بیست و نهمین روز از بازخوانی صحیفه سجادیه؛
سفارش امام سجاددرطلب رزق وروزی حلال
بیست و نهمین بخش از صحیفه سجادیه، سفارشی است از سمت امام زین العابدین(ع) به هنگام تنگ دستی و رزق.
عقیق:بیست و نهمین دعا از صحیفه سجادیه با گردآوری 5 فراز درخصوص تنگی رزق و روزی بیان شده است.
در این گزارش می خوانیم که:
*
بدگمانی به روزی و آرزوهای دراز، از آزمایش‌های الهی است. این آزمایش گاه
موجب می‌شود انسان روزی‌اش را از روزی‌خواران طلب کند نه از روزی‌دهنده.
* یقین به روزی و روزی‌دهنده، رنج طلبِ روزی را از بین می‌برد.
*
تفکر درباره وعده‌ای که خداوند در قرآن داده، پریشانی و دل مشغولی انسان
درباره روزی را می‌زداید: «و روزی شما و آنچه به شما وعده شده، در آسمان
است».
* خداوند بر وعده‌اش سوگند یاد کرده و سوگند او راست‌ترین سوگند است.
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیه‌السلام إِذَا قُتِّرَ عَلَیهِ الرِّزْقُ:
دعا آن حضرت(ع) به وقتی که روزی بر او تنگ می‌شد:
اللَّهُمَّ
إِنَّک ابْتَلَیتَنَا فِی أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ، وَ فِی
آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّی الْتَمَسْنَا أَرْزَاقَک مِنْ عِنْدِ
الْمَرْزُوقِینَ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِی أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِینَ.
بار
خدایا ما را در روزی‌هامان به بدگمانی، و در مدت زندگی به آرزوهای دراز
آزموده‌ای، تا جایی که روزی‌های تو را از روزی‌خواران خواستیم و به آرزوی
عمر طولانی در عمر سالخوردگان طمع بستیم،
فَصَلِّ
عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لَنَا یقِیناً صَادِقاً تَکفِینَا بِهِ
مِنْ مَئُونَةِ الطَّلَبِ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِینَا
بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ
پس بر محمد و آلش درود فرست، و
ما را یقین راسخ بخش که بدان وسیله از رنج طلب و آرامشی خاص در دل ما
انداز تا به آن از شدت تعب معافمان داری،
وَ
اجْعَلْ مَا صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِک فِی وَحْیک، وَ أَتْبَعْتَهُ
مِنْ قَسَمِک فِی کتَابِک، قَاطِعاً لِاهْتِمَامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِی
تَکفَّلْتَ بِهِ، وَ حَسْماً لِلِاشْتِغَالِ بِمَا ضَمِنْتَ الْکفَایةَ
لَهُ
و چنان کن که آنچه در قرآنت آشکارا وعده داده‌ای، و از
پی آن وعده در کتابت سوگند یاد کرده‌ای ما را از دویدن دنبال آن روزی‌ای که
رساندنش را برای ما کفالت نموده‌ای باز دارد، و مانع پریشانی خاطر ما شود
نسبت به آنچه ضامن کفایت آن گشته‌ای،
فَقُلْتَ
وَ قَوْلُک الْحَقُّ الْأَصْدَقُ، وَ أَقْسَمْتَ وَ قَسَمُک الْأَبَرُّ
الْأَوْفَی: «وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکمْ وَ ما تُوعَدُونَ».
پس
چنین گفته‌ای و گفته تو حق و راست است، و سوگند خورده‌ای و سوگندت
راست‌ترین و رساترین است: «و روزی شما و آنچه به شما وعده شده در آسمان
است»،
ثُمَّ قُلْتَ «فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکمْ تَنْطِقُونَ».
سپس گفته‌ای: «پس به پروردگار آسمان و زمین سوگند همان گونه که شما سخن می‌گویید این سخن حق است».