آخوند ملاحسینقلی همدانی، در ۱۲۳۹ هـ .ق در روستای شوند از توابع شهر همدان دیده به جهان گشود و چون پدرش علاقه ی وافری به علوم دینی داشت، به همین جهت او را به تهران فرستاد و او در مدرسه مروی مشغول به تحصیل گردید.
عقیق: ملاحسینقلی همدانی مقدمات دروس حوزوی را با اشتیاق بسیار و در زمان کوتاه فرا گرفت و در پی آن، دروس دوره ی سطح را نیز گذراند و در این بین از محضر درس اساتیدی همچون شیخ عبدالحسین تهرانی معروف به شیخ العراقین و حکیم سبزواری بهره ها برد و پس از آن راهی عتبات گردید و در درس شیخ مرتضی انصاری و سپس سید علی شوشتری زانوی تلمذ بر زمین زد و در اندک مدتی خود او نیز صاحب نفس روحانی گردید و به تربیت شاگردانی پرداخت و در این بین دستورالعمل هایی منحصر به فرد از خود به یادگار نهاد که شاید اشاره به گوشه ای از آنها خالی از لطف نباشد.
بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین
وصلی الله علی خیر خلقه محمد و اله الطاهرین و بعد: بر طالبان نجات و سعادت ابدی مخفی نماند که اهل نجات دو طائفه می باشند: یکی طائفه اصحاب یمین و طائفه دیگر مقربین اند و اگر طالب سعادت، عمل به وظیفه اصحاب یمین که عبارت از ترک معصیت باشد و مقربین علاوه بر آن وظیفه دیگر دارند که غرض بیان آنها نیست، اولاً: باید فهمید که اگر شخص انسانی فهمید حقارت و پستی خود را، هم بعد از آن فهمید عظمت و قدرت حضرت ملک الملوک را البته خواهد فهمید که قدم جرات برداشتن و اقدام به معصیت نمودن در حضور چنین سلطان عظیم الشان در نهایت قبح و شناعت و بدبختی می باشد. چرا که غافل است از قدرت قادری که اگر اراده نماید فنای همه موجودات را به محض اراده آن سلطان عظیم الشان، همگی به باد فنا رفته، ملحق به معدومات خواهند شد. اینکه می بینی معصیت در نظرت سهل شده، به جهت اموری چند است که بعض از آنها را ذکر می کنم:
اولاً فکر خود را تماماً متوجه به دنیای دنی کرده ای، از این جهت بالمره از نفع و ضرر اخروی غافل شده ای، نمی دانی چه بسیار، بسیار منافع و سعادت ابدیه از تو فوت شد و چقدر ضررهای بزرگ بسیار به خود زده ای.
ثانیاً عجز و حاجت و فقر خودت را ملتفت نیستی که ذره ذره بدنت به حفظ کارکنان او که ملائکه باشند برپاست.
ثالثاً نمی دانی که در هر آنی از آنات، در هر جزء از اجزاء بدنت نعم غیر متناهیه، مرحمت از او شده و می شود که به بیان و بنان ممکن نیست حصر آنها، با این حال چگونه نعمت او را در معصیت او صرف می کنی؟
رابعاً چگونه غافلی از عقوبات سخت او، مگر نمی دانی که مابین مرگ و قیامت هزار غصه است که آسانترین آنها، تلخی جان کندن است. چرا از شدائد قیامت غافلی؟
خلاصه اینها همه مختصر نویسی است و این فقراتی که گفته شده، از هزار یک بیان نشد، تمام سفارشات این بینوا به تو و بدان اهتمام در ترک معصیت است. اگر این خدمت را انجام دادی، آخرالامر تو را به جاهای بلند خواهد رسانید، البته در اجتناب از معصیت کوتاهی مکن و اگر خدای نخواسته معصیت کردی، زود توبه نما و دو رکعت نماز بجا آور و بعد از نماز هفتاد مرتبه استغفار کن و سر به سجده بگذار و در سجده از حضرت پروردگار عفو بخواه، امیدوارم عفو بفرماید.
معاصی کبیره در بعضی از رساله عملیه ثبت شده، یاد بگیر و ترک نما و زنهار پیرامون غیبت دروغ و اذیت. اقلاً یک ساعت به صبح مانده بیدار شو و سجده بجا بیاور و آنچه در منهاج النجاه مرحوم ملا محسن فیض رضوان الله جل جلاله علیه مذکور است کافی و شافیست از برای عمل شب و روز تو به همان نحو عمل نما و سعی کن که عمل و ذکرت به محض زبان نباشد و با حضور قلب باشد که عمل بی حضور اصلاح قلب نمی کند، اگر چه صواب کمی دارد.
