عقیق: مراسم شب اول ماه محرم با سخنرانی حجت الاسلام پناهیان و مداحی حاج میثم مطیعی در هیئت میثاق با شهدا برگزار شد.

در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام پناهیان را بخوانید:

مقدمه

تعجب اینجاست که در سطح جامعه اعتقادات خوب است و ایمان هم رواج دارد ولی چرا ما به اوج بندگی نمی رسیم و چرا هنوز درگیر مشکلاتی هستیم که رشد مطلوب نداریم. موضوع آشکار این جلسات راز عبور از رنج های زندگی و رسیدن به لذت بندگی است. به نحو دیگری می توان این سؤال را مطرح کرد اینکه راز رسیدن به لذت بندگی چیست؟

راز چیزی است که به سهولت نمی توان به آن پی برد ولی راه اصلی نیل به مسیر آن است لذا رسیدن به راز کار ساده ای نیست. راه های مختلفی برای رسیدن به لذت بندگی در آیات و روایات مطرح است ولی نمی توان به آنها راز اطلاق کرد.

زندگی بر محور رنج

ابتدای بحث باید منظور از لذت و رنج را تعریف کنیم. رنج در زندگی انسان تصادفی نیست بلکه تعبیه شده است. خانواده ای که به فرزندان خود لذت و رنج را آموزش نداده باشند، نتوانسته اند او را برای زندگی آماده کنند. هر کسی به نسل جوان اینگونه القاء کند که تو می توانی در زندگی به گونه ای باشی که رنج نکشی یک دروغ و فریب بزرگ است و برخی دوست دارند این فریب را بخورند آنها بی دلیل این حرف را که دوست دارند.

در سوره ی بلد داریم «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ في‏ كَبَدٍ» (بلد،۴) این یک مقوله ی انسان شناسانه است و بعد از این مرحله به ایمان و دین می رسیم. باید ضرورت رنج انسان را در زندگی از جوانب مختلف آن را بررسی کنیم. معصوم به اصحاب خود می فرمود چرا از خداوند چیزی می خواهید که خلق نشده است؛ به ایشان عرض کردند ما چه خواسته ایم که خلق نشده است، ایشان فرمودند شما از خداوند راحتی می خواهید در حالی که خداوند در زندگی انسان راحتی خلق نکرده است.

امیرالمؤنین در خطبه ی ۳۱ نهج البلاغه به فرزند خود می فرمایند: تو سیبل بلایا هستی. سیبل چه قدر سالم است؟ سیبلی که به آن تیراندازی می شود نباید به سالمی خود غره شود. تیراندازان مجرب سعی می کنند به مرکز سیبل بزنند.

آموزش و پرورش باید میزان موفقیت خود را با کاهش میزان طلاق بسنجد و یا با میزان نمازگزار شدن جوانان بسنجد. نمازگزاران در کل در دانشگاه ها در حال افزایش است ولی آمار طلاق در جامعه در حال افزایش است این بی تابی در جامعه ناشی از کجاست؟! یک دلیل آن که ما این حقیقت را با جوانان خود در میان نگذاشته ایم که زندگی سرشار از رنج است. یکی از تفاوت های زندگی ملائکه با انسان این است که زندگی انسان مملو از  رنج است. برای رسیدن به کمال آیا برای انسان مانند سرسره است که شیرجه بزند داخل آن یا باید سخت باشد و با زحمت به کمال برسد. مشخص است کسی که خواسته است انسان باشد نه فرشته یا حیوان باید در زندگی رنجی بکشد یعنی تلاش توأم با رنج داشته باشد سپس خدا را ملاقات کند. «من عرف نفسه قد عرف ربه» انسان شناسی گاهی اوقات بر خداشناسی مقدم است. این باید مشخص شود کسی که می خواهد ایمان بیاور چه کسی است و خودش را بشناسد.

