دلجویی خداوند از بندگان فقیر در قیامت
خـداوند، همچنان كه برادرى از برادرش پوزش مىخواهد، از بنده مؤمن نيازمند خود در دنيا، دلجویی می‌کند.
عقیق:حضرت امام جعفر صادق(ع) در خصوص شیوه دلجویی خداوند از بندگان فقیر خود درروز قیامت فرمودند:(در روز قـيـامت) خـداوند، جـلّ ثناؤه، همچنان كه برادرى از برادرش پوزش مىخواهد، از بنده مؤمن نيازمند خود در دنيا، دلجویی می‌کند و مىفرمايد: به عزّت و جلالم سوگند كه من تو را در دنيا از سر خواريت نزد من، محتاج نكردم. اكنون اين سرپوش را بردار و ببين به جاى دنيا به تو چه دادهام. او سرپوش را بردارد و گويد: با اين عوضى كه به من دادى مرا چه زيان اگر آنچه را در دنيا از من گرفتى. متن حدیث:الإمامُ الصّادقُ عليهالسلام :إنّ اللّهَ جلَّ ثناؤهُ لَيَعتَذِرُ إلى عَبدِهِ المؤمنِ الُمحْوِجِ في الدنيا كما يَعتَذِرُ الأخُ إلى أخيهِ ، فيَقولُ : وعِزَّتي وجَلالي ، ما أحوَجتُكَ في الدنيا مِن هَوانٍ كانَ بِكَ عَلَيَّ ، فارفَعْ هذا السَّجْفَ فانظُرْ إلى ما عَوَّضتُكَ مِن الدنيا . قالَ : فَيَرفَعُ فيَقولُ : ما ضَرَّني ما مَنَعتَني مع ما عَوَّضتَني؟پی نوشت:«اصول كافي، جلد2، صفحه 264- منتخب ميزان‌الحكمة،ص452»منبع:جام211008 