البته، از غذای حرام فرار کن، مخور مگر حلال، غذا را کم بخور، یعنی زیاده بر حاجت بنیه نخور، نه چندان بخور که تو را سنگین کند و از عمل باز دارد و نه چندان کم بخور که ضعف بیاورد و به سبب ضعف از عبادت مانع شود و هر قدر بتوانی روزه بگیری، به شرطی که شب، جای روز را پر نکنی. غذا بقدر حاجت بدن، ممدوح و زیاده و کم هر دو مذموم.
شروع کن به نماز با قلب پاک از حقد و حسد و غل و غش مسلمانان و لباس و فرش و مکان نمازت باید مباح باشد و بایست به نماز ایستادن بنده در حضور مولای جلیل با گردن کج و قلب خاضع و خاشع و بعد از فریضه صبح هفتاد مرتبه استغفار و صد مرتبه کلمه طیبه توحید و دعای مشهور صباح (را) بخوان. تسبیح سیده نساء را بعد از فریضه ترک مکن.
هر روز هر قدر بتوانی لااقل یک جزء قرآن با احترام و با وضو و خضوع و خشوع و در بین خواند حرف مزن مگر در مقام ضرورت و در وقت خواب شهادت را بخوان آیه الکرسی و یک مرتبه فاتحه و چهار مرتبه سوره توحید و پانزده مرتبه سوره قدر و آیه شهد الله بخوان و استغفار هم مناسب است و اگر بعضی اوقات بتوانی سوره مبارکه توحید را صد مرتبه بخوانی بسیار خوب است و از یاد مرگ غافل مشو و دست بر گونه راست گذاشته به طرف راست با یاد خدا بخواب و از وصیت کردن غافل مشو و ذکر مبارک «لااله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» را هر قدر بخوانی و در هر وقت بسیار بگو. در عصر و شب جمعه در هر یک سوره مبارک قدر را بخوان و دعای کمیل را در هر شب جمعه ترک مکن و مناجات خمسه عشر را ، حالت با هرکدام در هر مقام مناسب بسیار خوب است.
پی نوشت ها:
1ـ احمدی جلفایی، حمید.40 قطب عرفانی، قم: نسیم ظهور،1391
2ـ م.کدخدازاده، عباسی. کدامات شگفت عارفان، قم: بیت الاخوان،1390
3ـ قائم مقامی، سید عباس. دو سالک عارف، نشریه کیهان اندیشه، شماره 15.
منبع:قدس
211008
بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین
وصلی الله علی خیر خلقه محمد و اله الطاهرین و بعد: بر طالبان نجات و سعادت ابدی مخفی نماند که اهل نجات دو طائفه می باشند: یکی طائفه اصحاب یمین و طائفه دیگر مقربین اند و اگر طالب سعادت، عمل به وظیفه اصحاب یمین که عبارت از ترک معصیت باشد و مقربین علاوه بر آن وظیفه دیگر دارند که غرض بیان آنها نیست، اولاً: باید فهمید که اگر شخص انسانی فهمید حقارت و پستی خود را، هم بعد از آن فهمید عظمت و قدرت حضرت ملک الملوک را البته خواهد فهمید که قدم جرات برداشتن و اقدام به معصیت نمودن در حضور چنین سلطان عظیم الشان در نهایت قبح و شناعت و بدبختی می باشد. چرا که غافل است از قدرت قادری که اگر اراده نماید فنای همه موجودات را به محض اراده آن سلطان عظیم الشان، همگی به باد فنا رفته، ملحق به معدومات خواهند شد. اینکه می بینی معصیت در نظرت سهل شده، به جهت اموری چند است که بعض از آنها را ذکر می کنم:
اولاً فکر خود را تماماً متوجه به دنیای دنی کرده ای، از این جهت بالمره از نفع و ضرر اخروی غافل شده ای، نمی دانی چه بسیار، بسیار منافع و سعادت ابدیه از تو فوت شد و چقدر ضررهای بزرگ بسیار به خود زده ای.
