پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر كه با وضو بخوابد، اگر در آن شب مرگش در رسد نزد خداوند شهيد به شمار مى آيد.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «هر كه طهارت بگيرد و سپس به بسترش رود، در آن شب بستر او به منزله مسجد اوست و اگر يادش آيد كه وضو ندارد، به همان لحاف خود، هرچه باشد، تيمم كند، كه اگر چنين كرد پيوسته در نماز و ذكر خداوند عزّ و جلّ باشد.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «هر گاه به بسترت رفتى بينديش كه در آن روز چه غذايى روانه شكم خود كرده اى و چه به دست آورده اى و به ياد آر كه خواهى مرد و معادى در پيش دارى.»
رسول گرامی اسلام (ص) با اشاره به آداب خواب و به بستر رفتن می فرمایند: «هر كس وقتى به بستر خود مى رود سوره «قل هو اللّه احد» را بخواند، خداوند گناهان پنجاه سال او را بيامرزد.»
امیرمومنان علی (ع) درباره حالات خوابیدن فرموده اند: «خوابيدن چهار صورت دارد: پيامبران عليهم السلام به پشت دراز مى كشند و مى خوابند، اما چشمانشان بيدار و منتظر وحى خداوند عزّ و جلّ است. مؤمن به دست راست و رو به قبله مى خوابد. شاهان و شاه زادگان به دست چپ مى خوابند، تا غذايى را كه مى خورند به هضم رسانند و ابليس و برادران او و هر ديوانه و آفت زده اى دَمَر مى خوابند.»
پيامبر اکرم (ص) هر گاه به بستر خود مى رفتند، مى فرمودند: «باسمك اللهم أموت و أحيا ؛ بار الها! به نام تو مى ميرم و زنده مى شوم» و هر گاه بيدار مى شد، مى فرمود: «الحمد للّه الذى احيانا بعد ما أماتنا و اليه النشور؛ ستايش خدايى راست كه پس از آن كه ميراند، زنده كرد و به سوى اوست رستاخيز».
پی نوشت:
بحارالانوار
علل الشرائع
میزان الحکمه
منبع:قدس
