ماجرای زیارت کربلا به دعوت صدام!

اما در چنین روزهای که قلب هر مسلمان شیعه ای برای رفتن به این راهپیمایی بزرگ جهان اسلام می‌تپد، گفت و گو با یکی از زائران پیاده روی اربعین که لحظات زیبایی از این راهپیمایی تجربه کرده است بدون شک خالی از لطف نیست و می توان از حرف های وی استفاده های بسیاری برد.

تقی دژاکام یکی از مدیران و فعالان رسانه ای و شاید بتوان گفت یکی از اولین کسانی است که با رسانه ای کردن پیاده روی تاریخی اربعین درسال 91،در فرهنگ سازی این پیاده روی تاریخی و جاافتادن آن در بین مردم ایران نقش پررنگی داشت. دژاکام را اهالی رسانه به خوش خلقی و لبخندهای معروفش میشناسند، کربلایی تقی ارادت ویژه ای به اباعبدالله الحسین(ع) دارد و باتوجه به سابقه حضور چندین ساله در پیاده روی اربعین، یکی از کسانی است که توصیه ها و نکاتش برای زائران و بخصوص "اربعین اولی ها" همیشه جذاب و کاربردی بوده. نشستن پای صحبت های وی لحظات دلنشین و تکرار نشدنی را برای من و همکارانم در خبرگزاری میزان رقم زد، وی از حضور خود در این راهپیمایی بزرگ جهان اسلام برایمان گفت که بدون شک برای همه دلنشین خواهد بود.

در ادامه مشروح گفت و گوی ما با «تقی دژاکام» را می‌خوانید:

* از چه سالی تصمیم گرفتید که در پیاده روی اربعین حضور پیدا کنید؟ و اصلا چه شد که این تصمیم را گرفتید؟

پیاده روی اربعین علی رغم تصوری که می شود برای 4، 5 سال اخیر نیست بلکه قبل از زمان صدام یک سابقه چندین صد ساله دارد که حتی عکس هایی از حاج آقا ملکی تبریزی یکی از علمای شیعه سال های دور موجود است که درحال پیاده روی به سمت کربلا هستند.

احادیث بسیاری وجود دارد که ثواب پیاده رفتن را در آن نقل کرده اند به خاطر همین از صدها سال پیش این مراسم وجود داشته و به مرور زیاد شده است این را هم باید بگویم که قبل از صدام به صورت یک رسم در بین عراقی ها درآمده زیرا  آنها از مسیر اصلی نمی آمدند بلکه از روستاها به سمت کربلا می رفتند.

بعد از رفتن صدام و برداشته شدن محدودیت هایی که وی بوجود آورده بود مردم احساس راحتی کردند و در مسیر اصلی شروع به پیاده روی کردند و در همان زمان موکب هایی زده شد و به مرور تا به امروز به یک حرکت جهانی تبدیل شد.

من بسیار علاقه داشتم که در روز اربعین در حرم امام حسین(ع) باشم، هیچ وقت تصورم این نبود که باید پیاده به این سفر بروم، بعد از سفری که حدود صد و ده نفر نفر از وبلاگ نویسان در سال 90 به عتبات داشتیم من این سفر را در وبلاگ خود پیاده کردم یک نفر خاطرات مرا خوانده و شماره مرا پیدا کرده بود او با من تماس گرفت و از من دعوت کرد که سال بعد به همراه او به زیارت اربعین بروم، من ابتدا تعجب کردم و گفتم من شما را نمی شناسم که بخواهم تصمیم بگیرم، در هر صورت با صحبتهایی که با وی داشتم تصمیم گرفتیم و به این ترتیب اربعین سال 90 به همراه یکی دیگر از دوستانم سه نفری به زیارت امام حسین (ع) رفتیم.

