ریاست خواهی و ریاست طلبی در اسلام مورد نکوهش واقع شده و در برخی موارد این میل و گرایش عامل نابودی انسان معرفی می شود.
عقیق:پيامبر خدا (ص) در مذمت ریاست طلبی فرموده اند: «هر كس دوست داشته باشد كه مردم در برابرش به تعظيم بايستند، جايگاهش در دوزخ است.»امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «رياست [مايه] نابودى است .»
امام باقر (ع) نیز فرموده اند: «در پى سركرده بودن مباش كه دنباله رو مى شوى.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «از نجواهاى خداوند متعال با موسى عليه السلام اين بود كه: «به حال كسى كه مردم از او خشنودند غبطه مخور، تا آن كه بدانى خدا هم از او خشنود است و به حال كسى كه مردم فرمانش را مى برند نيز غبطه مخور زيرا طاعت و پيروى بناحقّ مردم از او، باعث هلاكت او و پيروانش باشد.»
رسول خدا (ص) همچنین می فرمایند: «نخستين بار خداوند متعال به شش خصلت نافرمانى شد: دنيا دوستى، رياست طلبى، شكم پرستى، زن بارگى، علاقه مفرط به خواب و آسايش طلبى.»
علاوه بر این، روایات خطرات ریاست طلبی برای دین را گوشزد کرده اند.
امام باقر (ع) می فرمایند: «مال دوستى و جاه طلبى به دين مؤمن زودتر خسارت مى زند تا حمله دو گرگ درنده به گله اى بى شبان؛ كه يكى از جلوى گله حمله آورد و ديگرى از پشت آن.»
امام صادق (ع) درباره عواقب سوء ریاست طلبی فرموده اند: «بدترين شما كسى است كه دوست دارد پشت سرش راه روند، چنين كسى ناچار يا دروغ پرداز است يا سست رأى.»
پی نوشت ها:
کافی
بحارالانوار
میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
