علاّمه سید محمد حسین طباطبایی - صاحب تفسیر شریف المیزان - می فرماید: «چون به نجف اشرف برای تحصیل مشرّف شدم از نقطه نظر قرابت و خویشاوندی، گاهگاهی به محضر مرحوم آیت اللّه حاج میرزا علی آقا قاضی شرفیاب می شدم، تا اینکه یک روز جلوی در مدرسه ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آنجا عبور می کردند. چون به من رسیدند، دست خود را روی شانه من گذاردند و گفتند:
«ای فرزند! دنیا می خواهی نماز شب بخوان، آخرت می خواهی نماز شب بخوان! این سخن آنقدر در من اثر کرد که از آن به بعد تا زمانی که به ایران مراجعت کردم، پنج سال تمام در محضر قاضی، روز و شب به سر می بردم و آنی از ادراک فیض ایشان دریغ نمی کردم.»
عمل نمودن علاّمه به توصیه و سفارش استاد خود - مرحوم قاضی - و عنایت و توجّه به مسائل عبادی و تهجّد همراه با تفکر و تعمّق در قرآن، علاّمه را به نقطه ای از اعتلای معنوی می رساند که وقتی دست به قلم می برد، چنان آثاری از خود بر جای می گذارد که بدون شک در نوع خود بی نظیر است. تفسیر المیزان یکی از آن آثار است، که پی بردن به ارزش آن مستلزم داشتن زمینه های علمی و تحقیقی لازم و برخورداری از علوم قرآنی است.