*  قبل از اینکه در پیاده روی اربعین حضور پیدا کتید چه تصوری از این سفر داشتید؟

دو ، سه روز قبل از اینکه عازم این سفر شویم یکی از بچه های کیهان عربی باخبر شده بود که من می خواهم به این سفر بروم ، با احساس راجع به خاطراتش برایم تعریف کرد البته چیزهایی که برایم تعریف می کرد فقط من را می خنداند و حس می کردم که شاید کمی اغراق می کند اما وقتی وارد مسیر شدم دیدم آن چیزی که دوستم تعریف می کرد یک دهم آن چیزی که می بینم نیست. مثلا دستم را می گرفتند و اصرار می کردند که بروم و از غذایشان بخورم و وقتی قبول نمی کردم گریه می کردند و یا پیرمردی که در دست خود عطر کوچکی داشت و آن را به زائران می زد تا زائران را معطر کند ،گام به گام که جلوتر می رفتم و از کنار موکب ها می گذشتم نوحه های عربی را می شنیدم که بسیار شور داشتند، عشق و شوری عجب درجانم می افتاد.

 آیا از ابتدا ایرانی ها حضور گسترده ای در پیاده روی اربعین داشتند؟

در اولین سفری که در سال 1390 رفته بودم در مسیر کربلا متوجه شدم که ایرانی ها بسیار کم هستند شاید حدود 20 نفر بیشتر نبودند. کمبود ایرانی ها باعث شد وقتی به کربلا برسیم بخش فرهنگی حرم حضرت عباس(ع) که با دوست من آشنایی دیرینه داشت از ما گله کند، انتقادش از ما این بود که چرا ایرانی ها در مسیری که باید باشند نیستند و از بی خبر بودن ایرانی ها نسبت به این اتفاق مهم  اظهار گلایه کرد، همین امر سبب شد که از ما بخواهد سال آینده 40 نفر از اهالی رسانه و فرهنگ را با خودمان به این سفر بیاوریم، وی مطمئن بود که خروجی این کار را نتیجه مثبتی خواهد داشت.

 بعد از این سفر برای سال آینده حدود 4 تا 5 گروه مستند ساز را کنار هم جمع کردیم، به  آقایان سید فاطمی، فرقانی، دزفولی  زنگ زدیم آن ها تصمیم گرفتند بیایند، به رضا امیر خانی هم زنگ زدیم، وقتی به او گفتیم  که با ما به این سفر بیاید گفت که می خواهد حس و حال خاص این سفر را به تنهایی درک کند  و  همان سال رضا امیر خانی نیز به این سفرآمد. همه با هم به پیاده روی اربعین رفتیم یک گروه 40 نفره شدیم که  نام گروهمان را گروه  فرهنگ چله  گذاشتیم البته هنوز کارهای فرهنگی با همین گروه انجام می دهیم در حالی که هر کداممان برای یک شهر بودیم اما هنوز با هم در ارتباطیم . سهیل کریمی هم به همراه ما به این سفر آمد و مستند بسیار خوبی از این سفر ساخت به طوری که خروجی این سفر ساخت 4الی 5 مستند و کلیپ بود که به تلویزیون هم داده شد. باید بگویم که کار رسانه ای بسیار در شناخت ایرانیان از پیاده روی اربعین تأثیر گذاشت به طوری که  این سفر به عنوان یک فرهنگ جا افتاد، به قول حجت الاسلام پناهیان در حقیقت ظهور امام زمان در مسیر بازگشت مردم به سمت حرم حضرت امام حسین (ع) تحقق پیدا می کند.

آیا در سال 91 تعداد ایرانی ها در پیاده روی اربعین بیشتر شد؟

سال 91 تعداد ایرانی ها خیلی بیشتر شد اما باز انتظارات بیشتر بود. در سال 91 که بحران بحرین وجود داشت اجازه نمی دادند که بحرینی ها به این سفر بیایند،آنها با لطایف الحیلی وارد این مسیر می شدند، یک بار با یکی از بچه های بحرین صحبت می کردم که گفت: از هر 4 بحرینی یکی از آنها در این سفر هست و همان جا بود که من خیلی خجالت کشیدم زیرا ایرانی ها بسیار کم به پیاده روی اربعین آمده بوند ولی امروز خوشحالم که آوازه این پیاده روی درکل دنیا پیچیده است و امروزه هر بچه مسلمانی دلش می خواهد که در این پیاده روی شرکت کند.

