۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۴ : ۰۵
حافظهی
قوی این طور است که در جواب مسایل، مستحضر است و برای او معطلی ندارد. به
یاد دارم در یک مسالهای که در خدمت ایشان بحث داشتیم، ایشان فرمود: شیخ
علی روایتی در این باره در حاشیهی شرح لمعه در فلان کتاب دارد، و با آن
مطلب را به آخر رساند.
ظاهرا ایشان از لحاظ قوت حافظه در میان علما و معاصرین خود یگانه بود.
بار دیگر خودم دیدم ایشان در مسجد شیخ طوسی بدون این که پیش از درس کتابی
مطالعه کرده باشد و بداند که جای شروع درس کجا است، پس از تعطیلی مفصّل،
کتابی (گویا کتاب حجّ بود) را شروع کرد و گفت: بروید کتاب جواهری، شرایعی
بیاورید. روی منبر بود آقایی از پایین منبر به او سیگاری داد و دامادش،
مرحوم آقا سید حسن بجنوردی از مدرسهی «قوام» جواهری آورد، اما جای شروع
درس معلوم نشد. تا این که ایشان فرمود: مسالهای را عنوان میکنیم و
میخوانیم، چنان چه معلوم شد پیشتر آن را نخواندهایم تدارک میکنیم.
بدین ترتیب، مسالهای را که مطرح نشده بود و مطالعه هم نکرده بود و اصلاً
نمیدانست شروع درس از کجا است، شروع کرد و تا به آخر رساند، ولی چنان در
اطراف مساله با استدلال بحث نمود که گویا آن را مطالعه کرده است!
پی نوشت:
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 42
محمد حسین رخشاد
منبع:تسنیم