حجت الاسلام قرائتی به پرسشی درباره راه هاى ارزیابى ایمان پاسخ گفته است.
عقیق: در لابلاى حوادث جوهر انسان شناخته مى شود، در فراز و نشیبها و گرفتن و دادنها و فقر و غنى ها جوهر انسان شناخته مى شود. در حدیث مى خوانیم اگر شخصى را سه بار عصبانى كردى و او حرفى نزد با او رفاقت برقرار كن. كسانى مدعى ایمان هستند ولى اگر از مقام و عنوان و سرمایه آنان كم شود دست به هر كارى مى زنند. قرآن به یهودیانى كه ادعاهایى داشتند و خود را فرزندان و محبوبان خدا مى دانستند و مى گفتند. « نحن أبناء اللّه و حبّائه»(مائده، 18.) و آتش دوزخ را فقط چند روزى در حق خود روا مى دانستند: «لم تمسّنا النّار الاّ أیّاماً معدودة»( بقره، 80.) خداوند براى ارزیابى و میزان صداقت آنان مى فرماید: اگر راست مى گویید آرزوى مرگ كنید. « فتمنّوا الموت ان كنتم صادقین»(بقره، 94.)قرآن دربارهى دروغگو بودن ادعاهاى یهود مى فرماید: آنان به خاطر عملكرد شان هرگز آرزوى مرگ نمى كنند. « ولن یتمّنونه»(بقره، 95.) و هر یك از آنان دوست دارد هزار سال عمر كند. « یودّ أحدهم لو یَعَمّر ألف سنة»(بقره، 96.)
قرآن خطاب به پیامبر مى فرماید: به پروردگارت سوگند كه ایمان واقعى نمى آورند مگر زمانى كه در جنگ و نزاعهاى خود تو را داور قرار دهند و در دل خود هیچگونه ناراحتى از قضاوت تو نداشته باشند.( نساء، 65.)
در قرآن مى خوانیم؛ علامت ایمان، خمس دادن است حتى اگر از یاران پیامبر باشیم و در جبهه در كنار پیامبر جهاد كنیم و پیروز شویم و غنائم جنگى بگیریم؛ ولى خمس ندهیم، ایمان نداریم: «فأنّ للّه خُمسَه... اِن كنتُم آمنتُم باللّه و ما أنزلنا على عبدنا»(انفال، 41.) بنابر این تسلیم خدا بودن، تسلیم داورى پیامبر بودن و نق نزدن و گذشتن از جان و مال نشانه صداقت است.
منبع: شفقنا
211008