* آقای دژاکام تفاوت سفر اربعین با دیگر سفرهای زیارتی چیست؟

سفر اربعین تفاوتش با سفرهای دیگر ابا عبدالله(ع) این است که خود مسیر هم هدف است، یعنی هدف این است که در مسیر قرار بگیریم و اگر با این نگاه به این سفر بیاندیشیم توفیقات بسیاری را به دست می آوریم، همانطور که حجت الاسلام پناهیان گفته این مسیر، مسیر بازگشت است که کاروان کربلا از کربلا به سمت کوفه رفته اند و شما از کوفه به کربلا بر می گردید، مسیری است که تاریخ در گذشته به اشتباه رفته است و از اهل بیت روگردانده شد. اگر با این دید به این سفر نگاه کنید توفیقات بسیاری را به دست می آورید.

 *بالاخره در این سفر معنوی امکانات مادی هم نیاز است به عنوان مثال برای اسکان چه می کردید؟

بله البته برای اسکان هیچ مشکلی وجود ندارد شما تصوری که از مدینه فاضله دارید چیست؟ از لحاظ مادیات هر چه بخواهید از خوردن و خوابیدن فراهم است، هر وقت نیازی به جای برای استراحت دارید فراهم است به طوری که در هر ساعت از شبانه روز نیاز به استراحتگاه داشته باشید فراهم است و هیچ مشکلی از لحاظ اسکان وجود ندارد.

من سال گذشته تصورم بر این بود که با حجم عظیمی از زائران مشکلی در جای اسکان پیش می آید ولی الحمدالله مشکلی پیش نیامد، من تعجب می کنم که چرا آستان قدس رضوی با این همه سرمایه و امکاناتی که دارد موکبی در این مسیر برپا نمی کند البته شنیده ام امسال مسجد جمکران می خواهد موکبی در این مسیر برپا کند.

در این موکب ها همه چیز از حمام زنانه تا مردان گرفته تا خوابگاه وجود دارد و بهتر است بگویم که مانند یک شهر است و فردای اربعین این شهر جمع آوری می شود، وقتی که ما همین مسیر را بر می گردیم سکوتی که در این راه است باعث می شود گلویمان پر از بغض شود.

در مسیر چیزی که خیلی جالب است عمودهاست که مثل یک رسانه عمل می کند، ظاهراَ دو سه سال قبل از سال 90 فردی ابتکاری انجام داده و این ستون ها و عمودها را شماره گذاری کرده است که از عمود شماره 1 شروع می شود و تا 1452 ادامه دارد و این عمودها بسیار به زائران کمک می کند مثلاَ فردی در عمود 100 با دوست خود قرار می گذارد و به این ترتیب دوست خود را پیدا می کند، آخرین عمودی که می بینیم عمود 1452 است،  وقتی کنار آن می ایستیم گنبد حضرت ابوالفضل(ع) را مشاهده می کنیم که با مشاهده گنبد تمام خستگی های سفر فراموش می شود و هیچ کس نیست که به این عمود برسد و چشمش به گنبد حضرت ابوالفضل (ع) بیافتد و گریه نکند. مادر بزرگم همیشه می گفت اذن دخول حرم حضرت عباس(ع) اشک است و کسی نیست که این اذن را نگرفته باشد نکته دیگر اینکه  هر چقدر این شماره ها بیشتر می شود زائران منقلب تر و کیفیت راه متفاوت تر می شود شاید زائران اول راه با دوستان خود شوخی کنند ولی کمی از مسیر که می گذرد به فکر فرو می روند و نیمی از مسیر را که طی می کنند دیگر نه اهل سکوتند نه اهل شوخی بلکه فقط اشک می ریزند.

* اصلا موکب یعنی چه؟

موکب در واقع همان هیئت است داربست هایی که در خیابان می زنند و در آن از زائران پذیرایی می کنند و به آن ها اسکان می دهند را موکب می گویند.

