۰۱ آذر ۱۴۰۳ ۲۰ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۷ : ۲۳
روايت نوپوشي گنبد و ضريح مطهر امام‌رضا(ع)؛
پرچمت راه بهشت را نشانمان می‌دهد
اينجا بام ايران است. اين را من مي‌دانم كه هر روز از اين بالا چشمم به دماوند مي‌افتد كه دربرابر عظمت اين گنبد سر خم كرده است.
عقیق: ايوان در چشم ايران
گويي علي‌بن‌موسي‌الرضا(ع) بار ديگر به نماز باران ايستاده كه مشهد صبح روز پيش از ولادت را با بارشي نرم آغاز كرده است. اين طراوت صبحگاهي، جان زائران پرشماري را مي‌نوازد كه به‌رسم هر سال، در صحن انقلاب و آزادي گرد آمده‌اند.
ايوان طلاي صحن آزادي با گل‌آرايي درخور ميلاد، براي برگزاري مراسم «بر بال ملائك» آغوش گشوده است: آيين تعويض روكش، يا به‌قول ما مشهدي‌ها «پوش» ضريح و پرچم گنبد امام‌رضا(ع). سمت راست و چپ داخل ايوان، دو نما از پوش ضريح و پرچم سبز گنبد را در قاب چشم‌ها مي‌نشاند. هنوز مراسم شروع نشده، ولي يكي از زائران دم گرفته و ديگران با او همخواني مي‌كنند. گروهي از خادمان از ميان جمعيت مي‌گذرند و دم گرفته‌اند: «اي صفاي قلب زارم، هرچه دارم از تو دارم / تا قيامت اي رضا جان، سر ز خاكت برندارم» شايد آنها كه پايين‌اند، از لابه‌لاي جمعيت، فقط چوب‌پرهاي سبزرنگ را ببينند و دود اسپندي كه به‌كوري چشم حسودان اين مردم و سرزمين مي‌سوزد.
از اين نظرگاه بلند، چه صحنه‌هاي نابي به چشم مي‌آيد: يكي در سجده است.، يكي در قنوت، يكي زيارت‌نامه‌خوان رو به حضرت و... .
دعوت به بهشت
اينجا حرمي است حجت هشتم را
تكرار كن آيۀ «قُلِ اللّهُم» را
يك پرچم سبز با تكان‌دادن دست
دعوت به بهشت مي‌كند مردم را
«حسن اسلامي» لب به مديحه‌سرايي باز مي‌كند:
آيينۀ حق‌نماي دل‌هاست رضا(ع)
جان‌هاست به رونمايي‌اش قرباني
زيرا كه قرار و جان زهراست رضا(ع)
اي حرم گوشه‌اي از ايوانت
اي بهشت خدا خراسانت
مي‌گيرد:
يا سيّدي، امام‌رضا، امام‌رضا، امام‌رضا(ع)
خوش آمدي، امام‌رضا، امام‌رضا، امام‌رضا(ع)
اسير روي رضا(ع) منم / گداي كوي رضا(ع) منم
مستم ز جامت، امام‌رضا، امام‌رضا، امام‌رضا(ع)
هستم غلامت امام‌رضا، امام‌رضا، امام‌رضا(ع)
راه بهشت
خادمان، پرچم را به‌سوي گنبد مي‌آورند. گنبد امام‌رضا(ع)، سازه‌اي است كه خشت‌هاي طلايش مستقيم بالا مي‌آيند و در نقطه‌اي به هم مي‌رسند كه پرچم از آن بال عروج مي‌گيرد. همان پرچمي كه بر دلش گل «لا اله الا ا...» دوخته‌اند. اين واژه را امام‌رضا(ع) در نيشابور طلانشان كرده است كه البته اعجازش شرطي دارد به نام «ولايت». راه آسمان از همين‌جاست: از نقطۀ پيوند توحيد و ولايت. اينچنين است كه پرچم سبز «راه بهشت را به محبان نشان دهد».
اين بارگاه، نور به هفت آسمان دهد
اين هشتمين امام به عالم امان دهد
وقتي كه باد پرچم او را تكان دهد
راه بهشت را به محبان نشان دهد
اينجا ره اميد كسي سد نمي‌شود
كس نااميد از حرمش رد نمي‌شود
پرچم نو به پاي گنبد رسيده است. خداحافظ گنبد طلا! سلام سبزرنگ سپيدبخت! بر اين بام ايران جاي بگير و راه بهشت را نشان بده.
