5 شوال سال 60 هجری قمری "مسلم بن عقیل"، نماینده امام حسین (ع) به منظور اجابت دعوت كوفیان از امام حسین (ع)، وارد كوفه شد .

پس از آنكه اهالی كوفه به ویژه شیعیان این شهر از حضور امام حسین (ع) در مكه معظمه و امتناع وی از بیعت با یزید بن معاویه باخبر شدند؛ جنبش بزرگی در كوفه ایجاد كردند و آن حضرت را با ارسال نامه‌های بی شمار به سوی خود دعوت كردند،امام حسین(ع) نیز دعوتشان را پذیرفته و نخستین نماینده خویش را به سوی آنان فرستاد.

حضرت نامه ای  برای مردم كوفه نوشت وبه مسلم بن عقیل‌(ع) سپرد تا برای اهالی كوفه قرائت كند.نامه امام (ع) به این قرار است: 

"به نام خداوند بخشاینده مهربان. از حسین بن علی (ع) به جامعه مؤمنین و مسلمین؛ اما بعد، "هانی" و "سعید" آخرین فرستادگانتان، نامه‌های شما را به من تسلیم كردند. من از مضمون نامه‌های شما آگاه شدم. نوشته‌اید: ما امامی نداریم، به سوی ما بیا شاید خداوند به وسیله تو ما را هدایت فرماید. 

من برادرم و پسر عمویم و شخصیت مورد وثوق و مورد اعتماد از میان خاندانم؛ یعنی مسلم بن عقیل را به سوی شما می‌فرستم؛ اگر او برای من بنویسد كه نظر اكثریت شما به ویژه فرزانگان و مردان شایسته و شاخص شما مطابق با نامه‌هایی است كه به من نوشته‌اید به سوی شما خواهم آمد انشاءالله. 
به جان خودم سوگندیادمیكنم كه امام برحق تنها كسی است كه براساس كتاب خدا حكومت كند ودر جامعه به داد رفتار نماید و حق راپذیرا باشد و خود را بر انجام دستورات دین ملزم و متعهد بداند. والسلام.» 

امام حسین (ع)،مسلم بن عقیل(ع) رابا آخرین نامه‌رسانان؛ یعنی"قیس بن مسهرصیداوی"، "عماره بن عبدالله سلولی"، "عبدالله بن شداد" و "عبدالرحمن شداد"، در تاریخ 15 رمضان سال 60 قمری به سوی كوفه اعزام كرد.

مسلم پنجم شوال سال 61 هجری قمری به كوفه رسید و به منزل مختار وبه روایت طبری به خانه مسلم بن عوسجه رفت و مردم از شنیدن قدوم مسلم فوج فوج به خدمت ایشان می آمدند و ایشان نیز نامه امام حسین(ع) را برای آنها می خواند. مردم از شوق گریه می كردند و با مسلم بیعت می كردند تا اینكه هجده هزار نفر از اهل كوفه، بیعت كردند. 
هواداران بنی امیه و طرفداران یزید بن معاویه، همانند عبدالله بن مسلم حضرمی و عمر بن سعد، كه از صاحب نفوذان كوفه بودند، برای یزید بن معاویه، نامه هایی به شام ارسال كرده و او را از وضعیت كوفه و بیعت شیعیان با مسلم بن عقیل(ع) آگاه نمودند و از وی درخواست كردند كه به جای نعمان بن بشیر، عامل وی در كوفه، كه با قیام مسلم بن عقیل(ع) برخورد جدی نمی كند،شخص دیگری بفرستد كه دارای عزمی قوی و اراده ای راسخ باشدودر برخورد با مخالفان حكومت، شدت وخشونت به خرج دهد.

یزیدبن معاویه،پس ازمطالعه نامه هواداران خود در كوفه و مشورت با سرجون مسیحی، تصمیم گرفت عبیدالله بن زیاد، عامل خویش در بصره را باحفظ سمت، به حكومت كوفه نیز منصوب كند،تا باقساوت وشدتی كه در وی وجود دارد، قیام مسلم بن عقیل(ع) و شیعیان و محبان اهل البیت(ع) را در كوفه سركوب كند. 
مسلم بیعت وسیع اهالی كوفه را به اطلاع امام حسین (ع) رساند و ایشان پس از اطمینان از همراهی كوفیان راهی این شهر شدند؛ اما كوفیان كه سابقه ای طولانی در عهد شكنی داشتند با تهدیدات ابن زیاد ترسیدند و عهد خود با امام حسین (ع) راشكسته و نماینده امام را تنها گذاشتند تا به دست لشكریان دشمن در شهر محاصره و به طرز رقت باری به شهادت رسید.