* توصیف شما از پیاده روی اربعین چیست؟

راهپیمایی اربعین در واقع اتحاد شیعه است در قرآن در سوره آل عمران آیه است که می فرماید ای اهل کتاب همگی دور یک چیز جمع شوید شما وحدانیت خدا را قبول دارید با هر دین و مذهبی که هستید مسیحی هستید یا یهودی این یک دستور خداست پس ما موظف هستیم با اهل کتاب متحد شویم. بعد از انقلاب در تاریخ اسلام برای اولین بار امام(ره) به صراحت گفتند شیعه و سنی باید با هم متحد شوند تفرقه شیعه و سنی برای اولین بار بعد از انقلاب از زبان امام شنیده شد که باید چنین مسائلی را کنار بگذاریم ما یک دشمن مشترک داریم یک کتاب و قرآن و دین واحد داریم موظف هستیم اختلافاتمان را کنار بگذاریم و با هم متحد شویم. این راهپیمایی در واقع راهپیمایی اتحاد اسلامی است در این راهپیمایی فقط ایرانی حضور ندارد. ایرانی ها دو سه سال است که در این راهپیمایی شرکت می کنند. همان طور که درصد حضور ایرانی ها در این چند ساله افزایش یافته درصد حضور کشورهای حاشیه خلیج فارس و اروپا نیز افزایش پیدا کرده است. حتی زائرانی از آمریکا، لندن، پاریس و بلژیک نیز در این راهپیمایی حضور پیدا می کنند . می خواهیم بگویم بسیاری از شیعیان و مسلمانان کشورهای اروپایی، آمریکایی و خاورمیانه حضور پیدا می کنند. افغانستانی ها، پاکستانی ها حضور بی نظیری در این راهپیمایی دارند. اصلا یکی از زیبایی های این راه این است که با افراد مختلف که پرچم ها و نمادهای کشور خود را دارند هم صحبت می شویم برای مثال ایرانی ها در سال گذشته پرچم و عکس امام (ره) و حضرت آقا را با خود به همراه داشتند و روی کوله پشتی هایشان نصب کرده بودند.

بیشتر کشورها نمادی از سرزمین خود را دارند که البته نماد اتحاد اسلام است. حاج آقا پناهیان می گویند اینکه همه افراد در یک جا برای یک هدف خاص جمع می شوند در واقع آمادگی برای ظهور را به دنیا نشان می دهند حتی ایرانی هایی که مقیم کشورهای خارجی هستند در این راهپیمایی حضور پیدا می کنند برای مثال ما یک گروه ایرانی مقیم آلمان را در مسیر دیدیم ایرانی های مقیم آمریکا نیز بسیار زیاد بودند. چند گروه 50 نفره مقیم آمریکا را دیدیم شاید بد نبود مسئولان ما شرایطی را پیش می آوردند که آنها بعد از رفتن به کربلا یک سفر هم به ایران می داشتند.

* در روز اربعین در حرم اما حسین (ع) چه می گذرد؟

روز اربعین در حرم اتفاق عجیبی می افتد نمی توانیم این اتفاق را تصور کنیم روز عاشورا حرم شلوغ می شود اما روز اربعین درهای حرم باز می شود. قبیله های مختلف با نمادهای خودشان وارد می شوند و هروله کنان می آیند. وارد حائر مقدس می شوند، سلام می دهند و در حالی که نوحه و شعرهای حماسی خود را می خوانند اشک می ریزند و از در دیگر خارج می شوند. جمعیت زیادی در آنجا حضور پیدا می کنند جوانترها دو طرف خود را با طناب می بندند که مزاحم دیگران نشوند و افراد قبیله در همان مسیر حرکت کنند.

ما دراحادیث داریم که "زیارت کن و سریع برگرد" اگر توجه داشته باشید می بینید که علمای بزرگ هم مقیم نجف بودند شب جمعه به زیارت حرم امام حسین(ع) می رفتند و باز می گشتند. ما عالمی نداریم که مقیم کربلا باشد. همه در نجف بودند برعکس در احادیث گفته شده که در نجف بمانید. اصلاَ حس و حال کاملا متفاوت است، در نجف فرد حس شادی و نشاط دارد اما در کربلا حالت اندوه و حزن به انسان دست می دهد که در اربعین این اتفاق عجیب تر است.