منبع:قدس
211008
گويي علي‌بن‌موسي‌الرضا(ع) بار ديگر به نماز باران ايستاده كه مشهد صبح روز پيش از ولادت را با بارشي نرم آغاز كرده است. اين طراوت صبحگاهي، جان زائران پرشماري را مي‌نوازد كه به‌رسم هر سال، در صحن انقلاب و آزادي گرد آمده‌اند.
ايوان طلاي صحن آزادي با گل‌آرايي درخور ميلاد، براي برگزاري مراسم «بر بال ملائك» آغوش گشوده است: آيين تعويض روكش، يا به‌قول ما مشهدي‌ها «پوش» ضريح و پرچم گنبد امام‌رضا(ع). سمت راست و چپ داخل ايوان، دو نما از پوش ضريح و پرچم سبز گنبد را در قاب چشم‌ها مي‌نشاند. هنوز مراسم شروع نشده، ولي يكي از زائران دم گرفته و ديگران با او همخواني مي‌كنند. گروهي از خادمان از ميان جمعيت مي‌گذرند و دم گرفته‌اند: «اي صفاي قلب زارم، هرچه دارم از تو دارم / تا قيامت اي رضا جان، سر ز خاكت برندارم» شايد آنها كه پايين‌اند، از لابه‌لاي جمعيت، فقط چوب‌پرهاي سبزرنگ را ببينند و دود اسپندي كه به‌كوري چشم حسودان اين مردم و سرزمين مي‌سوزد.
از اين نظرگاه بلند، چه صحنه‌هاي نابي به چشم مي‌آيد: يكي در سجده است.، يكي در قنوت، يكي زيارت‌نامه‌خوان رو به حضرت و... .
دعوت به بهشت
اينجا حرمي است حجت هشتم را
تكرار كن آيۀ «قُلِ اللّهُم» را
يك پرچم سبز با تكان‌دادن دست
دعوت به بهشت مي‌كند مردم را
«حسن اسلامي» لب به مديحه‌سرايي باز مي‌كند:
آيينۀ حق‌نماي دل‌هاست رضا(ع)
جان‌هاست به رونمايي‌اش قرباني
زيرا كه قرار و جان زهراست رضا(ع)
اي حرم گوشه‌اي از ايوانت
اي بهشت خدا خراسانت
مي‌گيرد:
يا سيّدي، امام‌رضا، امام‌رضا، امام‌رضا(ع)
خوش آمدي، امام‌رضا، امام‌رضا، امام‌رضا(ع)
اسير روي رضا(ع) منم / گداي كوي رضا(ع) منم
مستم ز جامت، امام‌رضا، امام‌رضا، امام‌رضا(ع)
هستم غلامت امام‌رضا، امام‌رضا، امام‌رضا(ع)
راه بهشت
خادمان، پرچم را به‌سوي گنبد مي‌آورند. گنبد امام‌رضا(ع)، سازه‌اي است كه خشت‌هاي طلايش مستقيم بالا مي‌آيند و در نقطه‌اي به هم مي‌رسند كه پرچم از آن بال عروج مي‌گيرد. همان پرچمي كه بر دلش گل «لا اله الا ا...» دوخته‌اند. اين واژه را امام‌رضا(ع) در نيشابور طلانشان كرده است كه البته اعجازش شرطي دارد به نام «ولايت». راه آسمان از همين‌جاست: از نقطۀ پيوند توحيد و ولايت. اينچنين است كه پرچم سبز «راه بهشت را به محبان نشان دهد».
اين بارگاه، نور به هفت آسمان دهد
اين هشتمين امام به عالم امان دهد
وقتي كه باد پرچم او را تكان دهد
راه بهشت را به محبان نشان دهد
اينجا ره اميد كسي سد نمي‌شود
كس نااميد از حرمش رد نمي‌شود
پرچم نو به پاي گنبد رسيده است. خداحافظ گنبد طلا! سلام سبزرنگ سپيدبخت! بر اين بام ايران جاي بگير و راه بهشت را نشان بده.
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
