسان نیازمند چیزی باشد بدون اینکه بر زبان بیاورد با تصمیم و اراده مغز، اعضاء بدن عمل می کنند در بهشت هم موضوع به همین صورت انجام می گیرد.
آیا کلید بهشت از طلاست یا نقره؟
امام(ع):
کلید بهشت زبان بنده مؤمنی است که خدارا به وحدانیت بخواند و بگوید:«لااله الا الله».
راهب که پاسخ های متین امام کاظم(ع) را
شنید گفت: «صدقت» راست گفتی و تاریخ این لحظه را اینگونه ثبت کرده است:
او به اتفاق همه جمعیت اسلام آوردند.(1)
پی نوشت :
1_(بحار،ج48،ص105؛ مناقب،ج4،ص31)
211008
