عقیق: مزار شریف حجر بن عدی از صحابی رسول گرامی اسلام(ص) و یاران باوفای حضرت علی(ع) توسط تروریست های مستقر در سوریه تخریب و لکه ننگین دیگری بر پیشانی سردمداران وهابیت حک شد.

 جهت آشنایی بیشتر مخاطبان با این شخصیت گرامی اسلام، بخشی از زندگی حجر بن عدی را به قلم آیت‌الله العظمی سبحانی در ذیل آمده است.

تاريخ نگاران درباره او مي‌نويسند:

«او با اينكه در زمان پيامبر از نظر سن و سال جوان بود، از ياران با فضيلت و عاليقدر آن حضرت بشمار مي‌رفت».

«حجر بن عدي» سلحشور دلير و جانبازي بود كه هرگز در صحنة جنگ، بيم به خود راه نمي‌‌داد، اما آنچه به شخصيت او جاودانگي بخشيده، تنها سلحشوري و جنگ آوري او نبود، بلكه رمز جاودانگي او در اين است كه در عين رزمجوئي، مرد تقوي و نيايش و معنويت بود، و به همين سبب او را «حجر الخير» (حجر نيك) مي‌ناميدند، در برابر «حجر شر» كه از ياران معاويه بود.

او از مردان خدا و يكي از نيايش كنندگان بزرگ بود، نسبت به مادرش همواره نيكي مي‌كرد، و نماز و روزة فراوان انجام مي‌داد او هرگز بي‌وضو نمي‌ماند و هر وقت وضو مي‌گرفت، نماز مي‌خواند.

حجر مرد هدف و عقيده بود، او به مردان حق و فضيلت عشق مي‌ورزيد، او هنگام مرگ « ابوذر» در « ربذه» همراه « مالک اشتر» بربالين او حاضر شد، مردان خدا از همرزمان خود، چنين ياد مي‌كنند! (1)

حجر، پس از رحلت پيامبر(ص) پيوسته در كنار علي بود و از ياران خاص و علاقه‌مندان وفادار اميرمؤمنان بشمار مي‌رفت، ليكن علاقة او به علي(ع) و جاذبة علي دردل او، مثل ساير علاقه‌ها و مانند ساير جاذبه‌ها نبود، بلكه اين پيوند و كشش، و راي همة پيوندها و كشش‌هاي عادي بود. حجر كه شيفتة حق و عدالت و تشنة فضيلت و مردانگي و پيرو راستين اسلام بود، همة اينها را در وجود علي مي‌ديد، و علي كه در زمان خلافت كوتاه مدتش ـ براي استقرار حكومت عادلانة اسلامي نيازمند مردان وارسته و مبارز و حق طلب بود، حجر را عنصري شايسته براي اين هدف مي‌ديد، به همين دليل حجر در اخلاص و فداكاري در راه علي به حدي رسيده بود كه در ميان ياران علي (ع) نمونه بود(2)

او در هر سه جنگي كه در مدت خلافت اميرمؤمنان (ع) پيش آمد، يعني جنگ صفين، نهروان، و جمل، در ركاب آن حضرت شمشير مي‌زد! او در جنگ صفين فرماندهي قبيلة خود «كنده»(3) و در جنگ نهروان فرماندهي جناح چپ سپاه علي (ع) را به عهده داشت.(4)

 شهادت حجر بن عدی

بعد از جریان صلح تحمیلى بر امام حسن(ع)، حاکمان شهرها به دستور معاویه شروع به شکنجه و آزار شیعیان حضرت على(ع) کردند. یکى از این حاکمان مغیره بود که چون از محبوبیت عمومى و شایستگى و فضیلت حجر آگاه بود، ناگزیر به آن اعتراف مى کرد و مى گفت؛ نمى خواهم بهترین مردان شهر را بکشم تا آنان در پیشگاه خدا سعادتمند گردند و من بدبخت و تبهکار! او اضافه کرد با قتل حجر و یاران او، معاویه در دنیا به عزت و آقائى مى رسد ولى مغیره روز قیامت ذلیل و معذب مى گردد.

پس از شهادت امام مجتبی(ع) و رفت و آمد بزرگان عراق و اشراف حجاز با امام حسین علیه السلام دست‌نشاندگان معاویه به دستور او سختگیری بیشتری نسبت به شیعیان، به‌خصوص شیعیان کوفه می‌کردند و بعضی از چهره های سرشناس شیعه را به بهانه های پوچ و بی اساس به قتل می‌رساندند. یکی از آنان حجربن عدی کندی بود.

هنگامى که نوبت قتل حجر وفادار و بزرگوار رسید از دژخیم خود اجازه خواست دو رکعت نماز بخواند، او موافقت کرد، حجر به نماز ایستاد و نماز را طول داد پرسیدند آیا از ترس مرگ نماز را طول دادى گفت:«به خدا سوگند در عمرم هر وقت وضو گرفته ام، دو رکعت نماز خوانده ام و هرگز نمازى به این کوتاهى نخوانده ام و براى اینکه خیال نکنید من از مرگ مى ترسم به این کوتاهى خواندم و بعد گفت پس از مرگ من، زنجیر از دست و پایم باز نکنید و خون پیکرم را نشوئید زیرا مى خواهم روز رستاخیز با همین وضع با معاویه روبرو شوم!»

شهادت حجر تأثیر بسیاری بر روحیه مردم گذاشت و موج نفرت از خاندان اموی سراسر جامعه اسلامی را فرا گرفت، به طوری که عایشه هنگامی که در مراسم حج با معاویه ملاقات کرد، به او گفت:« چرا حجر و یاران او را کشتی و از خود شکیبایی نشان ندادی؟ از رسول خدا شنیدم که فرمود در « مرج عذراء » جماعتی کشته می شوند که فرشتگان آسمان از کشته شدن آنها خشمگین خواهند شد.»معاویه برای این که عمل خود را توجیه کند گفت: «در آن زمان هیچ مرد عاقل و کاردانی نزد من نبود تا مرا از این کار باز دارد.» گفته‌اند که حجر مستجاب الدعوه بود.

پی نوشت ها:

1_(همان /313)

2_(اسدالغابه /1/385)

3_(صفين /117)

4_(اسدالغابه /1/385)

منبع: حوزه

211008