البته خداوند راهی آسان تر از توبه نیز برای بشر قرار داده تا دیگر نیازی به توبه و اظهار پشیمانی و اعتراف به گناه و درخواست بخشش نداشته باشد.
عقیق:خداوند رحمن و رحیم نسبت به بندگان، برای آنکه انسان در پی خطا و گناه راه بازگشت به سوی او را داشته باشد و خود را از خداوند دور نبیند، مسیر توبه را پیش پای او گذاشته است چنان که در آیه 222 سوره مبارکه بقره می فرماید: «همانا خداوند توبه گران و پاكيزگان را دوست مى دارد».
پیامبر خدا (ص) فرموده اند: «همه آدميان خطا مى كنند و بهترين خطاكاران توبه كنندگانند.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «هيچ ميانجى و شفيعى كاراتر از توبه نيست.»
امام باقر (ع) نیز فرموده اند: «شاد شدن خداوند از توبه بنده اش بيشتر است تا شاد شدن مردى كه در شبى تار شتر و ره توشه خود را گم كند و سپس آن را بيابد. خداوند از توبه بنده خود شادتر مى شود تا آن مرد كه از پيدا كردن شتر خود شادمان مى گردد.»
البته خداوند راهی آسان تر از توبه نیز برای بشر قرار داده تا دیگر نیازی به توبه و اظهار پشیمانی و اعتراف به گناه و درخواست بخشش نداشته باشد.
چنانکه امام علی (ع) فرموده اند: «گناه نكردن آسانتر از توبه كردن است.»
امام باقر عليه السلام نیز می فرمایند: «پرهيز از به زمين خوردن بهتر است از اين كه زمين بخورى و خواهش كنى كه بلندت كنند.»
اگرچه خداوند در توبه را به روی بندگان گشوده اما به تصریح روایات پذیرش توبه هم زمان و تاریخی دارد. آنچنان که خداوند درآیه 90 سوره مبارکه آل عمران می فرماید: «كسانى كه بعد از ايمان آوردن كافر شدند و بر كفر خود افزودند توبه شان پذيرفته نخواهد شد».
پیامبر اکرم (ص) نیز در این باره می فرمایند: «خداوند متعال توبه بنده را، پيش از آن كه به جان كندن افتد، مى پذيرد.»
علاوه بر این، توبه زمانی است که نشانه های آن در فرد ظاهر شود؛ پیامبر خدا (ص) فرمودند: «اگر نشانِ توبه در توبه كننده آشكار نشود، توبه نكرده است: شاكيان را راضى سازد، قضاى نمازها را به جاى آورد، با مردم فروتنى كند، خود را از خواهش هاى نفسانى به دور دارد و با روزه گرفتن، گردن خود را نزار كند.»
امیرمومنان علی (ع) نیز می فرمایند: «توبه بر چهار پايه استوار است: پشيمانى در دل، آمرزش خواهى به زبان، عمل كردن با اعضاى بدن، و تصميم بر باز نگشتن به گناه.»
پی نوشت ها:
غررالحکم
کنزالعمال
میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
پیامبر خدا (ص) فرموده اند: «همه آدميان خطا مى كنند و بهترين خطاكاران توبه كنندگانند.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «هيچ ميانجى و شفيعى كاراتر از توبه نيست.»
امام باقر (ع) نیز فرموده اند: «شاد شدن خداوند از توبه بنده اش بيشتر است تا شاد شدن مردى كه در شبى تار شتر و ره توشه خود را گم كند و سپس آن را بيابد. خداوند از توبه بنده خود شادتر مى شود تا آن مرد كه از پيدا كردن شتر خود شادمان مى گردد.»
البته خداوند راهی آسان تر از توبه نیز برای بشر قرار داده تا دیگر نیازی به توبه و اظهار پشیمانی و اعتراف به گناه و درخواست بخشش نداشته باشد.
چنانکه امام علی (ع) فرموده اند: «گناه نكردن آسانتر از توبه كردن است.»
امام باقر عليه السلام نیز می فرمایند: «پرهيز از به زمين خوردن بهتر است از اين كه زمين بخورى و خواهش كنى كه بلندت كنند.»
اگرچه خداوند در توبه را به روی بندگان گشوده اما به تصریح روایات پذیرش توبه هم زمان و تاریخی دارد. آنچنان که خداوند درآیه 90 سوره مبارکه آل عمران می فرماید: «كسانى كه بعد از ايمان آوردن كافر شدند و بر كفر خود افزودند توبه شان پذيرفته نخواهد شد».
پیامبر اکرم (ص) نیز در این باره می فرمایند: «خداوند متعال توبه بنده را، پيش از آن كه به جان كندن افتد، مى پذيرد.»
علاوه بر این، توبه زمانی است که نشانه های آن در فرد ظاهر شود؛ پیامبر خدا (ص) فرمودند: «اگر نشانِ توبه در توبه كننده آشكار نشود، توبه نكرده است: شاكيان را راضى سازد، قضاى نمازها را به جاى آورد، با مردم فروتنى كند، خود را از خواهش هاى نفسانى به دور دارد و با روزه گرفتن، گردن خود را نزار كند.»
امیرمومنان علی (ع) نیز می فرمایند: «توبه بر چهار پايه استوار است: پشيمانى در دل، آمرزش خواهى به زبان، عمل كردن با اعضاى بدن، و تصميم بر باز نگشتن به گناه.»
پی نوشت ها:
غررالحکم
کنزالعمال
میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
