۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۴ : ۰۱
سرور مومنان، در شادی اهل بیت(ع)
شادی و سرور منطقی ، معتدل و حقیقی ، از ویژگی های بارز جامعه ایمانی است ؛ یعنی نشانه ی حضور در جامعه مومنان ، طمانینه ، آرامش ، شادمانی بجا ، روحیه بالا ، ظاهری پاک و آراسته و قلبی خاشع و شاد است.
عقیق:این جامعه ، جامعه خوف و رجا ، مهر و قهر، تولّا و تبرّا ، جمع کننده بین دنیا و آخرت و توجه به همه زیبایی های آفرینش است . این چنین جامعه ای ، معتدل ، آرمان گرا ، جامع نگر ، کمال گرا ، نوع دوست ، حق طلب و وجدان گراست و به همین جهت شاهد میزان بالای رضایت عمومی ، قناعت ، شکرگزاری ، آرامش ، خوش خُلقی و مهر ورزی ایمانی است. الگو و اسوه کامل این چنین جامعه ای، زندگی و سیره اهل بیت و پیوند قلبی و روحی و اخلاقی و فرهنگی و ایمانی با آنان است و شعار چشم انداز آفرین چنین جامعه ای این روایت زیباست که می فرماید: « خداوند تبارک و تعالی مخلوقات زمین را مورد توجه و دقت قرار داد، سپس ما (اهل بیت) را اختیار فرمود و برای ما شیعیان را اختیار فرمود. شیعیانمان، ما را یاری می کنند و در فرح و شادی ما اظهار خوشحالی می کنند و برای حزن ما اظهار حزن و اندوه می کنند.» (بحارالانوار ج44ص287)این همان حفظ و بزرگداشت شعائر الهی و پاسداشت حرمت و عظمت اولیای الهی و مهرورزی به پیامبر اکرم و تمسک عملی به اسوه و الگوی جهان آفرینش و پیوند تکوینی با خاندان وحی است. به همین جهت است که پیروان واقعی رسول خدا در اعیاد و موالید اهل بیت آن حضرت جشن برپا می کنند و شادی و فرحشان را اظهار می دارند و در مصایب آنها اشک ماتم می ریزند و لباس حزن می پوشند .
به همین جهت مهم ترین ویژگی چنین جامعه زیبایی ، یادکرد پیوسته اهل بیت و ذکر فضایل و مناقب و مکارم اخلاقی و سبک زندگی آنان و برگزاری مجالس ولایی و زنده نگه داشتن میراث معنوی و اخلاقی و الهی آن بزرگواران است. به همین جهت چنین جامعه ای باید نگهدار و حافظ جنبه های رحمانی و ولایی این نوع شادی ها و سرور ها باشد و شاخصه های یک جشن و نشاط واقعی را رعایت کند که مهم ترین آنها عبارت است از :
1. شادی واقعی و درونی باشد ؛ نه ساختگی و پوشالی؛
2. نشاط معنوی و روحی واقعی با گناه نکردن و عدم معصیت و نافرمانی آفریدگار هستی باشد که در این صورت هر جشن و شادی ای مغضوب او خواهد بود.
3. در این نوع فرهنگ سترگ به شکرانه شادی و فرح ولایی ، جامعه باید هم سنخ شدن با اهل بیت و پیوند عمیق با آنان را در اولویت خود قرار دهد.
4. شادمانی و سرور جامعه ولایی ، آینده نگر و آخرت محور باشد ؛ نه دنیا محور و رفاه زده و تنوع طلب !!
5 . سرور معنوی و پیامبرانه ، موجب تقویت روحیه ایمانی جامعه و آرامش خاطر و تجدید قوای مومنان و ولایت مداران باشد ؛ نه باعث تفرقه و بی تقوایی و پرخاشگری !!
6. باید بدانند که جلب رضایت و خشنودی اهل بیت ، در پرتو جلب رضایت خدایی است نه خشنودی شیطان و تقویت جنبه مادی گرایانه و شیطان پسندانه در آنها !!
7 . بر این اساس باید از تبدیل شادی و سرور ولایی ، به زمینه و بستر گناه و معصیت پرهیز گردد و شاخصه های تقوا و ورع در همه آنها حفظ گردد.
8 . این نوع سرور و شادی های ، موجبات سرور و خوشحالی واقعی مومنان را فراهم سازد که این با کمک و دستگیری و همراهی و همدلی با آنها میسر می شود.
9. این نوع جشن ها و مراسم و مجالس باعث آشناساختن و جلب توجه جامعه جهانی به فضایل و مناقب و زیبایی های اخلاقی و علمی و ایمانی اهل بیت باشد .
10 . باید وجهه همت تمامی برنامه های شادی و سرور ولایی، تقویت همدلی و انسجام و همگرایی در جوامع اسلامی و مسلمانان بوده و زمینه انس و علاقه بیشتر آنان را به اهل بیت پیامبر فراهم سازد.
به همین جهت بایسته است یک فرهنگ سالم و تعالی بخش و انسان ساز بر این جشن ها و شادمانی ها حاکم باشد و الگوی عینی و عملی یک جامعه آرمانی و دینی را به دنیا نشان دهد .
*عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
