اینها مثل کرم ابریشم اند!

از این رو است که امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «به راستى كه دنيا آدمى را به كلى سرگرم خود مى سازد و دنياپرست به چيزى از آن نرسد، مگر آن كه باب حرص و شيفتگى به آن بر رويش گشوده شود و به آنچه از اين دنيا دست يافته اكتفا نمى كند تا در پى چيزى كه بدست نياورده، نرود.»

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: « از حرص بپرهيزيد كه پيشينيان شما در نتيجه حرص هلاك شدند، حرص آنها را به بخل وادار كرد و بخيل شدند. به قطع رحم وادار كرد و قطع رابطه كردند با خويشاوندان. به بدى وادارشان كرد و بدكار شدند.»

امام باقر (ع) می فرمایند: «حكايت آزمندِ به دنيا، حكايت كرم ابريشم است كه هر چه بيشتر ابريشم بر خود مى تند با بيرون آمدن از پيله بيشتر فاصله مى گيرد تا آن كه سرانجام دق مرگ مى شود.»

امام صادق (ع) فرموده اند: «حريص از دو خصلت محروم شده و در نتيجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم است و در نتيجه آسايش را از دست داده است، از راضى بودن محروم است و در نتيجه يقين را از دست داده است.»

پیامبر اکرم (ص) نیز می فرمایند: «اى على با ترسو مشورت مكن، زيرا او راه بيرون آمدن از مشكل را بر تو تنگ مى كند و با بخيل مشورت مكن، زيرا او تو را از هدفت باز مى دارد و با حريص مشورت مكن، زيرا او حريص بودن را در نظرت زيبا جلوه مى دهد.»

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «اگر پنج خصلت نبود، همه مردم جزوِ صالحان مى شدند: قانع بودن به نادانى، حرص به دنيا، بخل ورزى به زيادى، رياكارى در عمل، و خود رأيى.»

آموزه های روایی در کنار مذمت حرص و آز، آثار سوء آن را نیز بر می شمارد.

امیرمومنان (ع) در برشماری این آسیب ها می فرمایند: «آزمند، بنده طمع ورزي هاست.» و نیز «آزمند، اسيرى زبون است كه از بند اسارت هرگز نرهد.»

همان حضرت (ع) فرموده اند: «آزمندى، آدمى را زبون و نگون بخت مى كند.»

پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «آدم حريص هميشه محروم است و افزون بر محروم بودن، در هر كارى كه مى كند نكوهيده است. چگونه محروم نباشد، در حالى كه از بند خداوند متعال گريخته است؟»

پی نوشت:

میزان الحکمه

کنزالعمال

غررالحکم

منبع:شبستان