فلسفه ی رنج در زندگی انسان خیلی مهم است و باید به آن توجه کرد چرا که با خلقت انسان عجین شده است. برای اینکه با رنج مقابله کنیم باید زندگی کنیم و نباید رنج بی خود ببریم و زیر بار رنجی که ناشی از گناه است مبارزه کنیم همچنین در مقابل کسانی که زندگی ما را به رنج و زحمت می اندازند بیاستیم حتی جان خود را در این مسیر اهدا کنیم. در کنار آن باید از رنج هایی که نه در اثر معصیت های خود و یا طغیان دیگران بر ما فرود آمده استقبال کنیم و به سوی آنها برویم این رنج ها طبیعی هستند نباید از این رنج ها رنجور شویم. مرنج و مرنجان. زندگی ما یعنی مدیریت رنج. بچه ها با گریه به دنیا می آیند اگر گریه نکنند آنها را می زنند یعنی بچه با رنج به دنیا می آید ولی هنر این است که با رنج از دنیا نرود. ما وقتی بزرگ شویم و می میریم نباید گریه کنیم و زار بزنیم و به زحمت بیافتیم باید تفاوتی بین تولد و مرگ باشد آن مرگ من است و باید آن در آغوش بگیرم تنگ تنگ ...

فرزند مادر بازی (بچه ننه بازی) در نیاوید و در مقابل رنج های دنیا نشکنید. با وجود رنج های بسیار نباید متوقف و رنجور شوید. بسیاری از خیال پردازی ها این تلقی را ایجاد می کند که شما می توانید اصلاً رنج نبرید.

زندگی بر محور لذت

بحث دیگر لذت است، ما برای لذت آفریده شده ایم. اولیای خدا هم برای لذت عبادت می کنند، آن هم بالاترین لذت. برخی می گویند ما برای لذت خدا را پرستش نمی کنیم ما خدا را برای خود خدا عبادت می کنیم. خوب است که فرد خداوند را برای لذت از بهشت و حوری خدا را عبادت نکند ولی لذت عالی در لقاء الله هست و لذت در آن نفی نمی شود. مطلوب انسان این است که لذت را در زندگی افزایش دهند. لذت حلال مطلوب است یا حرام؟ مشخص است که منظور لذت حلال است. لذتی که کم و مانع لذت بالا است حرام است، ولی لذت کم حرام نیست. لذت های کم مانند آب خوردن و خواب و گفت و گوی با دوستان لازم هستند. گاهی انسان باید پول به دست بیاورد و آن را خرج کند تا بتواند به لذت برسد. شاید بتوان گفت لذت حرام نداریم. اگر لذتی حرام شده است به این دلیل است که شما خود را با آن لذت کم، لذت بالاتری را از خود سلب می کنید. انسان برای لذت بردن آفریده شده است، اگر کسی لذت کمی ببرد تضمینی ندارد که به جهنم وارد شود و دنیا او را به عنوان زباله بازیافت می کند. هر کسی در این دنیا از برترین لذت ها بهره مند شده است در آن دنیا از برترین لذت ها بهرمند می شود.

خیلی ها خیال می کنند دین دار ها نسبت به بخشی از لذت ها چشم پوشی می کنند و به بخشی از آنها بسنده کرده اند، خیر خیلی اشتباه فکر می کنند، چرا که آنها هم لذت طلب هستند ولی به خاطر یک لذت بالا از لذت های کم چشم می پوشند. کسی که چشم از حرامی می پوشند و به آسمان چشم می اندازند به تمام لذت می رسند. آیت الله بهجت ها و امام خمینی ها که بیشتر گریه می کنند آیا به لذت پایین رضایت داده اند خیر آنها لذت بالایی را یافته اند.

خدمت پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) عرضه داشتند خداوند این همه به شما نعمت داده است چرا گریه می کنید ایشان فرمودند شکر آنها را به جا می آورم.

عزاداران حضرت اباعبدالله در مجالس با ارتباط روحی با ایشان لذت می برند این لذتی است که عُجب هم ندارد چون به واسطه ی لذت های امام حسین لذت می بریم. رابطه ی عاطفی بین ما و حضرت ما را به لذت می رساند.