گزارش تصویری

_ مجلس یاد اهل بیت و ذکر اباعبدالله عنایتی است که خدا به ما کرده است. ما چون زیاد از این نعمت بهره داریم گاهی فراموش می کنیم که خدا چه نعمت بزرگی را به ما عنایت کرده است. روز قیامت پرده ها که کنار برود آنجا می فهمیم که خدا در دنیا چه نعمتی به ما داده بود که در مجالس می نشستیم.

_ به عنایت امام حسین و خون شهدایی که رفتند و اتفاقات عظیمی که در این کشور افتاد، هر جا بخواهیم نام اباعبدالله هست. ما گاهی وقت ها یادمان می رود که امام حسین و حضرت زهرا باید اجازه بدهند که کسی به روضه بیاید. باید اسم بنویسند. چون این مجالس اطراف ما زیاد است این را فراموش کرده ایم.مجلس امام حسین مانند اکسیژن و هواست.

_ بعضی ها در عالم برزخ می فهمند. چون ما وارد عالم برزخ شویم هر کسی باشیم عملمان منقطع است. کار خودمان تمام می شود. اگر کسی برایت چیزی بفرستد فرق می کند. امروز که در دنیا هستی و می گویی یا اباعبدالله، در برزخ می فهمی که این چه ارزشی داشته که می توانستی به روضه بروی.

_ اولین ادب در مقابل این نعمت شکر است. هر یا حسین و صلواتی که بفرستی باغ و بوستان در بهشت برایت ایجاد می شود ولی از آن طرف هم باید بدانیم که اگر لحظه ای عجب و غرور در انسان راه پیدا کند خدا کاری می کند که انسان تکان نمی خورد. و همه را بر باد می دهد.

_ سر بر سجده بگذارید و بگویید که خدایا خودت من را نگه دار. خدا عزت سر ما می گذارد و منت سرم می گذارد که می توانیم به این روضه ها برویم و امام حسین را بشناسیم. اگر سر قلم تقدیر خدا سرسوزنی تغییر می یافت الان معلوم نبود ما کجا بودیم.

_ خدا انسان را امتحان سخت نکند که در امتحانات سخت مردان بزرگ به زمین خوردند. بودند کسانی که سالیان سال اسم اهل بیت بر زبانشان بود اما با یک امتحان نابود شدند.

_ حقیقت این مجالس روز قیامت معلوم می شود. ما در دنیا این چیزها را نمی فهمیم در عالم برزخ پرده ها کنار می رود و باطن این مجالس را می بینیم. بالاترین و بزرگترین عنایت را خدا به ما کرده که امشب دور هم هستیم که بگوییم السلام علیک یا اباعبدالله. خدا خودش این ها را بر زبان و دل های ما گذاشته است. اگر با خودمان بود معلوم نبود الان کجا بودیم.

_ خدا اگر نمی خواست ببخشد استغفار را به انسان نمی داد.