گزارش تصویری

عقیق: جشن ولادت حضرت رقیه (س) با سخنرانی حجت الاسلام سید علی علوی و مداحی حاج حسن خلج و کربلایی محمد فصولی در موسسه انصارالحسین (ع) تهران برگزار شد .

در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام علوی را بخوانید:

مجلس برای یادبود دختر سه ساله حضرت سیدالشهدا(ع) حضرت رقیه(س) است. سال های گذشته مجالس و محافلی که برگزار  می شد یکی از اصلی ترین دغدغه های گویندگان و خطیبان این محافل و مجالس پردازش به حقیقت وجودی این بانوی بزرگوار بود. یک عده ای ناخواسته به این میدان ورود پیدا کرده بودند که در مقام بودن و نبودن این بی بی بزرگوار سخن برانند که ما در اینجا پردازش به این مهم را در این مجلس امشب وارد نمی دانیم چراکه باید گفت آنهایی که با آن همه تجلی عنایات الهیه از قبل این بانوی بزرگوار نخواهند متنبه بشوند و قبول کنند به هزارتا منبر من و امثال من نخواهند پذیرفت و قبول نخواهند کرد.

آنچه که امروز در دنیای ما به عنوان یک واقعیت مسلم و یک حقیقت مسجل این است که هر انسانی در این وادی فانی شخصیتش تشکیل یافته از سه مولفه است. یعنی شما با هرکس که مواجه می شوید او را به راحتی می توانید با توجه به سه عنوان بشناسید و ارزیابی کنید.

عامل اول: عامل وراثت است. یعنی یک سوم شخصیت هر انسان به تعبیر دانشمندان علوم انسانی از حقیقت وراثت نشات می گیرد و آدمی هیچ دخل و تصرفی در این نقل و انتقال ندارد.

عامل دوم: به عنوان دومین سبدی که در شکل گیری شخصیت انسان اثر گذار است و می تواند یک سوم دیگر ما را ایجاد کند محیط تربیت است. اینکه من تحت چه کانونی و تحت چه مدیریتی تربیت شوم. انسان در گام نخست به تعبیر بعضی از ارباب ادب به منزله یک بوم نقاشی است که مربی می تواند هم بر این بوم یک چهره الهی و خدایی ترسیم کند و هم می تواند در  این بوم نقاشی یک چهره پلید شیطانی بکشد.

عامل سوم: عامل ذاتی است. یا به تعبیر بزرگان عامل جوهری است که گاه می تواند حتی آن دو عامل گذشته را تحت تاثیر قرار دهد.

اگر بخواهیم شخصیت امشب را یعنی دخت سه ساله سیدالشهدا (ع)  را مورد مطالعه قرار بدهیم باید ابتدا یادآور شد که امروز علم پزشکی این نقل و انتقال را توسط عنصری به نام ژن در وجود آدمیان قائل است . یعنی یک عنصری به نام ژن می تواند خصلت های نسل گذشته را در وجود ما متولد سازد و این نقل و انتقال از نگاه دانشمندان علم ژنتیک محدود به  یک نسل و دو نسل نیست. از هفت نسل گذشته ما می تواند در وجود ما ظواهری را بروز دهد و ایجاد نماید. ما حتی از نظر مبانی روایی هم بحث را تایید شده می دانیم.

این بانوی بزرگواری که وجودش برای ما اثبات شده است و ما احتیاجی به بحث برای اثباتش نداریم. در جایی که مثل رئیس محدثین شیخ صدوق رحمت الله علیه وجود چنین بانویی را در فرزندان سیدالشهدا(ع) مورد اشاره قرار می دهد. وقتی معلم الشیعه مثل شیخ مفید وجود چنین بانویی را در ردیف فرزندان امام حسین(ع) قائل است. حالا بیاییم بنگیریم این بانو در مسیر وراثت از چه کسانی اثر پذیرفته است.

اگر بخواهم خیلی مختصر در این زمینه سخن برانم باید از جناب ابوطالب شروع کنم. همان بزرگ مردی که از بین فرزندان عبدالمطلب با عبدالله پدر پیامبر برادر ابَوِینی هستند. اینها هم از مادر هم از پدر با هم مشترک بودند. بعد از عبدالمطلب تمام نگاه ها به ساحت مقدس ابوطالب بود. در حقیقت صولت و هیبت او را همچون حاکمان نقل کرده اند.

