گرفتاری خود را با چه کسی مطرح کنیم؟
امام صادق علیه السلام در حدیثی، شرط طرح مشکلات و گرفتاری را نزد دیگران مطرح کرده‌اند و آثار چهارگانه آن را بیان نموده‌اند.
عقیق: متن حدیث را از کتاب تحف العقول منتشر می کند.قَالَ الْحَسَنُ بْنُ رَاشِدٍ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِذَا نَزَلَتْ بِكَ نَازِلَةٌ فَلَا تَشْكُهَا إِلَى أَحَدٍ مِنْ أَهْلِ الْخِلَافِ وَ لَكِنِ اذْكُرْهَا لِبَعْضِ إِخْوَانِكَ فَإِنَّكَ لَنْ تُعْدَمَ خَصْلَةً مِنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ إِمَّا كِفَايَةً وَ إِمَّا مَعُونَةً بِجَاهٍ أَوْ دَعْوَةً مُسْتَجَابَةً أَوْ مَشُورَةً بِرَأْيٍ.حسن بن راشد گفت: امام صادق علیه السلام فرمود: اگر به گرفتارى و بليه اى دچار شدى نزد هيچ مخالفی(مخالف مذهب) شكوه مكن؛ ولی با بعضى از برادرانت در ميان بگذار كه يكى از اين چهار نتيجه را دارد؛ يا آن را به عهده مى گيرد؛ يا (اگر خود نتواند) با آبرو كمك كند (و از ديگران استمداد نمايد)؛ يا دعا نمايد و مستجاب شود؛ يا رأيى دهد (و از فكرش استفاده كنى).
پی نوشت:تحف العقول عن آل الرسول ص، ص: 379منبع:حوزه211008 .JPG)
.JPG)
