۲۱ دی ۱۴۰۳ ۱۱ رجب ۱۴۴۶ - ۲۲ : ۰۰
عدالت اجتماعی نزد فلاسفه به چه صورت است
رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران گفت: علامه طباطبایی و برخی دیگر فلاسفه و متکلمان ما عدالت را برقراری تساوی و موازنه بین امور دانسته‌اند.
عقیق:حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران پیرامون بحث عدالت و حقیقت آن در نگرش اسلامی گفت: یکی از مهمترین دغدغه‌های بشری بحث عدالت انسانی است در این زمینه فیلسوفان و متکلمان زیادی در اسلام صحبت کرده‌اند و قرآن کریم نیز در این باره مبحثی را برشمرده است.
وی با اشاره به اینکه از دوران گذاشته افرادی نظیر خواجه نصیرالدین طوسی، غزالی، ابن خلدون، خواجه نظام‌الملک تا برسد به متفکران معاصر نظیر شهید مطهری و امام خمینی (ره) مباحثی درباره عدالت تشریح داده‌اند، افزود: علامه طباطبایی حقیقت عدالت را اقامه مساوات و موازنه بین امور می‌دانست.
حجت‌الاسلام خسروپناه با بیان اینکه درباره عدالت نظریه‌های مختلفی از جمله طبیعت‌گرایانه، واقع گرایانه و قراردادگرایانه مطرح شده است، افزود: اما از همه اینها مهمتر بحث عدالت در قرآن کریم و سنت اهل بیت (ع) است که عدالت را مفهومی آرمان‌خواهانه برای بشر از آغاز حیات به شمار می‌آورد و معتقد است که تمام انسان‌ها در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اخلاقی، حقوقی و ... به دنبال عدالت هستند.
وی با تأکید بر اینکه جایگاه عدالت به خوبی در قرآن کریم و در حوزه عدل الهی، بعثت پیامبران و زندگی خانوادگی تشریح شده است، افزود: آیات متعددی از سوره‌های نحل، حدید، نساء، مائده، حجرات و ... به بحث عدالت پرداخته‌اند.
رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در ادامه یادآور شد: عدالت اجتماعی به تعبیر فارابی در جامعه تقسیم خیرات مشترک بین تمام شهروندان و سپس محافظت از حقوق افراد در حوزه‌های مختلف است و به تعبیر محقق طوسی عدالت همان مساوات است مساوات هم دو گونه حقیقی و فرضی دارد.
خسروپناه همچنین گفت: پیامبر اسلام (ص) درباره اهمیت عدالت می‌فرمایند که «ای علی آنچه را برای نفس خود نمی‌پسندی برای دیگران هم مپسند... بخواه تا در حکم و داوری خود دادگر باشی و دادگری اهل قسط باشی...» خود حضرت علی (،) هم در نامه به محمد بن ابی بکر به بحث عدالت بین رعیت و دیگران اشاره می‌کنند و توصیه‌های زیادی در حوزه عدالت دارند.
وی اظهار داشت: امام صادق (ع) نیز در روایتی به حضرت آدم (ع) وحی کرد که تمام سخن را در چهار کلمه برایت جمع می‌کنم، یکی از آن من و یکی از آن تو و یکی میان من و تو و یکی میان من و مردم، عبادت از آن من و چیزی که شریکم نسازی و پاداش عمل از سوی من از آن تو، بین من و تو هم دعا کردن تو و اجابت من است و بین تو مردم اهم این است که برای مردم بپسندی آنچه برای خود می پسندی و برای آنها نخواهی آنچه برای خود نمی‌خواهی».
منبع:فارس
211008
وی با اشاره به اینکه از دوران گذاشته افرادی نظیر خواجه نصیرالدین طوسی، غزالی، ابن خلدون، خواجه نظام‌الملک تا برسد به متفکران معاصر نظیر شهید مطهری و امام خمینی (ره) مباحثی درباره عدالت تشریح داده‌اند، افزود: علامه طباطبایی حقیقت عدالت را اقامه مساوات و موازنه بین امور می‌دانست.
حجت‌الاسلام خسروپناه با بیان اینکه درباره عدالت نظریه‌های مختلفی از جمله طبیعت‌گرایانه، واقع گرایانه و قراردادگرایانه مطرح شده است، افزود: اما از همه اینها مهمتر بحث عدالت در قرآن کریم و سنت اهل بیت (ع) است که عدالت را مفهومی آرمان‌خواهانه برای بشر از آغاز حیات به شمار می‌آورد و معتقد است که تمام انسان‌ها در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اخلاقی، حقوقی و ... به دنبال عدالت هستند.
وی با تأکید بر اینکه جایگاه عدالت به خوبی در قرآن کریم و در حوزه عدل الهی، بعثت پیامبران و زندگی خانوادگی تشریح شده است، افزود: آیات متعددی از سوره‌های نحل، حدید، نساء، مائده، حجرات و ... به بحث عدالت پرداخته‌اند.
رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در ادامه یادآور شد: عدالت اجتماعی به تعبیر فارابی در جامعه تقسیم خیرات مشترک بین تمام شهروندان و سپس محافظت از حقوق افراد در حوزه‌های مختلف است و به تعبیر محقق طوسی عدالت همان مساوات است مساوات هم دو گونه حقیقی و فرضی دارد.
خسروپناه همچنین گفت: پیامبر اسلام (ص) درباره اهمیت عدالت می‌فرمایند که «ای علی آنچه را برای نفس خود نمی‌پسندی برای دیگران هم مپسند... بخواه تا در حکم و داوری خود دادگر باشی و دادگری اهل قسط باشی...» خود حضرت علی (،) هم در نامه به محمد بن ابی بکر به بحث عدالت بین رعیت و دیگران اشاره می‌کنند و توصیه‌های زیادی در حوزه عدالت دارند.
وی اظهار داشت: امام صادق (ع) نیز در روایتی به حضرت آدم (ع) وحی کرد که تمام سخن را در چهار کلمه برایت جمع می‌کنم، یکی از آن من و یکی از آن تو و یکی میان من و تو و یکی میان من و مردم، عبادت از آن من و چیزی که شریکم نسازی و پاداش عمل از سوی من از آن تو، بین من و تو هم دعا کردن تو و اجابت من است و بین تو مردم اهم این است که برای مردم بپسندی آنچه برای خود می پسندی و برای آنها نخواهی آنچه برای خود نمی‌خواهی».
منبع:فارس
211008
گزارش خطا