جزو محالات است که کسی بتواند در روز اربعین کنار ضریح برود، سال گذشته روز اربعین حوالی ظهر به کربلا رسیدیم و به طرف حرم حرکت کردیم. حتی چشم من به بین الحرمین هم نیافتاد یعنی می خواهم بگویم انقدر جمعیت زیاد بود چه برسد به اینکه داخل حرم شویم در حالی که بین الحرمین یک مکان بزرگی است که جمعیت زیادی در آنجا جمع می شوند من فقط توانستم به پشت دیوار حرم امام حسین برسم روی زمین نماز و زیارت نامه بخوانم. بعد از خواندن نماز و زیارت نامه بازگشتم. ساعت 2بامداد دوباره به سمت حرم حرکت کردم. من  فقط توانستم وارد حرم  تمام حسین شوم ولی اصلا جا برای ایستادن هم نبود. به یک نفرگفتم می خواهم ساعت 4 صبح حرکت کنم  اجازه بده تنها دو رکعت نماز در اینجا بخوانم. نمازم را که خواندم دوباره سرجایش نشست و من از حرم خارج شدم.

* به نظر شما این سفر را چگونه باید طی کرد؟تنها یا گروهی؟

حدیث داریم که درسفر کمتر از 4 نفر نباشیم در این سفر هم هر چه گروهی تر باشید بهتر است چون همیاری و همراهی هم بیشتر و بهتر می شود. بعضی ها تصور نکنند چون مسیر سخت است نمی توانند همسر یا مادر خود را با خود ببرند به نظر من بهتر است که حتماَ با همسرانشان بروند زیرا اول اینکه بین راه موکب ها غیرت زیادی نسبت به خانم ها دارند. محال است که خانمی جایی برای استراحت نداشته باشد به فرض محال هم که جایی برای استراحت نباشد دو کیلومتر آن طرفتر جایی برای استراحت خانم ها در نظر می گیرند و پذیرایی خوبی از آنها می کنند. این را هم اضافه کنم حتی کسانی که زیاد قادر به راه رفتن نیستند کنار جاده ماشین هایی است که از طریق دولت عراق چک امنیتی شده و آنها می توانند با ماشین بروند. ما در طول مسیر  حتی کودکان و سالمندانی را که عصا داشتند را هم دیدیم. هیچ کس هیچ نگرانی نداشته باشد در واقع این راهپیمایی یک نوع جامعه آرمانی است، قدم به قدم وزارت بهداری عراق و مردم جاهایی را در نظر گرفته اند که افراد را در آنجا درمان می کنند برای مثال برخی در طول مسیر پایشان تاول می زند که در آن مرکز درمان شوند ماساژ هم می بینند.