ثانیاً عجز و حاجت و فقر خودت را ملتفت نیستی که ذره ذره بدنت به حفظ کارکنان او که ملائکه باشند برپاست.
ثالثاً نمی دانی که در هر آنی از آنات، در هر جزء از اجزاء بدنت نعم غیر متناهیه، مرحمت از او شده و می شود که به بیان و بنان ممکن نیست حصر آنها، با این حال چگونه نعمت او را در معصیت او صرف می کنی؟
رابعاً چگونه غافلی از عقوبات سخت او، مگر نمی دانی که مابین مرگ و قیامت هزار غصه است که آسانترین آنها، تلخی جان کندن است. چرا از شدائد قیامت غافلی؟
خلاصه اینها همه مختصر نویسی است و این فقراتی که گفته شده، از هزار یک بیان نشد، تمام سفارشات این بینوا به تو و بدان اهتمام در ترک معصیت است. اگر این خدمت را انجام دادی، آخرالامر تو را به جاهای بلند خواهد رسانید، البته در اجتناب از معصیت کوتاهی مکن و اگر خدای نخواسته معصیت کردی، زود توبه نما و دو رکعت نماز بجا آور و بعد از نماز هفتاد مرتبه استغفار کن و سر به سجده بگذار و در سجده از حضرت پروردگار عفو بخواه، امیدوارم عفو بفرماید.
معاصی کبیره در بعضی از رساله عملیه ثبت شده، یاد بگیر و ترک نما و زنهار پیرامون غیبت دروغ و اذیت. اقلاً یک ساعت به صبح مانده بیدار شو و سجده بجا بیاور و آنچه در منهاج النجاه مرحوم ملا محسن فیض رضوان الله جل جلاله علیه مذکور است کافی و شافیست از برای عمل شب و روز تو به همان نحو عمل نما و سعی کن که عمل و ذکرت به محض زبان نباشد و با حضور قلب باشد که عمل بی حضور اصلاح قلب نمی کند، اگر چه صواب کمی دارد.
البته، از غذای حرام فرار کن، مخور مگر حلال، غذا را کم بخور، یعنی زیاده بر حاجت بنیه نخور، نه چندان بخور که تو را سنگین کند و از عمل باز دارد و نه چندان کم بخور که ضعف بیاورد و به سبب ضعف از عبادت مانع شود و هر قدر بتوانی روزه بگیری، به شرطی که شب، جای روز را پر نکنی. غذا بقدر حاجت بدن، ممدوح و زیاده و کم هر دو مذموم.
شروع کن به نماز با قلب پاک از حقد و حسد و غل و غش مسلمانان و لباس و فرش و مکان نمازت باید مباح باشد و بایست به نماز ایستادن بنده در حضور مولای جلیل با گردن کج و قلب خاضع و خاشع و بعد از فریضه صبح هفتاد مرتبه استغفار و صد مرتبه کلمه طیبه توحید و دعای مشهور صباح (را) بخوان. تسبیح سیده نساء را بعد از فریضه ترک مکن.
هر روز هر قدر بتوانی لااقل یک جزء قرآن با احترام و با وضو و خضوع و خشوع و در بین خواند حرف مزن مگر در مقام ضرورت و در وقت خواب شهادت را بخوان آیه الکرسی و یک مرتبه فاتحه و چهار مرتبه سوره توحید و پانزده مرتبه سوره قدر و آیه شهد الله بخوان و استغفار هم مناسب است و اگر بعضی اوقات بتوانی سوره مبارکه توحید را صد مرتبه بخوانی بسیار خوب است و از یاد مرگ غافل مشو و دست بر گونه راست گذاشته به طرف راست با یاد خدا بخواب و از وصیت کردن غافل مشو و ذکر مبارک «لااله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» را هر قدر بخوانی و در هر وقت بسیار بگو. در عصر و شب جمعه در هر یک سوره مبارک قدر را بخوان و دعای کمیل را در هر شب جمعه ترک مکن و مناجات خمسه عشر را ، حالت با هرکدام در هر مقام مناسب بسیار خوب است.
پی نوشت ها:
1ـ احمدی جلفایی، حمید.40 قطب عرفانی، قم: نسیم ظهور،1391
2ـ م.کدخدازاده، عباسی. کدامات شگفت عارفان، قم: بیت الاخوان،1390
3ـ قائم مقامی، سید عباس. دو سالک عارف، نشریه کیهان اندیشه، شماره 15.
منبع:قدس
211008