همان ابوطالبی که در پرتو آن رشادتش 13 سال پس از  آغاز بعثت نه تنها پیامبر(ص) را که این دیانت را از گزند نامردان حفظ می کند . همین هم هست که امروز شما وقتی می نگیرید جهان اسلام را، ملاحظه می کنید در منطق این جماعت ابوجهل و ابوسفیان ، اینها جایز لعن نیستند اما وقتی نام ابوطالب را بر زبان می بردند اینها بدترین جسارت ها را نه تنها به ساحت ابوطالب می برند بلکه حتی در کتب دینی فرزندان خود به صراحت می نویسند که اعتقاد و ایمان یک مسلمان باید بر این باشد که جناب ابوطالب کافر از دنیا رفته است. امام رضا(ع) فرمودند: جدم ابوطالب مومن است.

این ابوطالب با زنی ازدواج می کند که من نمی توانم از خوبی ها او برایتان بگویم. زنی که وقتی خبر رحلتش را به پیامبر(ص) دادند، پیامبر(ص) زار زار گریه می کنند. بعد عبایش را به امیرالمومنین(ع) می دهد و می گوید با این عبا مادرت را کفن کن. خود پیامبر(ص) هم بر ایشان نماز خواندند. وقتی هم شخصی پرسید این امور را من برای کس دیگر ندیده ام ،  پیامبر(ص) تعبیر مادر را برای ایشان به کار بردند.

جناب ابوطالب با فاطمه بنت اسد آهنگ همسری سر می دهند. در متن این همسری ثمراتی در خانه ابوطالب می درخشد که در بین همه آنها وجود آقایی است که وقتی امام سجاد(ع) بر مسجد اموی های شام بر منبر می رود بخشی از منبر امام باید بیان منزلت او باشد. مولودی که سرآمد فرزندان ابوطالب است، همان مولودی که رجب و 13 رجب به برکت او نورانیت دارد. جناب زین العابدین(ع) از او اینچنین گفتند: وارث علم النبی، سیدالمتقین و امام مسلمین ، امیرالمومنین علی ابن ابی طالب صلوات الله علیه.

در خانه جناب ابوطالب از دامن فاطمه بنت اسد بزرگ مردی متولد شد که رسول بزرگ اسلام می فرماید: هر کس که اراده نموده بنگرد آدم ابوالبشر را در آن حقیقت و جایگاه علمش، یا جناب نوح را در طاعت و عبادتش، هر کس که می خواهد بنگرد ابراهیم را در خلیلی اش، هرکس که می خواهد بنگرد جناب موسی را در آن رتبه و مقام کلیم اللهی اش، هرکس می خواهد بنگرد جناب عیسی را در مقام برگزیدگی اش، هرکس که می خواهد بنگرد یوسف را در زیبایی اش، هر کس که می خواهد بنگرد یحیی را در زهد و تقوایش، بنگرد به علی ابن ابی طالب(ع).

حالا وجه تشابهش با جناب پیامبر(ص) چیست؟ باید بگوییم خدای رحمان این آقا را نفس نفیس سید قریش می خواند. یعنی اگر پیامبر(ص) بخواهد آیینه ای در نظام هستی داشته باشد کسی جزء امیرالمومنین(ع) نیست.

این پیامبر(ص) کیست همان بس که خداوند او را اسوه حسنه برای ما معرفی می کند. در آن روزی که زن هرگز ارزشی نداشت و زنده به گور کردن افتخار محسوب می شود، جناب پیامبر(ص) با زنی ازدواج می کند که بسیار ثروتمند است. خدیجه(س) که وقتی پیامبر(ص) گفت: به من ایمان بیاور گفت: همان روزی که به عمویت پیشنهاد ازدواج با شما را دادم به شما ایمان آوردم. ثمره این ازدواج می شود زنی که خداوند او را کوثر خطاب می کند. امام باقر(ع) فرمودند: اگر تمام انبیاء هم می آمدند خداوند فاطمه(س) را به هیچ کدام از پیامبران هم نمی دادند. این خانم با امیرالمومنین(ع) پیوند ازدواج سر می دهند. بر اثر این ازدواج ثمراتی شکل می گیرد که یکی از این ثمرات وجود نازنین امام حسین(ع) است. پیغمبر(ص) فرمودند: شب معراج دیدم به سمت راست عرش خدا به قلم نور نوشته شده است "ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه" .

می فرماید: خداوند ارادت به امام حسین(ع) را در سینه ها جا می دهد. امام صادق(ع) می فرمایند: دردی در این عالم نیست مگر خداوند شفای آن درد را در خاک کربلا قرار داده است. هرچه در دستگاه حسین(ع) است فرق می کند. حالا یکی از این مولفه هایی که با بقیه فرق می کند این بانوی سه ساله سیدالشهدا(ع) است. این سه ساله بابقیه سه ساله ها فرق می کند. باور ندارید بروید در خانه اش ببینید.