* چه توصیه هایی درباره پیاده روی اربعین دارید؟

مهمترین توصیه داشتن کوله پشتی است. فکر نکنید چون یک سفر یک هفته ای است باید یک ساک بزرگ به همراه داشته باشید در طول مسیر همه چیز وجود دارد چیزی کم و کسر نیست. تنها وسایل ضروری را با خود به همراه داشته باشید مثلا یک دست لباس اضافه، قاشق و چنگال، قرص تقویت کننده و یک پتو با خود به همراه داشته باشید. کوله شما چهل کیلویی باشد پیمودن این مسیر با دمپایی نرم  بهتر و راحت تر است، برای این مسیر خود عراقی ها با دمپایی حرکت می کنند، اگر کسی دوست دارد می تواند پابرهنه برود این را برای ثوابش نمی گویم به خاطر این  می گویم که کنار جاده روی خاک نرم پابرهنه راه رفتن بهتر است زیرا خستگی پا را از بین می برد و آرامش می دهد. خاک آنجا تمیز و نرم است. کسی که اولین بار به این راهپیمایی می رود نوع پذیرایی ها باعث تعجب او می شود اما بهتر است خودشان را مشغول این موارد نکنند. هر جا که بروند خوراکی و میوه های مختلفی وجود دارد بهتر است از میوه استفاده کنند. رعایت مسائل بهداشتی بسیار مهم است. زائران با خود خوردنی نیاورند واگر می خواهند خوردنی با خود به همراه داشته باشند بهتر است مغز خشکبار و کمی عسل با خود به همراه داشته باشند. داشتن چفیه بسیار مهم است. یک مهر و دو چفیه با خود داشته باشند زیرا چفیه کارهای مختلفی انجام می دهد به عنوان حوله و دستمال می شود از آن استفاده کرد. بهتر است به جای پوشیدن پالتوی سنگین چند لباس گرم داشته باشند و آن ها را روی هم بپوشند. شارژر با خود داشته باشند که البته داشتن پاور بهتر است.

* در طول مسیر از موبایل چه استفاده هایی می کردید؟

از موبایل در طول راه فقط برای دوربین و شنیدن صوت استفاده می شود یعنی می خواهم بگویم آنتن دهی در مسیر بسیار ضعیف است مگر اینکه سیم کارت عراقی داشته باشیم. سال گذشته علی رغم ادعاهای همراه اول و ایرانسل حتی یک دقیقه هم آنتن ندادند به ایرانسل و همراه اول اعتماد نکنید. از سر مرز به بعد تا هنگام بازگشتن هیچ کدام از اپراتورها آنتن ندادند ما فقط در نجف از طریق شبکه های مجازی توانستیم ارتباط برقرار کنیم. البته باید بگویم که سیم کارتهای عراقی هم به خاطر حجم زیاد جمعیت آنتن دهی خوبی نداشتند اما بهتر از سیم کارتهای ایرانی بودند ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست درطول مسیر برخی از موکبها اینترنت دارند ودر اختیار افراد قرار می دهند.

* قدم هایی که در راه پیاده روی اربعین برداشته می شود چه ثوابی دارد؟

دو سال پیش که حجت الاسلام آقا تهرانی و سلحشور را در طول مسیر دیدیم حجت الاسلام آقا تهرانی گفت: در احادیث داریم هر قدمی که برای زیارت امام حسین(ع) پیاده برداشته شود یک ثواب و درجه به شما اضافه و یک گناه از شما کم می کند. او می گفت اینها را هدیه کنید به کسانی که نیامده اند می گفت کارهای خیری که انجام می دهید از طرف یکی از اهل بیت انجام دهید مثلا بگویید این سفر را به نیابت امام زمان می آیم خدا قبول می کند بعد خداوند به خاطر این کار به شما حق واسطه گری می دهد که قطعی است ما می دانیم که رهبر انقلاب دوست داشتند به این سفر بروند با توجه به زحمات و خون دلهایی که ایشان برای این انقلاب و کشورخورده اند به نیابت از حضرت آقا برویم. قدم زدنهایتان را برای افراد مختلف خرج کنید همه ما در زندگیمان به دیگران ظلم کرده ایم بخش زیادی از این قدمها را به آنهایی که ظلم کرده ایم اهدا کنیم که دیگر به قیامت نیافتد یعنی به حرم که رسیدید هم شما و هم فردی که به او ظلم کرده اید پاک شوید.

فخر فروختن در سفر پیاده روی وجود ندارد و همه ما یکی هستیم و همه زائران شیعه و عاشق امام حسین(ع) و نباید بگوییم که من ایرانی و افریقایی و یا عرب هستم و یا فکر کنیم اینهایی که به زائران خدمت می رسانند وظیفه ای بر عهده دارند بلکه اینها در طول سال پول های خود را کنار می گذارند تا بهترین خدمات را به زائران حسینی برسانند و این بسیار بد است که ما بخواهیم فخرفروشی کنیم و باید در این سفر این مسائل را کنار بگذاریم و حتی باید  خودمان را کوچک آنها بدانیم چون کسی که خدمت به زائران ابا عبدالله می کند ثواب بیشتری را می برد.

