هدف دین، تخلق به اخلاق الهی است

در صدر متخلّقین به اخلاق الهی، حضرات معصومین(ع) هستند؛ آن‌ها که خود الگوی عملی اخلاق اند؛ آن متخلّقین به اخلاق الهی که در اوج قدرت معنوی‌شان - که در همین بستر اخلاق نهفته شده - عملاً به مردم نشان دادند که هدف هم اخلاق است. همان‌گونه که بار‌ها عرض کردم، فرمودند: «الخلق وعاء الدّين» [۱]  اخلاق ظرف دین است. لذا وقتی کسی در این بستر و در این ظرف اخلاق رشد کرد، دین‌دارترین انسان‌هاست.

آمیرزا جواد آقای ملکی تبریزی نکته‌­ای را راجع به مولی‌الموالی و بی‌بی دو عالم(ع)، این دو گوهر الهی بیان می‌فرمایند که بسیار زیباست! ایشان می‌فرمایند: اینکه مولی‌الموالی(ع) با آن قدرت الهی که حضرت حق به او مرحمت کرده و خیبرشکن است، اجازه می‌دهد دستان مبارکش بسته شود و به واسطه‌ حفظ دین به صورت حقیقت و ظاهر، به خانه او، همسر او و خود حضرتش جسارت و اهانت شود؛ به واسطه این است که حضرت به معنای حقیقی دین‌دار است.

ایشان در ادامه می‌فرمایند: اگر کسی بخواهد دین‌دار حقیقی باشد، راهش اخلاق است؛ چون  «الخلق وعاء الدّین» اخلاق ظرف دین است. پس چون آن­ها در اخلاق رشد کردند، طبعاً  به آن‌جا می‌رسند که هر چه خدا خواست، انجام می­ دهند؛ سکوت برای حفظ دین، خون دادن برای حفظ دین، شنیدن حرف‌ها حتی از علویّون برای حفظ دین؛ مثل حضرت ثامن‌الحجج(ع) - که راضی هستند به رضای حضرت حق - برای حفظ دین راضی می‌شوند در دستگاه آن خلفای جور، ولایتعهدی مثل مأمونی را بپذیرند. یا یک­جا مثل ابی‌عبدالله(ع) به واسطه حفظ دین به شهادت می­رسند و یا یک­جا مثل باب الحوائج(ع) به واسطه حفظ دین درون زندان می­روند و این یعنی دین‌دار بودن.

می‌فرمایند: همه این‌ها به این خاطر است که این حضرات حقیقتاً طبق فرمایش پیغمبر اکرم، حضرت محمّد مصطفی(ص) که فرمودند: «الخلق وعاء الدّین» اخلاق ظرف دین است، در این ظرف دین رشد کردند؛ پس اوّل متخلّق به اخلاق الهی هستند.