۱۴ تير ۱۴۰۳ ۲۸ ذی الحجه ۱۴۴۵ - ۲۲ : ۲۱
یکی از ویژگی های انسان ناسپاسی نسبت به خداوند متعال می باشد چنانکه بارها خداوند از ناسپاسی انسان گله کرده است که در هنگام اضطراری و سختی خدا را می خواند، ولی پس از حل مشکل از خدا غافل می شود و او را فراموش می کند.
![](http://media.qudsonline.ir/larg/1394/04/18/IMG00451597.png)
این آیه دربردارنده نکاتی مهم است:
1- حوادث تلخ گاهی عامل بیداری وجدان و فطرت خداجوی انسان است.
2- آنان که دعا نیایش موسمی دارند کارشان بی ارزش است.
3- دعا در هر حال جایز است، خوابیده، نشسته، یا ایستاده.
4- انسان ناسپاس است.
5- آنان که خدا را فراموش کنند، زندگی مادی در نظرشان زیبا جلوه می کند.
6- فراموش کردن الطاف الهی یک نوع اسراف است.
نمونه هایی از ناسپاسی انسان در قرآن
1- قرآن در آیه 53 و 54 سوره مبارکه نحل می فرماید: هرگاه نگرانی و بلا به شما رسد تنها به سوی او ناله می کنید. اما همینکه نگرانی و محنت را از شما برطرف کرد ناگهان گروهی از شما نسبت به پروردگارشان شرک می ورزند (و عوامل دیگری را در دفع بلا موثر می داند).
2- در آیه 67 سوره مبارکه اسرا می فرماید: هرگاه وسط دریا با خطری مواجه شدید جز او هرچه را در خیال خود می خواندید محو شود. ولی همینکه او شما را به خشکی رساند روی گردان شده و کفران نعمت می کنید.
3- در آیه 33 سوره روم می فرماید: هنگامی که ضرر و ناراحتی به مردم برسد پروردگار خود را می خوانند و به سوی او باز می گردند. اما هنگامی که رحمتی از خودش به آنان بچشاندگروهی از آنان نسبت به پروردگارش مشرک می شوند.
4- در آیه 8 سوره مبارکه زمر آمده است: هنگامی که انسان را زیانی رسد پروردگار خود را می خواند و به سوی او باز می گردد. اما هنگامی که نعمتی از خود به او عطاء کند آنچه را به خاطر آن قبلاً خدا را می خواند به فراموشی می سپرد و برای خداوند شبیه هایی قرار می دهند.
در آیه 49 سوره مبارکه زمر می خوانیم: هنگامی که انسان را زیانی رسد ما را (برای حل مشکلش) می خواند. سپس هنگامی که به او نعمتی دهیم می گویید: این نعمت را به خاطر کاردانی خودم به دست آوردم بلکه این وسیله آزمایش آنهاست ولی اکثرشان نمی دانند.
نکاتی که از آیات استفاده می شود:
1- منظور از انسان در این آیات انسان های تربیت نایافته اند.
2- از این آیات رابطه بین توحید فطری و حوادث سخت زندگی معلوم می شود.
3- انسان در حالات سخت که تمام پرده های غرور و غفلت کنار می رود هرچه غیر خداست رها کرده به سوی او باز گردد.
4- انسان ها می توانند از حوادث سخت و بیدار فطرت بهره ببرند و برای همیشه موحد باشند.
5- بعضی افراد با مختصر مشکل به سوی خدا می روند اما با مختصر نعمتی به طور کلی تغییر مسیر می دهند و غافل می شوند و همه چیز را به دست فراموشی می سپارند.
6- با رو آوردن سختی ها و به دنبال آن رسیدن و نعمت های بزرگ آزمایش و امتحان الهی است تا انسان ها آنچه را در درون دارند آشکار کنند.
7- با آنکه مردم کفران نعمت می کنند اما باز هم خداوند نعمت های خود را باز نمی دارد.
پی نوشت:
حجت الاسلام و المسلمین حسن بابایی حسکویی؛ استاد حوزه و دانشگاه
منبع:قدس
211008