امام هر وقت که به زیارت می رفتند یک زیارت کوتاهی را انجام می دادند و بقیه زمان خود را به غذا درست کردن و یا چای دادن به زائران می  پرداختند که ثواب خدمت به زائران بیش تر از خود زیارت است بنابر این باید محبت آمیز و با احترام به آنها  نگاه کرد و ایرانی بودن خود را و یا هر چیزی که نشانه ای از تفاوت است و دلهای زائران را از یکدیگر جدا می کند باید کنار بگذاریم و این به نظرم مهمترین توصیه ای است که می توانم بکنم.

دراین سفر باید اتحاد شیعه با شیعه هم داشته باشیم ممکن است در این سفر کسانی باشند که سلایق آنها را نپذیریم مثلا عده ای شروع می کنند به لعن خلفا که طبق فتوای مقام معظم رهبری و دیگر مراجع لعن علنی و یا خصوصی حرام است ولی در این سفر با این افراد نباید برخورد کنیم و طبق سخنان حجت الاسلام پناهیان امر به معروف اینچنینی را در این سفر کنار بگذاریم و به نکاتی که باعث اختلاف شیعه با شیعه می شود توجه نکنیم زیرا این مسیر، مسیر وحدت است ولی متأسفانه درصد کمی از این اتفاقات در مسیر پیش می آید و ما باید از این رفتارهای اختلاف انگیز دوری کنیم و فقط همدلی و اتحاد وجود داشته باشد و یک چهره متمایز را به جهانیان نشان دهیم. درست است که دنیا چشمش را به روی این اتفاق بزرگ بسته است مثلا در یک شهری از اروپا یک میتینگ سیاسی انجام می شود کل دنیا باخبر می شوند اما تمام رسانه های دنیا را از پوشش خبری این اتفاق بزرگ سرباز می زنند.

بین راه تمام موکب ها مداحی پخش می کنند مگر صبح زود تا ساعت 7 الی 8 که بعد از آن سر و صدای بلندگوها بلند می شود و سروده ها و شورهای حماسی حسینی را پخش می کنند مثلا یک مداحی باسم کربلایی به نام تزرونی خوانده است که بسیار تکان دهنده است که دوستان ترجمه فارسی آن را انجام داده اند که این ترجمه از زبان امام حسین است که می گوید شمایی که به زیارت من آمده اید من این کارها را برای شما انجام می دهم، من توصیه می کنم که زائرین درگوشی های خود مداحی هایی اینچنینی بریزند که حس و حال بیشتری داشته باشند و با توسل بیشتری که به دست می آورند اشک بیشتری بریزند.

* آقای دژاکام امسال هم در پیاده روی اربعین شرکت می کنید؟

نیت کردم ولی تا گنبد حرم امام حسین(ع) را نبینم خیالم راحت نمی شود و می ترسم یک اتفاقی بیافتد که این توفیق از من سلب بشود.

* با توجه به شرایطی که در منطقه وجود دارد امنیت پیاده روی اربعین امسال را چطور می بینید؟

داعش هر سال تهدید می کند و عزیزان عراقی هم در دو سه ماه قبل از این سفر مراتب امنیتی را برای کل مسیرها تأمین می کنند اما در هر صورت هر اتفاقی ممکن است بیافتد اما تا بوده مسیر زیارت امام حسین مسیری خطرناک است و امیدوارم که امسال بدون خطر و حادثه زائران به زیارت بپردازند ولی اگر در مسیر اتفاقی افتاد بدانند که این مسیر مسیر امام حسین(ع) است، همیشه پدرم وقتی به سفر اربعین نزدیک می شوم اظهار نگرانی میکند اما من می گویم وقتی مرگم فرا برسد آیا بهتر است در یک خیابان تصادف کنم و بمیرم ؟ یا در مسیر امام حسین(ع)؟ و پدرم ان موقع سکوت می کند و رضایت می دهد.

منبع:فارس