مرحوم آیت الله شاه آبادی استاد امام راحل ، در زمینه ی عرفان و سیر و سلوک نه تنها به مقامات عالی رسیده بود، بلکه شاگردانی تربیت نمود که آنها نیز هر یک همچون ستارگانی نورانی در جهان عرفان می درخشند. نکات و جملات عرفانی بسیاری از آیت الله شاه آبادی در کتابهای شاگردانشان به چشم می خورد که قابل توجّه و تأمّل است.

آنچه که در ذیل می آید، آموزه هایی است که از کتابهای برجسته ترین شاگرد ایشان، یعنی امام خمینی (ره) انتخاب شده است؛ تا شاید مورد استفاده ی علاقه مندان واقع شود:

جوانی پرارزش

«تا قوای جوانی و نشاط آن باقی است، در مقابل مفاسد اخلاقی، بهتر می توان قیام کرد و خوب تر می توان وظایف انسانیّه را انجام داد. مگذارید این قوا از دست برود و روزگار پیری پیش آید که موفق شدن در آن حال، مشکل است و بر فرض موفق شدن، زحمت اصلاح، خیلی زیاد است.»

عزم و اراده

«عزم خود را قوی کن و اراده ی خویش را محکم نما که اول شرط سلوک، عزم است و بدون آن راهی را نتوان پیمود و به کمالی نتوان رسید؛ عزم، مغز انسانیّت است.»

ذکر گفتن و آداب آن

«انسان باید در وقت ذکر، مثل کسی باشد که کلام، دهن طفل می گذارد و تلقین او می کند؛ برای اینکه او را به زبان بیاورد و همین طور انسان باید ذکر را تلقین قلب کند و مادامی که انسان با زبان ذکر می گوید و مشغول تعلیم قلب است، ظاهر به باطن مدد می کند؛ همین که زبان قلب باز شد، از باطن به ظاهر مدد می شود.»

ولایت، باطن رسالت

«شهادت به ولایت در شهادت به رسالت منطوی است؛ زیرا که ولایت، باطن رسالت است.»

آثار محبّت دنیا

«اگر محبّت دنیا صورت قلب انسان گردد و انس به او شدید شود در وقت مردن که برای کشف شود، حق تعالی او را از محبوبش جدا می کند و ما بین او و مطلوباتش افتراق می اندازد؛ پس با بغض به او، از دنیا می رود.»